به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه تأیید کرد که اصلاح محرکهای محیطی ممکن است نقش بالقوهای در بهبود تعامل اجتماعی و کاهش اضطراب در افراد دارای زمینههای ژنتیکی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم داشته باشد.
این تیم از ماهی زبرا که حامل جهشی در ژن UBE۳A مرتبط با سندرم آنجلمن و اختلالات طیف اوتیسم بود، برای بررسی چگونگی تأثیر محیط بر رفتار اجتماعی استفاده کرد.
نتایج نشان داد که پردازش حسی اطلاعات محیطی عامل مهمی در پیامدهای اجتماعی شدن است.
رفتارهای اجتماعی ماهیها در دو محیط مختلف مورد بررسی قرار گرفت: یک مخزن استایروفوم سفید با طراحی ویژه و یک مخزن پلکسی گلاس که محیطی آشناتر و امنتر را شبیهسازی میکرد. آزمایشهای مرسوم برای اندازهگیری سطح اضطراب و همچنین نقشههای فعالیت عصبی قبل و بعد از تعاملات اجتماعی انجام شد و توالییابی RNA برای کشف مکانیسمهای ژنتیکی زیربنایی رفتارها انجام شد.
نتایج نشان داد که ماهیهای زبرا جهشیافته زمان کمتری را صرف معاشرت با همسالان خود میکردند و سطح اضطراب بیشتری را در مخزن سفید استایروفوم نشان میدادند، در حالی که این رفتارها در مخزن آشنا بهبود یافته بود. آزمایشهای رفتاری بیشتر، پاسخهای شبه اضطرابی را در ماهی جهشیافته تأیید کرد.
محققان، از جمله دکتر گادفرد دوگنون و دکتر هیدآکی ماتسویی، توضیح دادند که نقشههای فعالیت مغز، تغییراتی را در مناطق عصبی خاص نشان میدهند و تجزیه و تحلیل رونویسی، افزایش بیان ژنهای مرتبط با بینایی و بیماریهای مرتبط و همچنین ناهنجاریهایی در مسیرهای حسی را آشکار میکند.
این مطالعه نشان داد که پردازش غیرطبیعی اطلاعات بصری منجر به سطوح بالاتر اضطراب و کاهش تعامل اجتماعی در محیطهای استرسزا میشود، در حالی که این رفتارها در محیطهای آشناتر بهبود مییابند.
محققان تأکید کردند که این یافتهها شواهد جدیدی را برای توسعه بالقوه مداخلات درمانی مبتنی بر محیط زیست برای بهبود برخی از چالشهای رفتاری مرتبط با اوتیسم ارائه میدهد و راه را برای اعمال این یافتهها بر روی انسانها در آینده باز میکند.
این مطالعه در مجله روانپزشکی مولکولی منتشر شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس