چرا نباید میل به ادرار کردن را سرکوب کرد؟

دکتر الکسی مویزنکو، متخصص اورولوژی و آندرولوژی، اشاره می‌کند که همه افراد با موقعیت‌هایی رو‌به‌رو می‌شوند که نیاز به تحمل نیاز فوری به ادرار کردن دارند.

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته این متخصص، نگه داشتن مکرر ادرار برای مدت طولانی می‌تواند منجر به عواقب جدی برای سلامت سیستم ادراری، مانند اتساع بیش از حد مثانه و ضعف عضلات شود.

او توضیح می‌دهد:

با گذشت زمان، مثانه ممکن است توانایی انقباض کامل خود را از دست بدهد و منجر به تجمع ادرار، مشکل در ادرار کردن و احساس عدم تخلیه کامل ادرار شود.

خطر عفونت‌های دستگاه ادراری نیز افزایش می‌یابد، زیرا رکود ادرار در مثانه محیط مناسبی را برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌کند و احتمال سیستیت و پیلونفریت را افزایش می‌دهد.

او افزود که از دیگر خطرات می‌توان به بی‌اختیاری ادرار ناشی از کشش بیش از حد عضلات مثانه اشاره کرد. بی‌اختیاری ادرار ممکن است ناشی از استرس (هنگام سرفه، عطسه یا اعمال فشار فیزیکی رخ می‌دهد) یا فوریت ادرار (با احساس ناگهانی و شدید نیاز به ادرار کردن) باشد.

مویزنکو خاطرنشان می‌کند که رکود طولانی مدت ادرار می‌تواند منجر به تشکیل سنگ مثانه شود و باعث درد و ناراحتی، تکرر ادرار، خون در ادرار و سایر علائم آزاردهنده شود. این سنگ‌ها ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن داشته باشند.

او اضافه می‌کند که نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی در موارد شدید می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد کلیه شود. فشار مداوم ناشی از مثانه پر بر روی حالب‌ها می‌تواند جریان ادرار از کلیه‌ها را مسدود کند و به طور بالقوه منجر به هیدرونفروز (اتساع لگنچه کلیه) و در نهایت نارسایی کلیه شود.

او می‌گوید:

«نیاز به ادرار کردن نباید سرکوب شود. بلکه باید به محض اینکه احساس ادرار کردید به دستشویی بروید. همچنین باید روزانه مقدار کافی آب (حدود دو لیتر) بنوشید. بهتر است هر دو تا سه ساعت یکبار به طور منظم ادرار کنید، حتی اگر احساس نیاز شدید به ادرار کردن ندارید، و مطمئن شوید که مثانه را بدون عجله به طور کامل خالی می‌کنید.»

توصیه می‌شود در صورت بروز علائمی مانند تکرر ادرار، درد هنگام ادرار، بی‌اختیاری ادرار یا هرگونه علامت آزاردهنده دیگر، مراجعه به متخصص اورولوژی را به تعویق نیندازید.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری