به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان میدهد که رشد سرطان پروستات به «تقویتکنندههای ژنتیکی» وابسته است - قطعاتی از DNA که مانند «سوئیچهای روشن» هستند و ژنهای ایجادکننده تومور را روشن میکنند.
تیم تحقیقاتی، به رهبری دکتر آرول چینایان از مرکز سرطان روگل دانشگاه میشیگان، یک نشانگر شیمیایی جدید به نام استیلاسیون آمینوترمینال هیستون H۲B (H۲BNTac) را شناسایی کردند. این نشانگر به عنوان یک سیگنال "روشن" عمل میکند که سلولها از آن برای فعال کردن تقویتکنندههایی که رشد تومور را تحریک میکنند، استفاده میکنند.
مشخص شد که دو پروتئین کلیدی، p۳۰۰ و CBP، این علامت را به DNA اضافه میکنند و در فعال شدن ژنهای سرطانی، به ویژه آنهایی که توسط گیرنده آندروژن کنترل میشوند - پروتئینی که فعالیت هورمونهای مردانه را در سلولهای پروستات تنظیم میکند و نقش کلیدی در توسعه این سرطان دارد - نقش دارند.
بر اساس این درک جدید، محققان با همکاری دکتر چینایان و همکارش دکتر شاومینگ وانگ، مدیر مرکز نوآوری درمانی میشیگان، یک داروی آزمایشی جدید به نام CBPD-۴۰۹ تولید کردند.
این دارو متفاوت از داروهای سنتی عمل میکند: به جای غیرفعال کردن نسبی پروتئینهای p۳۰۰ و CBP، همانطور که درمانهای قبلی انجام میدادند، CBPD-۴۰۹ هر دو پروتئین را به طور کامل تجزیه کرده و آنها را از سلول خارج میکند. در نتیجه، نشانگر شیمیایی H۲BNTac کاهش مییابد و فعالیت گیرندههای آندروژن که تومور را تغذیه میکنند، کاهش مییابد.
این دارو بسیار مؤثر است و میتوان آن را به صورت خوراکی مصرف کرد، که استفاده از آن را نسبت به درمانهای داخل وریدی آسانتر میکند.
آزمایشها نشان داد که سلولهای سرطان پروستات با سطوح بالای نشانگر H۲BNTac بیشترین پاسخ را به درمان نشان میدهند.
این دارو همچنین با موفقیت تومورها را در مدلهای حیوانی سرطان پروستات مقاوم به اخته کاهش داد، بدون اینکه عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کند.
دکتر چینایان میگوید: «مطالعه ما با هدف درک چگونگی تأثیر کروماتین - ساختاری که DNA در آن پیچ میخورد - بر سرطان پروستات آغاز شد، اما ما شگفتزده شدیم که حذف p۳۰۰ و CBP به وضوح فعالیت سرطانزای آنها را متوقف کرد.»
او افزود: «این رویکرد جدید که به جای مهار صرف پروتئین هدف، بر تجزیه و تحلیل آن متکی است، قدرت بیسابقهای را در سرکوب پیشرفت تومور نشان میدهد.»
دکتر وانگ به نوبه خود گفت: «نتایجی که ما در مرحله پیش بالینی به دست آوردهایم بسیار دلگرمکننده است و راه را برای توسعه یک درمان مؤثر برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به اخته، یعنی مواردی که به درمان هورمونی سنتی پاسخ نمیدهند، هموار میکند.»
این مطالعه در مجله Nature Genetics منتشر شده است.
منبع: مدیکال اکسپرس