به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از محققان دانشگاه گوتنبرگ (سوئد) بررسی BMI (شاخص توده بدنی) در مردان جوان و موارد سرطانهای خاص را انجام دادند تا نسبتهای منتسب به جمعیت مرتبط با BMI را بر اساس شیوع پیشبینیشده چاقی تخمین بزنند.
طبق یک نشریه در پورتال چاقی، مطالعهای روی یک گروه جمعیتی با قد و وزن اندازهگیری شده در سن ۱۸ سالگی انجام شد. مدلهای کاکس، ارتباطات خطی برای BMI، از جمله سن، سال، محل خدمت سربازی و تحصیلات والدین را به عنوان متغیرهای کمکی ارزیابی کردند.
تجزیه و تحلیل اصلی شامل ۱،۴۸۹،۱۱۵ مرد بود که از این تعداد، ۷۸۲۱۷ نفر متعاقباً در طول میانگین پیگیری ۳۱ سال به سرطان مبتلا شدند. شاخص توده بدنی (BMI) به صورت خطی با خطر ابتلا به هر ۱۸ سرطان خاص محل (ملانوم بدخیم؛ لوسمی؛ میلوما؛ لنفوم هوچکین؛ لنفوم غیر هوچکین؛ و سرطانهای ریه، سر و گردن، سیستم عصبی مرکزی، تیروئید، مری، معده، پانکراس، کبد و کیسه صفرا، روده بزرگ، رکتوم، کلیه و مثانه) مرتبط بود، و برخی از ارتباطات قابل توجه در سطوح BMI که معمولاً به عنوان طبیعی تعریف میشوند (۲۰-۲۵ کیلوگرم بر متر مربع) مشاهده شد. بالاترین نسبت خطر و کسرهای منتسب به جمعیت برای برخی از سرطانهای دستگاه گوارش یافت شد.
نکته قابل توجه این است که BMI بالاتر با خطر کمتر ابتلا به سرطان پروستات مرتبط بود.
این مطالعه ارتباط خطی بین شاخص توده بدنی (BMI) در سن ۱۸ سالگی و سرطانهای خاص بعدی را نشان میدهد و خواستار اقدام سریع برای جلوگیری از همهگیری چاقی و آمادهسازی سیستم مراقبتهای بهداشتی برای افزایش شدید موارد سرطان است.