هشدار سلامتی: دارو‌های ضد افسردگی رایج با فشار خون بالا و افزایش وزن مرتبط هستند

یک مطالعه اخیر نشان داده است که برخی از دارو‌های ضد افسردگی ممکن است خطر افزایش وزن، فشار خون بالا و بیماری قلبی را در میلیون‌ها بیمار افزایش دهند و پزشکان را بر آن داشته است که در نحوه تجویز این دارو‌ها تجدید نظر کنند.

به گزارش مجله خبری نگار، تیمی از دانشمندان علوم اعصاب بریتانیایی مطالعه‌ی جامعی انجام دادند که شامل داده‌های بیش از ۵۸۵۰۰ شرکت‌کننده بود و ۳۰ نوع مختلف داروی ضد افسردگی را با هم مقایسه کردند.

نتایج نشان داد که این دارو‌ها از نظر اثرات فیزیولوژیکی، به ویژه در رابطه با سلامت قلب و عروق، تفاوت قابل توجهی دارند.

آمیتریپتیلین، یک داروی ضد افسردگی سه حلقه‌ای که معمولاً استفاده می‌شود، نشان داده است که در حدود نیمی از بیماران باعث افزایش وزن، همراه با افزایش ضربان قلب و فشار خون می‌شود و خطر بیماری قلبی و حتی مرگ را افزایش می‌دهد.

بیمارانی که آمیتریپتیلین مصرف می‌کردند، طی هشت هفته ۱.۵ کیلوگرم وزن اضافه کردند، ضربان قلبشان ۹ ضربه در دقیقه افزایش یافت و فشار خون سیستولیکشان ۵ میلی‌متر جیوه بالا رفت که در نتیجه خطر سکته مغزی در آنها ۵٪ و خطر مرگ به هر علتی در آنها ۱۰٪ افزایش یافت.

همچنین مشاهده شد که نورتریپتیلین ضربان قلب را بیش از ۱۳ ضربه در دقیقه افزایش می‌دهد، در حالی که سایر دارو‌ها مانند میرتازاپین و دارو‌های ضد افسردگی سه حلقه‌ای نیز به طور مشابه بر وزن تأثیر می‌گذارند. در مجموع، محققان بسته به نوع دارو، تا ۴ کیلوگرم تفاوت در تغییر وزن مشاهده کردند.

دکتر توبی بلینگر، روانپزشک مشاور، توضیح داد: «همه دارو‌های ضد افسردگی یکسان ساخته نشده‌اند. برخی دارو‌ها باعث تغییرات قابل توجهی در وزن، فشار خون و ضربان قلب در مدت کوتاهی می‌شوند، در حالی که SSRI‌ها معمولاً اثرات جسمی کمتری دارند.»

این مطالعه نشان داد بیمارانی که سیتالوپرام مصرف می‌کردند تقریباً ۰.۶۵ کیلوگرم وزن کم کردند، که با کاهش ضربان قلب و فشار خون سیستولیک و افزایش جزئی فشار خون دیاستولیک همراه بود.

این مطالعه بر لزوم انتخاب دارو‌های ضد افسردگی بر اساس شرایط هر بیمار، و پایش وزن، فشار خون و ضربان قلب در طول درمان تأکید کرد.

دکتر پرادا نیشاتالا گفت: «در زندگی واقعی، جایی که بیماران ماه‌ها یا سال‌ها دارو‌های ضد افسردگی دریافت می‌کنند، خطرات تجمعی ممکن است بیشتر باشد، به خصوص در افرادی که افسردگی مزمن یا بیماری‌های متابولیکی دارند.»

پروفسور آندره‌آ سیپریانی، از دانشگاه آکسفورد، بر اهمیت تصمیم‌گیری مشترک بین پزشک و بیمار تأکید کرد: «ترجیحات، شرایط شخصی، اهداف و ارزش‌های بیمار باید در تصمیمات درمانی لحاظ شود و این رویکرد باید در سطح جهانی اتخاذ شود.»

منبع: دیلی میل

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری