قهوه در «پایتخت چای» کوزوو محبوب است

به گزارش مجله خبری نگار-ووشتری (کوزوو): به محض طلوع آفتاب، کارگران خواب‌آلود از در یک چایخانه در ووشتری، که «پایتخت چای» بالکان لقب گرفته، وارد می‌شوند، هرچند این نوشیدنی با چالش‌هایی از سوی نسل جدیدی که قهوه را ترجیح می‌دهند، رو‌به‌رو است.

زیر سایه مناره مسجد، یک چایخانه یا «سیتوری» - برگرفته از «سای»، کلمه چای در شبه قاره هند - مجموعه‌ای از «چای‌های روسی» را سرو می‌کند، یک چای سیاه قوی که در دو کتری که روی هم چیده شده‌اند دم می‌شود و از لیوان‌های لاله‌شکل جرعه جرعه نوشیده می‌شود.

نبیه گرگالیو جلوی مغازه چای‌اش می‌گوید: «ما کمی بعد از ساعت ۴ صبح باز می‌کنیم تا برای کارگرانی که از آنجا رد می‌شوند، قبل از رفتن به سر کار، آماده باشیم.»

در داخل، چای مانند ترکیه نوشیده می‌شود، یا با شکر شیرین می‌شود یا با یک برش لیمو. هیچ کس نمی‌تواند دقیقاً مشخص کند که چای اولین بار چه زمانی در کوزوو ظاهر شد، چه در دوران عثمانی یا در دوران اشغال روسیه.

با این حال، اشتیاق به چای هنوز وجود دارد، به طوری که ووشتری به ازای هر هزار نفر یک چایخانه دارد.

گارگالیو می‌گوید: «امکان ندارد اهل اینجا باشید و چای دوست نداشته باشید.»

– نسل ماکیاتو –

در پایتخت، پریشتینا، که در ۳۰ کیلومتری قرار دارد، قهوه بیشترین محبوبیت را دارد و به این موضوع افتخار می‌شود که قهوه آنجا از بهترین‌های جهان است.

ویشنیک میکسوانی، که در شیرینی‌فروشی خود، ماتیس، قهوه سرو می‌کند، می‌گوید: «ماکیاتوی ما واقعاً بهترین است.»

ماتیس، که یک دستگاه اسپرسوساز ایتالیاییِ درخشان در خود جای داده، یکی از ده‌ها کافه‌ای است که در تمام طول روز ماکیاتو، اسپرسو با کمی کف شیر، سرو می‌کند.

اگرچه قهوه ترک پیش از این در کوزوو رواج داشت، اما کافی‌شاپ‌های سبک غربی از زمان جنگ استقلال ۱۹۹۸-۱۹۹۹ گسترش یافته‌اند.

به دلیل جنگ و سال‌های پس از آن، سربازان خارجی، دیپلمات‌ها و امدادگران به کوزوو آمدند و آداب و رسوم و نوشیدنی مورد علاقه خود را با خود آوردند.

کم کم نسل‌های جدید کوزووایی‌ها بیشتر به این نوع نوشیدنی جذب می‌شوند و حالا بیشتر از چای، ماکیاتو سفارش می‌دهند.

صاحب کافه ماتیس می‌گوید: «یک تغییر نسلی در حال وقوع است. مشتریان قدیمی که بیشتر به چای علاقه داشتند، در حال رفتن هستند. مشتریان جدیدی از راه می‌رسند که کمتر چای می‌نوشند.»

در نتیجه، تنها دو چایخانه در مرکز پریشتینا باقی مانده‌اند، در حالی که بقیه به حومه شهر منتقل شده‌اند.

- چای برگرد؟ -.

اما برخی کافه‌ها در تلاشند تا از محبوبیت دوباره چای بهره‌برداری کنند، مانند تروشا، زنجیره‌ای از کافه‌ها که صاحب آن، آربن آودیو، امیدوار است با ترکیب سنت و مدرنیته به موفقیت دست یابد.

او می‌گوید: «تروشا امروزه جایی است که این دو فرهنگ با هم تلاقی می‌کنند.».

اما در میان دوستداران چای سنتی، هیچ امیدی به دیدن یک فنجان اسپرسو وجود ندارد.

برهان کولاکو، بازنشسته، در حالی که از یکی از ۱۰ تا ۱۵ فنجان چایی که روزانه می‌نوشد لذت می‌برد، می‌گوید: «اگر ۱۰۰ فنجان قهوه به من پیشنهاد شود، حتی یکی را هم نمی‌نوشم.»

نسیم ایسپاهیو، شاعر و عکاس، معتقد است که ووشتری همیشه «پایتخت چای» باقی خواهد ماند.

این مرد ۹۰ ساله می‌گوید: «اگر به این منطقه سفر کنید و چای ننوشید، انگار هرگز به آنجا نیامده‌اید.»

(خبرگزاری فرانسه)