دانه‌های شن تصفیه‌شده در درمان چاقی شتاب می‌گیرند

دانشمندان در سراسر جهان در جستجوی راه‌های جدیدی برای مبارزه با افزایش نرخ چاقی هستند و اخیراً یک گزینه امیدوارکننده از توده‌های شن بازیافتی پدیدار شده است. یک مطالعه جدید که اخیراً در مجله Pharmaceutics منتشر شده است، پتانسیل ذرات سیلیس ساخته شده از این ماده را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آنها فعالیت آنزیم‌هایی را که در جذب چربی‌ها و قند‌ها توسط بدن اختلال ایجاد می‌کنند، مسدود می‌کنند و طرحی ایده‌آل برای کنترل بهینه چاقی ارائه می‌دهند.

به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان در سراسر جهان در جستجوی راه‌های جدیدی برای مبارزه با افزایش نرخ چاقی هستند و اخیراً یک گزینه امیدوارکننده از توده‌های شن بازیافتی پدیدار شده است. یک مطالعه جدید که اخیراً در مجله Pharmaceutics منتشر شده است، پتانسیل ذرات سیلیس ساخته شده از این ماده را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه آنها فعالیت آنزیم‌هایی را که در جذب چربی‌ها و قند‌ها توسط بدن اختلال ایجاد می‌کنند، مسدود می‌کنند و طرحی ایده‌آل برای کنترل بهینه چاقی ارائه می‌دهند.

این مطالعه که توسط دانشمندان دانشگاه استرالیای جنوبی انجام شده است، بر اساس کار قبلی انجام شده است که بررسی می‌کرد چگونه ذرات سیلیس مصنوعی می‌توانند بر نحوه جذب انرژی بدن از غذا‌های پرچرب تأثیر بگذارند. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ذرات سیلیس مزومتخلخل می‌توانند در صورت اضافه شدن به رژیم غذایی موش‌های چاق، باعث کاهش وزن شوند و می‌توانند به عنوان یک مکمل غذایی توسط موش‌های نر با خیال راحت تحمل شوند. شکل و اندازه بهینه ذرات برای این اثرات ضد چاقی نیز پیشنهاد شده است.

پاول جویس، محقق ارشد، گفت: «سیلیکای متخلخل به دلیل پتانسیل خود در مبارزه با چاقی، توجه فزاینده‌ای را به خود جلب کرده است و داده‌های انسانی نشان داده‌اند که این ماده یک درمان ایمن است. با این حال، نحوه دقیق عملکرد آن تاکنون از نظر محققان ناشناخته مانده است. مطالعه ما نشان می‌دهد که چگونه سیلیس متخلخل با عملکرد موضعی در روده و محدود کردن هضم و جذب چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها، چاقی را تشدید می‌کند. نکته مهم این است که این مکانیسم ملایم باید نتایج بالینی مؤثری در کاهش وزن بدون عوارض جانبی ارائه دهد.»

پیش از این مشخص نبود که چگونه ذرات سیلیس مزومتخلخل ممکن است بر متابولیسم تأثیر بگذارند، اما دانشمندان گمان می‌کردند که ممکن است بر رفتار برخی از آنزیم‌های گوارشی تأثیر بگذارند. برای بررسی بیشتر این ایده، جویس و تیمش یک مدل هضم پیشرفته ایجاد کردند که به آنها امکان کنترل هضم لیپید‌ها و کربوهیدرات‌ها را در طول یک وعده غذایی پرچرب و پرکربوهیدرات شبیه‌سازی شده می‌داد.

این آزمایش‌ها نشان داد که ذرات سیلیس مصنوعی مشتق شده از شن تصفیه شده، با مهار فعالیت آنزیم‌های گوارشی به نام α-آمیل‌ها و لیپاز پانکراس در دستگاه گوارش، اثر ضد چاقی دارند. همانند مطالعات قبلی، دانشمندان دریافتند که این اثرات به طور قابل توجهی تحت تأثیر اندازه منافذ و اندازه ذرات قرار دارند. این تیم با آزمایش ذرات سیلیس مختلف، دریافت که ذراتی با اندازه منافذ ۶ تا ۱۰ نانومتر بهترین عملکرد را دارند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری