بدشانسی می‌تواند بعضی افراد را بیشتر از عادت‌های بد «پیر» کند.

به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان در سراسر جهان در تلاشند تا با استفاده از هوش مصنوعی، نوع جدیدی از «ساعت» را ایجاد کنند که بتواند سن بیولوژیکی واقعی شما را اندازه‌گیری کند. تلاش اخیر، عوامل روانشناختی را به این امر اضافه کرده و پیش‌بینی‌های جذابی را ارائه داده است. آزمایش‌های اولیه نشان می‌دهد که تأثیر بیماری روانی گاهی اوقات ممکن است از اثرات بیماری‌ها و عادات جسمی بیشتر باشد.

سن تقویمی بر اساس زمان تولد است، اما افرادی که در یک زمان متولد می‌شوند نمی‌توانند به یک اندازه سالم باشند. با اندازه‌گیری جنبه‌های خاصی از سلامت جسمی فرد، مانند میکروبیوم روده یا نشانگر‌های التهابی در خون، محققان امیدوارند روزی بتوانند پیش‌بینی کنند که یک فرد بر اساس سال‌های بیولوژیکی چقدر "جوان" یا "پیر" است.

اگر این پیش‌بینی دقیق باشد، می‌تواند به متخصصان کمک کند تا بفهمند چرا برخی افراد سریع‌تر از دیگران پیر می‌شوند و چه عواملی از سبک زندگی در این فرآیند پیری نقش دارند.

اما یک جزء کلیدی از سلامت انسان وجود دارد که در تلاش‌های قبلی برای کوک کردن ساعت از قلم افتاده است: وضعیت روانی و عاطفی.

در سال ۲۰۲۱، یک مطالعه طولانی‌مدت روی ۲.۳ میلیون نیوزیلندی، ارتباط قوی بین اختلالات روانی و وقوع بیماری‌های جسمی و مرگ را نشان داد.

مطالعه دیگری در همان سال نشان داد که سابقه مشکلات سلامت روان با پیری زودرس در میانسالی مرتبط است. علاوه بر این، این اثر پیری سال‌ها قبل از شروع سایر بیماری‌های مرتبط با سن رخ داده است.

با ترکیب این یافته‌ها، محققانی از ایالات متحده و هنگ کنگ یک الگوریتم کامپیوتری برای ایجاد یک ساعت پیری جدید توسعه دادند که چندین عامل سلامت روان و نشانگر‌های زیستی خون را در بر می‌گیرد.

آنها الگوریتم را با استفاده از داده‌های نزدیک به ۵۰۰۰ بزرگسال سالم از مجموعه داده‌های مطالعه طولی سلامت و بازنشستگی چین (CHARLS) که فقط شامل شرکت‌کنندگان ۴۵ سال به بالا می‌شود، آموزش دادند و سپس آن را روی داده‌های ۷۰۰۰ نفر دیگر آزمایش کردند.

این اولین باری است که محققان ساعت پیری را منحصراً با چنین گروه بزرگی از چینی‌ها تنظیم کرده‌اند (بیشتر مطالعات روی جمعیت‌های غربی انجام می‌شود) و آنها همچنین جزو اولین کسانی هستند که عوامل استرس‌زای سلامت روان را در نظر می‌گیرند.

در نهایت، نویسندگان دریافتند که عوامل روانشناختی مانند احساس ناراحتی یا تنهایی، ۱.۶۵ سال به سن بیولوژیکی فرد اضافه می‌کند. این تأثیر از سایر ویژگی‌های جمعیت‌شناختی فردی، از جمله جنسیت، فضای زندگی، وضعیت تأهل و وضعیت سیگار کشیدن، فراتر می‌رود.

نویسندگان این مطالعه می‌نویسند: «ما نتیجه می‌گیریم که به دلیل تأثیر قابل توجه مؤلفه روانشناختی بر سن بیولوژیکی، نمی‌توان آن را در تحقیقات مربوط به پیری نادیده گرفت.»

داده‌های مربوط به سلامت روان شرکت‌کنندگان بر اساس هشت احساس بود: اضطراب، تنهایی، ناراحتی، حواس‌پرتی، نگرانی، افسردگی، ناامیدی و ترس. این یک نسخه ساده‌شده از سلامت روان است، اما حداقل پیش‌بینی‌های ساعت بیولوژیکی را محافظه‌کارانه‌تر می‌کند.

وقتی این ساعت به‌طور خاص روی افراد بیمار، از جمله افراد مبتلا به سرطان، بیماری قلبی، بیماری کبدی، بیماری ریوی یا سکته مغزی آزمایش شد، به‌طور دقیق پیش‌بینی کرد که آنها مسن‌تر از همتایان خود در گروه اصلی و سالم هستند.

اما تأثیر این شرایط بر سن پیش‌بینی‌شده از ۱.۵ سال تجاوز نکرد. این مقدار کمی کمتر از اثر ترکیبی تمام متغیر‌های روانشناختی است که طبق الگوریتم، پیری را ۱.۶۵ سال تسریع می‌کنند. در همین حال، خود سیگار کشیدن حدود ۱.۲۵ سال به سن اضافه می‌کند.

این بدان معنا نیست که الگوریتم دریافته است که سیگار کشیدن برای سلامتی کمتر از افسردگی یا تنهایی خطرناک است؛ سیگار کشیدن همچنان یک عامل خطر اصلی برای بسیاری از انواع سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی است.

اما بر اساس پیش‌بینی‌های این ساعت، اگر فردی مجرد باشد (که ۰.۵۹ سال به سن او اضافه می‌کند)، به ندرت احساس شادی کند (۰.۳۵ سال به سن او اضافه می‌کند)، اغلب احساس ناامیدی کند (۰.۲۸ سال به سن او اضافه می‌کند) و در خوابیدن مشکل داشته باشد (۰.۴۴ سال به سن او اضافه می‌کند)، ممکن است تأثیر بیشتری بر سلامت او نسبت به خود سیگار کشیدن داشته باشد.

نویسندگان می‌گویند یافته‌های آنها نشان می‌دهد که اثرات مضر سلامت روان پایین بسیار قابل توجه است.