به گزارش مجله خبری نگار، بیماری آلزایمر معمولاً با تجمع تودهها و درهمتنیدگیهای پروتئینها در سلولهای مغزی مرتبط است. اما بیش از یک قرن است که تودههایی از مواد کاملاً متفاوت نیز با این بیماری نورودژنراتیو مرتبط دانسته شدهاند.
مطالعهای که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد انجام شده است، به مشاهدات آلوئیس آلزایمر از تودههای بزرگ چربی که در اوایل قرن بیستم، هنگام نوشتن توصیفات انتقادی از آسیبشناسی آلزایمر، به دست آمده بود، بازگشته است. این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.
سالها، این رسوبات لیپیدی به اندازه سایر تغییرات بیولوژیکی مرتبط با آلزایمر، مانند گرههای پروتئینهای بتا آمیلوئید و تاو در مغز افراد مبتلا به این بیماری، مورد توجه قرار نگرفته بودند. هدف از این مطالعه جدید تغییر این روند بود.
دانشمندان از قبل میدانند که تغییرات در ژنی که پروتئین انتقالدهنده چربی را میسازد، یک عامل خطر مهم برای بیماری آلزایمر است. اشکال مختلف این پروتئین، به نام آپولیپوپروتئین E (APOE)، کارایی متفاوتی در توانایی خود برای انتقال چربی به داخل و خارج سلولها دارند.
در اینجا، محققان نگاه دقیقتری به انواع مختلف APOE در سلولهای سنتز شده در آزمایشگاه و نمونههای بافتی از افرادی که در اثر بیماری آلزایمر فوت کردهاند، انداختند.
آنها میخواستند ببینند که چگونه چهار نوع APOE، که به طور خلاصه APOE۱ تا APOE۴ نامیده میشوند، خطر ابتلا به آلزایمر را تغییر میدهند. آنها متوجه شدند که ژن APOE۴ با سطوح بالاتر یک آنزیم خاص مرتبط است، که به نوبه خود به حرکت آسانتر چربی کمک میکند.
در آزمایش دیگری، وقتی آمیلوئید به نمونههای بافتی از افرادی که دارای انواع ژن APOE۳ یا APOE۴ بودند اضافه شد، سلولهای مغزی غیر عصبی به نام گلیا چربی بیشتری تجمع کردند. محققان معتقدند که این اتفاق ممکن است در بیماری آلزایمر نیز رخ دهد، زمانی که نورونها مواد سمی را که در سلولهای گلیال پشتیبان جمع میشوند، جمع میکنند.
برای فهمیدن اینکه دقیقاً چه اتفاقی میافتد، به مطالعهی بسیار کاملتری نیاز است، اما این موضوع راه دیگری را برای بررسی در مورد توسعهی درمانها به ما میدهد. آیا میتوان راهی برای جلوگیری از جریان و تجمع چربی در سلولهای مغز پیدا کرد؟
هر مطالعه جدید منتشر شده، اطلاعات بیشتری در مورد بیماری آلزایمر، مکانیسمهای زیربنایی آن و نحوه پیشرفت آن به ما میدهد. به عنوان مثال، یک مطالعه اخیر به بررسی چگونگی فریب سیستم ایمنی توسط این بیماری پرداخته است.
البته، بقیه بدن ما به طور جداییناپذیری با مغز مرتبط است و دانشمندان جستجوی خود را برای یافتن پاسخها به دهان و روده نیز گسترش دادهاند. ما به آرامی، اما مطمئناً در حال تلاش برای یافتن درمانهای مؤثر هستیم.