یک پزشک توضیح داد که کدام بیماری‌های اورولوژی ممکن است در کودکان رخ دهد.

به گزارش مجله خبری نگار،بیماری‌های اورولوژی در کودکان با بیماری‌هایی که در بزرگسالان دیده می‌شود متفاوت است. این امر هم به دلیل ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد بدن کودکان و هم به دلیل شیوع بالای بیماری‌های مادرزادی است. ویکتور گوبارف، متخصص اورولوژی-آندرولوژی کودکان و جراح کودکان در کلینیک SM، در مورد بیماری‌های اورولوژی که می‌توانند در دوران کودکی رخ دهند و آنچه والدین باید به آن توجه کنند، بحث کرد.

ساختار دستگاه ادراری فوقانی و مثانه در دختران و پسران مشابه است، بنابراین بسیاری از آسیب‌شناسی‌ها در هر دو جنس مشترک است. به عنوان مثال، هیدرونفروز وضعیتی است که در آن محل اتصال لگنچه کلیه و حالب مسدود می‌شود. این امر باعث گشاد شدن لگنچه کلیه و کالیس‌ها می‌شود. در صورت عدم درمان، هیدرونفروز منجر به وخامت تدریجی عملکرد کلیه می‌شود.

هیدرونفروز مادرزادی علائم واضحی ندارد؛ این بیماری به راحتی از طریق غربالگری‌های سونوگرافی در دوران بارداری و پس از زایمان تشخیص داده می‌شود. کودکان در سن مدرسه ممکن است از درد یا احساس درد در ناحیه کمر شکایت داشته باشند. برای تشخیص، سونوگرافی انجام می‌شود و برای تأیید بیشتر، معاینه جامع اورولوژی با اشعه ایکس لازم است.

بسته به سن کودک و مرحله بیماری، یا تحت نظر بودن یا جراحی انجام می‌شود. گزینه‌های درمانی در حال حاضر شامل استنت‌گذاری حالب یا جراحی پلاستیک محل اتصال حالب به لگنچه است - که به اصطلاح "استاندارد طلایی" برای درمان هیدرونفروز است.

یکی دیگر از بیماری‌های مادرزادی، مگااورتر است که باعث گشاد شدن حالب می‌شود. در صورت عدم وجود عوارض، این بیماری نیز علائم مشخصی ندارد و می‌توان از طریق غربالگری سونوگرافی به آن مشکوک شد.

ویکتور گوبارف می‌گوید: «عوارض ممکن است شامل عفونت مجاری ادراری باشد که با تغییراتی در ادرار، رنگ و بوی آن همراه است. کودک دچار تب و کسالت قابل توجهی خواهد شد. در صورت مشکوک بودن به مگااورتر، سونوگرافی و معاینه جامع با اشعه ایکس اورولوژی ضروری است و در صورت لزوم، با نفروسینتی‌گرافی - روشی تشخیصی که امکان ارزیابی عملکرد هر کلیه را فراهم می‌کند - تکمیل می‌شود.»

درمان مگایورتر می‌تواند بسته به سن کودک، علت گشادی حالب و شدت آسیب کلیه، محافظه‌کارانه یا جراحی باشد.

این پزشک توضیح داد: «هیچ رویکرد جهانی برای درمان مگااورتر وجود ندارد، بنابراین تاکتیک‌های درمانی همیشه به صورت جداگانه برای بیمار انتخاب می‌شوند.»

یک بیماری شایع که پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهد، فیموز است. این بیماری به معنای باریک شدن پوست ختنه‌گاه است که باعث می‌شود سر آلت تناسلی نتواند آزاد شود. نشانه دیگر می‌تواند تورم پوست ختنه‌گاه هنگام ادرار کردن و جریان ادرار رقیق باشد. ویکتور گوبارف هشدار می‌دهد که در صورت بروز این علائم، فوراً برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.

همانطور که این متخصص اورولوژی توضیح می‌دهد، همه پسران با فیموز فیزیولوژیکی متولد می‌شوند. این یک مکانیسم محافظ طبیعی اندام تناسلی مردان است. با رشد کودک، باریک شدن فیزیولوژیکی پوست ختنه‌گاه باید به تدریج تا حدود ۱۰ سالگی از بین برود. با این حال، اگر تغییرات سیکاتریکی در پوست ختنه‌گاه، مشکل در ادرار کردن یا مشکلات بهداشتی وجود داشته باشد، فیموز پاتولوژیک در نظر گرفته می‌شود.

ویکتور گوبارف می‌گوید: «باریک شدن پوست ختنه‌گاه می‌تواند آنقدر شدید باشد که ادرار طبیعی مختل شود. این به نوبه خود می‌تواند منجر به آسیب مثانه و در موارد پیشرفته‌تر، آسیب به دستگاه ادراری فوقانی شود.»

در میان عوارض فیموز، پزشک به بالانوپوستیت نیز اشاره می‌کند - یک فرآیند التهابی میکروبی در پوست ختنه‌گاه و سر آلت تناسلی. این بیماری عمدتاً به این دلیل رخ می‌دهد که فیموز، بهداشت مناسب را غیرممکن می‌کند.

فیموز را می‌توان به صورت محافظه‌کارانه یا جراحی درمان کرد. پزشک روش درمانی را به صورت موردی و بر اساس شدت جای زخم و وجود عوارض انتخاب می‌کند. درمان محافظه‌کارانه شامل تجویز پماد هورمونی موضعی است و پزشک پس از اتمام دوره، نتایج را کنترل می‌کند. درمان جراحی شامل ختنه است.