رژیم کتو به درمان اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی کمک می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار/بر اساس یک مطالعه جدید، قطع مصرف کربوهیدرات‌ها ممکن است علائم اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی را کاهش دهد. * یافته‌های این مطالعه در مجله Psychiatry Research منتشر شده است.

در یک مطالعه‌ی آزمایشی کوچک روی ۲۱ بزرگسال (۱۶ نفر مبتلا به اختلال دوقطبی، ۵ نفر مبتلا به اسکیزوفرنی)، محققان دریافتند که یک رژیم غذایی چهار ماهه با کربوهیدرات کم و چربی بالا، نمرات سلامت روان را برای اکثر شرکت‌کنندگان بهبود بخشید.

شرکت‌کنندگان همچنین به طور متوسط ​​۱۰٪ از وزن بدن خود را از دست دادند، فشار خونشان پایین آمد و نمرات خواب و رضایت از زندگی‌شان بهبود یافت.

بسیاری از دارو‌های مدرن برای اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی با افزایش خطر مقاومت به انسولین و چاقی مرتبط هستند.

از سوی دیگر، رژیم کتوژنیک می‌تواند به افراد رژیم گیرنده در کاهش وزن کمک کند. این رژیم، غذا‌های رایج پرکربوهیدرات مانند نان، ماکارونی، برنج و غلات را حذف می‌کند و غذا‌های پرچرب مانند پنیر را تشویق می‌کند. در دنیای پزشکی، گاهی اوقات برای افراد مبتلا به صرع توصیه می‌شود، زیرا نورون‌های مغز که توسط کتون‌ها (یک محصول جانبی چربی) تغذیه می‌شوند، به نظر می‌رسد کمتر از نورون‌هایی که توسط گلوکز (یک محصول جانبی کربوهیدرات‌ها) تغذیه می‌شوند، دچار اختلال عملکرد می‌شوند.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، با کنجکاوی برای دیدن اینکه آیا این رژیم غذایی می‌تواند برای بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی مفید باشد و چاقی را کاهش دهد، ۲۱ بزرگسال را برای آزمایش آن به مدت چهار ماه استخدام کردند.

شیبانی ستی از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد گفت: «رژیم کتوژنیک با کاهش تحریک‌پذیری نورون‌ها در مغز، در تشنج‌های صرعی مقاوم به درمان مؤثر بوده است. ما فکر کردیم که بررسی این درمان در یک محیط روانپزشکی ارزشش را دارد.»

همه شرکت‌کنندگان به یکی از دو اختلال روانی مبتلا بودند و یا اضافه وزن داشتند یا ناهنجاری‌های متابولیکی مانند عدم تحمل گلوکز.

پس از چهار ماه پیروی از رژیم غذایی کم کربوهیدرات، پروتئین متوسط ​​و پرچرب، شرکت‌کنندگان برای بررسی سلامت روان و میزان چاقی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مجموع ۱۴ شرکت‌کننده کاملاً پایبند (پیروی از رژیم کتوژنیک بیش از ۸۰٪ مواقع)، ۶ نفر نیمه پایبند (پیروی از رژیم ۶۰ تا ۸۰٪ مواقع) و ۱ نفر پایبند (پیروی از رژیم کمتر از ۵۰٪ مواقع) در نظر گرفته شدند.

در ابتدا، ۲۹٪ از شرکت‌کنندگان در این مطالعه‌ی گروهی، معیار‌های سندرم متابولیک، گروهی از مشکلات سلامتی که فرد را در معرض خطر بالای ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار می‌دهد، را داشتند. پس از یک دوره‌ی چهار ماهه، هیچ یک از شرکت‌کنندگان این معیار‌ها را نداشتند.

ستی گفت: «ما شاهد تغییرات بزرگی هستیم. حتی اگر دارو‌های ضد روان‌پریشی مصرف کنید، ما هنوز می‌توانیم چاقی، سندرم متابولیک و مقاومت به انسولین را معکوس کنیم. من فکر می‌کنم این برای بیماران بسیار دلگرم‌کننده است.»

به طور متوسط، شرکت‌کنندگان ۱۰٪ از وزن بدن خود را از دست دادند، ۱۱٪ از اندازه دور کمرشان کاسته شد و فشار خون، شاخص توده بدنی، سطح تری گلیسیرید، قند خون و مقاومت به انسولین کمتری داشتند.

مزایای آن برای نمرات سلامت روان شرکت‌کنندگان حتی چشمگیرتر بود.

به طور متوسط، نمرات شرکت‌کنندگان در یک ارزیابی استاندارد روانپزشکی از بیماری روانی که به عنوان مقیاس بالینی کلی ادراک شناخته می‌شود، ۳۱ درصد بهبود یافت. حدود سه چهارم از این گروه بهبود‌های بالینی قابل توجهی در سلامت روان کلی خود نشان دادند. این گروه همچنین خواب بهتر و رضایت بیشتر از زندگی را گزارش کردند.

ستی گفت: «شرکت‌کنندگان از بهبود انرژی، خواب، خلق و خو و کیفیت زندگی خود خبر دادند. آنها احساس سلامتی و امیدواری بیشتری می‌کنند.»

برخی از شهادت‌های شرکت‌کنندگان، خود گویای همه چیز است.

یکی از شرکت‌کنندگان گفت: «صادقانه بگویم، این می‌تواند جان خیلی‌ها را نجات دهد، جان من را هم نجات داد. اگر کتو نبود، امروز اینجا نبودم. خیلی به تثبیت خلق و خوی من کمک کرده است.»

ستی و همکارانش می‌گویند نتایج مطالعه‌ی آزمایشی آنها باید تحقیقات بیشتری را در حوزه‌ی نوظهور «روان‌پزشکی متابولیک» برانگیزد، با توجه به نسبت بیماران مبتلا به اختلالات روانی که به درمان‌های جایگزین نیاز دارند.

او گفت: «بسیاری از بیماران من از هر دو بیماری رنج می‌برند، بنابراین می‌خواستم ببینم آیا مداخلات متابولیک می‌تواند به آنها کمک کند یا خیر. آنها به دنبال کمک بیشتری هستند. آنها فقط می‌خواهند احساس بهتری داشته باشند.»