دانشمندان اطلاعات جدیدی در مورد چگونگی تأثیر روزه‌داری بر سیستم ایمنی ارائه می‌دهند

به گزارش مجله خبری نگار، تحقیقات جدید دانشگاه منچستر می‌تواند درک ما از آنچه هنگام روزه‌داری برای سیستم ایمنی اتفاق می‌افتد را تغییر دهد. مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که هیپوتالاموس مغز، از طریق چندین نورون بسیار تخصصی که مسئول ایجاد احساس گرسنگی در حیوانات هستند، نحوه سازگاری سیستم ایمنی در طول روزه‌داری را کنترل می‌کند.

مطالعه‌ای که در مجله Science Immunology منتشر شده است، نشان می‌دهد که درک مغز از گرسنگی یا سیری، به جای دریافت واقعی غذا یا محدودیت کالری، برای ایجاد تغییراتی در سلول‌های ایمنی بدن کافی است.

یافته‌های این مطالعه، دیدگاه موجود مبنی بر اینکه پاسخ سیستم ایمنی به گرسنگی صرفاً توسط کمبود مواد مغذی تعیین می‌شود را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که مغز نقش مهمی فراتر از کمبود ساده غذا ایفا می‌کند.

دانشمندان با فعال کردن مصنوعی نورون‌های خاصی در مغز موش‌ها که معمولاً سطح انرژی پایین را نشان می‌دهند، احساس گرسنگی مصنوعی ایجاد کردند. نکته قابل توجه این بود که ظرف چند ساعت، آنها شاهد سازماندهی مجدد سریع سلول‌های ایمنی در خون، همراه با کاهش قابل توجه مونوسیت‌های التهابی بودند. این موش‌های روزه‌داری مصنوعی، از نظر ایمنی، دقیقاً مشابه موش‌هایی بودند که واقعاً روزه گرفته بودند.

این کشف می‌تواند پیامد‌های مهمی برای توسعه درمان‌های جدید برای طیف وسیعی از بیماری‌های التهابی و همچنین برای درمان سندرم‌های لاغری مشاهده شده در سرطان داشته باشد، که در آن افراد با وجود خوردن غذای طبیعی، وزن کم می‌کنند.

این همچنین ممکن است توضیح دهد که چرا چاقی اغلب با بیماری‌های التهابی همراه است و چرا افرادی که دچار سوء تغذیه هستند بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌ها و التهاب هستند.

جوزپه دی‌آگوستینو، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «ادراکات ما می‌توانند بدن‌هایمان را به شیوه‌هایی که همیشه متوجه آنها نمی‌شویم، شکل دهند. به راحتی می‌توان دید که چگونه افکار، اعمال ما را هدایت می‌کنند، اما این مطالعه به ما یادآوری می‌کند که حتی تغییرات داخلی بدن ما، که تحت کنترل آگاهانه ما نیستند، به سیگنال‌های مغز پاسخ می‌دهند.» «این مطالعه اهمیت مغز در تنظیم سیستم ایمنی را برجسته می‌کند. اما اگر عوامل داخلی یا خارجی ادراکات مغز را تغییر دهند، این فرآیند‌ها می‌توانند دچار اختلال شوند و به ما یادآوری می‌کنند که ذهن و بدن چقدر عمیقاً به هم مرتبط هستند - و باید متصل باقی بمانند.»

پروفسور مت هپ‌ورث، از منچستر و یکی از نویسندگان این مطالعه، افزود: «این تحقیق، دیدگاه دیرینه مبنی بر اینکه اثرات ایمونولوژیکی روزه‌داری صرفاً توسط سطح مواد مغذی هدایت می‌شود را به چالش می‌کشد. این تحقیق، تأثیر عمیق سیستم عصبی بر نحوه سازگاری سیستم ایمنی در طول روزه‌داری را برجسته می‌کند.»

کاوالکانتی د آلبوکرکی، یکی از نویسندگان این مطالعه، در پایان گفت: «با نشان دادن چگونگی کنترل بالا به پایین مغز بر سلول‌های ایمنی، می‌توانیم بیشتر بررسی کنیم که چه زمانی و چگونه روزه‌داری ممکن است برای سلامتی مفید باشد.»