دانشمندان دریافته‌اند که چرا امیدوارکننده‌ترین داروی زوال عقل مؤثر نیست

NCB: داروی امیدوارکننده برای تخریب عصبی در انسان مؤثر نیست

به گزارش مجله خبری نگار، بیوشیمیست‌های آمریکایی کشف کرده‌اند که چرا یکی از امیدوارکننده‌ترین دارو‌ها برای درمان بیماری‌های عصبی و بیماری‌های خودایمنی در سلول‌های انسانی بی‌اثر است. این تحقیق در مجله Nature Chemical Biology (NCB) منتشر شده است.

داروی مورد بحث، مهارکننده H-۱۵۱ است که پروتئین STING (محرک ژن‌های اینترفرون) را هدف قرار می‌دهد، که عنصر کلیدی ایمنی ذاتی است. در موش‌ها، این دارو با موفقیت بیش‌فعالی ایمنی را سرکوب کرد و حتی به بازیابی عملکرد‌های شناختی کمک کرد. با این حال، در آزمایش‌ها با سلول‌های انسانی مؤثر نبود.

پروفسور لینگین لی از دانشگاه استنفورد، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح داد: «پروتئین STING انسانی فاقد ساختار «جیبی» ویژه مورد نیاز برای اتصال به H-۱۵۱ است. بدون این ساختار، تطبیق مولکول با نسخه انسانی این پروتئین بسیار دشوار است.»

سال‌هاست که دانشمندان تلاش کرده‌اند مسیر STING را برای تقویت پاسخ ایمنی در برابر تومور‌ها فعال کنند. با این حال، شواهد فزاینده‌ای نشان می‌دهد که فعال‌سازی بیش از حد آن می‌تواند باعث شود سیستم ایمنی به سلول‌های خود بدن حمله کند.

تیم لی تصمیم گرفت از زاویه دیگری به این مسئله نزدیک شود - نه برای فعال کردن، بلکه برای سرکوب STING. برای انجام این کار، آنها مکانیسم فعال شدن آن را در انسان به طور مفصل مطالعه کردند و کشف کردند که مرحله کلیدی، الیگومریزاسیون است - مونتاژ مولکول‌های پروتئین STING در کمپلکس‌های بزرگی که سیگنال ایمنی را تحریک می‌کنند.

محققان مولکولی را توسعه داده‌اند که مکانیسم طبیعی "خودبازداری" STING را تقلید می‌کند و از تجمع آن در ساختار‌های فعال جلوگیری می‌کند. این امر راه را برای دارو‌های جدیدی باز می‌کند که می‌توانند به طور انتخابی STING را مسدود کرده و در نتیجه فرآیند‌های خودایمنی و التهابی را کنترل کنند.

ربکا چان، یکی از نویسندگان مقاله، در پایان گفت: «STING برای کار کردن باید کاملاً مونتاژ شود. این همان چیزی است که سیستم را بسیار قوی می‌کند - فعال‌سازی تصادفی غیرممکن است. کشف ما توضیح می‌دهد که چرا آستانه فعال‌سازی آن بسیار بالا است و چگونه می‌توانیم در این فرآیند مداخله کنیم.»

در آینده، دانشمندان قصد دارند رویکرد خود را برای استفاده بالینی تطبیق دهند و بر درمان بیماری‌های عصبی، بیماری‌های التهابی و اختلالات خودایمنی تمرکز کنند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری