به گزارش مجله خبری نگار، امید به زندگی انسان ارتباط نزدیکی با عادات غذایی او دارد. این واقعیت توسط دادههای علمی جدید که مکانیسمهای تأثیر تغذیه بر بدن ما را آشکار میکنند، تأیید شده است. همانطور که در نشریهای در Vcru گزارش شده است، محققان دو مسیر بیوشیمیایی کلیدی را شناسایی کردهاند که نقش مهمی در تعیین امید به زندگی دارند.
اولی مسیر انسولین/فاکتور رشد شبه انسولین (IIS) و دومی mTOR است. هر دوی این مکانیسمها مستقیماً به کیفیت غذایی که مصرف میکنیم وابسته هستند. کربوهیدراتها مسیر IIS را تحریک میکنند، در حالی که اسیدهای آمینه مسیر mTOR را فعال میکنند. فعال شدن بیش از حد این مسیرها میتواند در درازمدت عواقب منفی جدی برای سلامتی داشته باشد.
تحقیقات علمی نشان میدهد که رژیم غذایی سرشار از غذاهایی با شاخص گلیسمی بالا، مانند نان سفید و پاستای سفید، احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماریهای قلبی عروقی را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. این بدان معناست که مصرف کربوهیدراتهای ساده میتواند امید به زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
جالب است بدانید که رژیم غذایی افراد با کبدهای طولانی معمولاً با محتوای کم چربی، کربوهیدراتهای تصفیهشده و گوشت مشخص میشود. متخصصان زیستپیریشناسی ادعا میکنند که تفاوت در امید به زندگی بین افرادی که به رژیم غذایی سالم پایبند هستند و افرادی که خود را در خوردن غذای ناسالم محدود نمیکنند، میتواند به ۱۰ تا ۱۵ سال یا حتی بیشتر برسد.
کارشناسان تأکید میکنند که کنترل مسیرهای سیگنالینگ که به کیفیت تغذیه پاسخ میدهند، عامل کلیدی تعیینکننده سرعت پیری بدن است.
* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیهای برای درمان بیماریها عمل نمیکند.