ماموریت ۱۷ساله ناسا با آینده نامعلومی روبروست

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از اسپیس، فضاپیمای «نیوهورایزنز» که در سال ۲۰۰۶ پرتاب شد، در جولای ۲۰۱۵ از کنار پلوتون عبور کرد و اولین تصاویر نزدیک از این سیاره و ماه آن را به نمایش گذاشت. این کاوشگر سپس در سال ۲۰۱۹، شیء کمربند کویپر را شناسایی کرد.

این شیء با نام آلتیما ثولی، یکی از اجسام فرانپتونی است که در کمربند کویپر گرفتار آمده است. این جسم، احتمالاً یک سیارک دوتایی یا نزدیک به دوتایی است که با قطر ۳۰ کیلومتر تخمین زده شده‌است.

ناسا با کاهش بودجه خود برای سال ۲۰۲۴، تصمیمات سختی گرفته یکی از آن‌ها شامل کاهش شدید بودجه نیوهورایزنز با جایگزینی کارکنان فعلی با تیمی جدید در تلاش برای صرفه جویی در حدود ۳ میلیون دلار است.

«آلن استرن» محقق اصلی این ماموریت از همان روز‌های اولیه، از این وضعیت خوشحال نبوده است. وی گفت: «نیوهورایزنز تنها فضاپیمای موجود در کمربند کویپر و تنها فضاپیمایی است که در حال حاضر برنامه ریزی شده تا به آنجا برود. ترک پیش از موعد این اکتشاف، پس از صرف حدود ۱ میلیارد دلار برای رساندن نیوهورایزنز به کمربند کویپر، اشتباه است. اینکار استفاده ضعیف از پول مالیات دهندگان و یک فرصت علمی از دست رفته است که هرگز نمی‌توان آن را بازیابی کرد.»

نیوهورایزنز حدود سال ۲۰۲۸ از کمربند کویپر خارج خواهد شد و باید تا سال ۲۰۵۰ به فعالیت خود ادامه دهد. این فضاپیما امروز در سلامت به پرواز خود ادامه می‌دهد، داده‌ها را از منظومه شمسی باز می‌گرداند و برای رویارویی احتمالی با جرم دیگر فرانپتونی آماده می‌شود. اما وقایع اخیر، ادامه پیشرفت این ماموریت کمربند کویپر را تهدید می‌کند.

در حالی که می‌توانیم انتظار کاهش در انواع برنامه‌ها و مأموریت‌های ناسا را ​​داشته باشیم، بودجه فعلی نیوهورایزنز تقریباً با سایر اکتشافات قدیمی اعماق فضا، مانند ویجر ۱ و ۲ برابری می‌کند که وقتی هزینه رسیدن فضاپیما‌ها به جایی که امروز هستند را در نظر بگیرید مبلغی ناچیز است.

زمانی که نیوهورایزنز از کنار پلوتون عبور کرد، نگاهی به دنیای اسرارآمیز و قمر بزرگ آن، کارون داشت. قبل از این، بهترین تصاویر از پلوتون از تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده بود و تنها لکه‌هایی با عرض چند پیکسل بودند. تصاویر و داده‌های بازگردانده شده از نیوهورایزنز، نه تنها بسیاری از فرضیات را در مورد پلوتون و کارون، بلکه در مورد منظومه شمسی بیرونی نیز برهم زد.

استرن گفت: «قبل از نیوهورایزنز، تقریباً هیچ چیز در مورد پلوتون و منظومه قمر‌های آن شناخته شده نبود. امروز این فضاپیما و تیمش، پلوتون را به یکی از شناخته شده‌ترین جهان‌های منظومه شمسی تبدیل کرده اند.»

ماجراجویی بعدی نیوهورایزنز در کمربند کویپر بود، منطقه‌ای فراتر از مدار نپتون که مملو از سنگ و یخ به جای مانده از دوران اولیه منظومه شمسی است.

اگر ناسا به کاهش بودجه این مأموریت با بودجه متوسط ​​پایان دهد، تیم جدیدی منصوب خواهد شد (احتمالاً تیمی بدون تجربه مستقیم در عملیات بیرونی منظومه شمسی) با تمرکز روی جمع‌آوری داده‌های سطح پایین در مورد محیط دوردست. این ماموریت فقط از بخش کوچکی از قابلیت علمی در حال انجام فضاپیما استفاده می‌کند.

استرن اضافه کرد: «نیوهورایزنز باید بتواند حداقل تا اواسط قرن ۲۱ با ابزار‌های تقریباً پیشرفته‌ای که می‌تواند دید ما را از فضای بین ستاره‌ای تغییر دهد، به فعالیت خود ادامه دهد. اما هیچ یک از این‌ها محدود کردن اکتشاف فعلی کمربند کویپر را توجیه نمی‌کند.»

گروه‌هایی مانند انجمن ملی فضایی طوماری را برای ارسال به ناسا و کنگره در Change.org ارسال کرده اند. آن‌ها از ادامه این ماموریت که در حال حاضر اجرا می‌شود حمایت می‌کنند.

فضانوردان معتقدند که ممکن است چندین دهه طول بکشد تا سفینه روباتیک دیگری به این طریق ارسال شود.