بیماران «غیرقابل تشخیص» HIV می‌توانند کلید درمان باشند

به گزارش مجله خبری نگار، یک متخصص برجسته ژنوم می‌گوید گروه نادری از افراد آلوده به HIV که بدون مصرف دارو، سطوح غیرقابل تشخیصی از ویروس را در خون خود دارند، می‌توانند کلید درمان‌های جدید برای سایر مبتلایان به این بیماری باشند.

برخلاف اکثریت قریب به اتفاق مبتلایان، این افراد که «کنترل‌کنندگان نخبه» نامیده می‌شوند، می‌توانند ویروس را بدون نیاز به درمان ضد رتروویروسی (ART) سرکوب کنند و همین امر باعث افزایش علاقه به عملکرد سیستم ایمنی آنها شده است.

محققان معتقدند که مطالعه روی این افراد، که حدود ۱ نفر از هر ۲۰۰ نفر مبتلا به HIV را تشکیل می‌دهند، می‌تواند به درمان‌های جدید یا حتی درمان قطعی منجر شود.

ثامبی ندونگ، مدیر علوم پایه و کاربردی در مؤسسه تحقیقات سلامت آفریقا و استاد دانشگاه کوازولو-ناتال، آفریقای جنوبی، گفت: «به نظر می‌رسد که کنترل‌کنندگان نخبه، سیستم ایمنی ضد ویروسی برتری دارند که می‌تواند ویروس را تحت کنترل نگه دارد.»

با این حال، Ndung'u توضیح داد که مکانیسم‌هایی که ویروس را در این گروه نادر سرکوب می‌کنند، یکسان نیستند و به طور کامل شناخته نشده‌اند.

بار ویروسی غیرقابل تشخیص به این معنی است که ویروس کافی در بدن برای انتقال وجود ندارد، بنابراین کنترل‌کنندگان نخبه نمی‌توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند.

ندونگو گفت: «اگر فردی حداقل دو سال با بار ویروسی غیرقابل تشخیص HIV زندگی کرده باشد و دارو‌های ضد رتروویروسی مصرف نکرده باشد، معمولاً یک کنترل‌کننده‌ی ممتاز محسوب می‌شود.»

او توضیح داد که برخی افراد در تمام طول عمر خود، ویروس را در بدن خود سرکوب می‌کنند، اما همیشه اینطور نیست.

ندونگو افزود: «به همین دلیل است که حتی افراد نخبه‌ی کنترل‌کننده‌ی بیماری نیز باید مرتباً آزمایش شوند، زیرا بار ویروسی گاهی اوقات می‌تواند افزایش یابد و اگر افزایش یابد، به آنها اکیداً توصیه می‌شود که درمان ضد رتروویروسی را انجام دهند.»

ساندرا هریگان-تامپسون: «می‌دانم که من متفاوت هستم. من بیش از ۳۰ سال است که با اچ‌آی‌وی زندگی می‌کنم و هرگز بار ویروسی قابل تشخیصی نداشته‌ام.»

او زمانی متوجه وضعیت غیرعادی خود شد که در سال ۱۹۸۹ ابتلای شوهرش به اچ‌آی‌وی/ایدز تشخیص داده شد. اگرچه او انتظار داشت بیمار شود، اما سالم ماند و هیچ علامتی نداشت.

در طول این سال‌ها، او در چندین مطالعه علمی، از جمله اهدای غده لنفاوی، شرکت کرده است، به امید اینکه به دیگران که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کند.

او گفت: «خون من هدیه‌ای نه تنها به خودم، بلکه به بشریت و نسل‌های آینده است.»

در آفریقای جنوبی، محققان در حال گسترش دانش خود در مورد کنترل‌کنندگان نخبه هستند و بر عوامل ژنتیکی که ممکن است مختص آفریقایی‌ها باشد، تمرکز می‌کنند.

ندونگو توضیح داد: «یکی از سوالات کلیدی این است که آیا عوامل ژنتیکی منحصر به فردی در جمعیت آفریقا وجود دارد که کنترل‌کنندگان نخبه را از بقیه افراد مبتلا به HIV که کنترل‌کنندگان نخبه نیستند، متمایز می‌کند؟»

او بر اهمیت طرح‌های تحقیقاتی مانند پروژه ژنوم میزبان HIV تأکید کرد که هدف آن شناسایی هرگونه ویژگی ژنتیکی متمایز در کنترل‌کنندگان نخبه آفریقایی است.

او توضیح داد: «ما برخی از ژن‌های دخیل در کنترل ایمنی را در آفریقایی‌ها پیدا کرده‌ایم که در جا‌های دیگر نیز یافت می‌شوند، اما می‌خواهیم این کار را برای یافتن سایر عوامل ژنتیکی گسترش دهیم.»

هدف نهایی این مطالعه، بازتولید مکانیسم‌های زیربنایی توانایی کنترل‌کنندگان نخبه در سرکوب ویروس است.

این می‌تواند راه را برای درمانی هموار کند که از درمان‌های موجود مؤثرتر باشد، به‌ویژه در کشور‌های جنوب صحرای آفریقا که تغییر رفتار و دسترسی به درمان ضد رتروویروسی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

ندونگو گفت: «اگر بتوانیم این مکانیسم‌ها را درک کنیم، می‌توانیم از واکسن‌ها یا دارو‌ها برای درمان یا حتی درمان قطعی HIV استفاده کنیم.»

او افزود: «این موضوع برای بیماری‌هایی غیر از HIV نیز مهم است، زیرا برخی از این مکانیسم‌های ضد ویروسی ممکن است در مورد سایر ویروس‌ها نیز صدق کنند.»