به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان نروژی از دانشگاه تحقیقاتی NORCE سناریویی را شبیهسازی کردند که در آن تمام حیات در اقیانوسهای زمین - از پلانکتونهای میکروسکوپی گرفته تا نهنگهای غولپیکر - ناپدید میشود. این گزارش در مجله علمی Nature Communications (NatComms) منتشر شده است.
این تیم از مدل سیستم زمین نروژی (NorESM) برای شبیهسازی دو سناریو استفاده کرد: یکی با یک اکوسیستم دریایی عادی و دیگری با یک اقیانوس کاملاً بیجان.
نتایج نشان داد که بدون پمپ کربن بیولوژیکی (فرآیندی که ارگانیسمها کربن را به اعماق اقیانوس منتقل میکنند)، توانایی دریا در جذب دی اکسید کربن به شدت کاهش مییابد.
جری تجیپوتا، نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح میدهد: «اگر تمام حیات دریایی را از بین ببرید، اقیانوس بخش قابل توجهی از ظرفیت ذخیره کربن خود را از دست خواهد داد و غلظت آن در جو حدود ۵۰ درصد افزایش خواهد یافت.»
جالب اینجاست که وقتی حیات دریایی ناپدید میشود، اکوسیستمهای زمینی شروع به جذب مقداری از کربن میکنند - تقریباً نیمی از مقداری که قبلاً به اقیانوس میرفت. با این حال، این برای جبران کامل این ضرر کافی نیست.
این مطالعه، باور رایج مبنی بر اینکه جذب دیاکسید کربن اقیانوس در درجه اول به فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی بستگی دارد را به چالش میکشد. مشخص شده است که بدون موجودات زنده، آبهای سطحی از کربن اشباع میشوند و اقیانوس توانایی جذب آن از جو را از دست میدهد.
اگرچه انقراض کامل حیات دریایی سناریویی بعید است، اما این مطالعه نشان میدهد که اقیانوسهای سالم چقدر برای آب و هوا حیاتی هستند.