کافئین درمانی برای دیابت نوع ۲

به گزارش مجله خبری نگار،رتینوپاتی دیابتی یک عارضه میکروآنژیوپاتیک است که انتظار می‌رود بروز آن به دلیل افزایش دیابت، چاقی و همچنین پیری جمعیت باشد. بنابراین، تغذیه درمانی جزء لاینفک مدیریت دیابت است و می‌تواند به پیشگیری از عوارض دیررس دیابت کمک کند.

به گفته محققان، کافئین یک جزء غذایی فعال است که برای سلامتی مهم است. از جمله منابع اولیه کافئین می‌توان به چای، قهوه، نوشیدنی‌های انرژی زا، نوشابه‌های کولا، شکلات، نوشیدنی‌های الکلی و برخی محصولات غذایی دیگر مانند آدامس اشاره کرد. قهوه غنی‌ترین منبع کافئین است که روزانه توسط اکثر جمعیت عمومی در سراسر جهان مصرف می‌شود. بسیاری از مطالعات گزارش داده اند: مصرف بین دو تا سه فنجان قهوه می‌تواند بروز دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی و عروقی را کاهش دهد.

با این حال، بررسی‌های اخیر نشان داد: ارتباط بین رتینوپاتی دیابتی و کافئین نامشخص است. برای مثال، گزارش شده است که نوشیدن بیش از دو فنجان قهوه در روز با شیوع رتینوپاتی دیابتی در میان افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ رابطه معکوس دارد. همچنین مطالعه دیگری نشان داد: مصرف روزانه کافئین می‌تواند ریز عروق شبکیه را در بزرگسالان با افزایش خطر مشکلات قلبی و عروقی تغییر دهد، در حالی که یک مطالعه دیگر اثر محافظتی کافئین بر سد خونی شبکیه را در مدل سلولی ادم ماکولا دیابتی گزارش کرد.

اخیرا یک مطالعه جدید ارتباط بین مصرف کافئین و خطر رتینوپاتی دیابتی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را بدون هیچ گونه عوارض دیررس دیابتی مورد بحث قرار می‌دهد. این اثر کافئین را با استفاده از یک مدل تجربی دیابتی ارزیابی می‌کند.

یافته‌های مطالعات نشان داد: افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی مسن‌تر بوده، دور کمر بزرگ‌تری داشته، فشار خون بالا، فشار خون سیستولیک بالاتر، سطح هموگلوبین گلیکوزیله بالاتر، طول مدت دیابت طولانی‌تر، سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بیشتر داشتند.

جالب اینجاست که بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ که کمترین مقدار کافئین را مصرف می‌کردند، بیشتر تحت تأثیر رتینوپاتی دیابتی قرار گرفتند. با این حال، ارتباط معنی داری بین مصرف قهوه و چای و شیوع رتینوپاتی دیابتی مشاهده نشد. با این حال، مدت زمان دیابت، سطح هموگلوبین بالاتر و فشار خون بالا با خطر بیشتر رتینوپاتی دیابتی مرتبط بودند.

همچنین بررسی بافت‌شناسی در موش‌ها نشان داد: بیان پروتئین اسیدی فیبریلاری گلیال به لایه سلول‌های شبکیه در موش‌های غیردیابتی در مقایسه با موش‌های دیابتی محدود بود. قابل ذکر است، موش‌های دریافت کننده کافئین هیچ افزایشی در بیان پروتئین اسیدی گلیال نشان ندادند که ثابت می‌کند که گلیوز در نتیجه قرار گرفتن در معرض کافئین افزایش نمی‌یابد.

محققان در پایان خاطر نشان کردند که یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که مصرف متوسط و زیاد کافئین محافظت در برابر ایجاد رتینوپاتی دیابتی در میان افراد مبتلا به دیابت را ارائه می‌دهد. با این وجود، این تفاوت در مقایسه با مصرف کنندگان قهوه و چای تکرار نشد که ممکن است به ترکیبات آنتی اکسیدانی مختلف موجود در این نوشیدنی‌ها مربوط باشد.