ضرب المثل ” شیطان را درس دادن “

به گزارش مجله خبری نگار، ضرب المثل باعث میشه که در کمترین زمان منظور خودمون رو با استفاده از تعداد کمی از کلمات به طرف مقابل برسونیم.

از طرفی خیلی از حرف‌ها رو نمیتونیم به صورت رک و مستقیم بزنیم، ضرب المثل‌ها باعث میشن که بتونیم به راحتی با استفاده از دو پهلو حرف زدن حرف خودمونو بزنیم.

خیلی از ضرب المثل‌ها هم معنی دقیق ندارن و وقتی با یه نفر صحبت می‌کنیم می‌تونیم به عنوان تموم کننده اون بحث از ضرب المثل استفاده کنیم تا طرف مقابل به معنیش فک کنه و از ادامه بحث خودداری کنه.

یه وقتایی هم واقعا برای توصیف یه موضوع هیچ چیزی بهتر از یه ضرب المثل نیست و اون وضعیت و اون حال و هوا رو فقط یه ضرب المثل میتونه توصیف کنه.

یکی از مواردی هم که می‌تونه به جذاب‌تر شدن صحبت‌های شما کمک کنه همین ضرب المثل‌ها و استفاده از اون هاست.

شیطان را درس دادن کنایه از چیست؟

۱- کنایه از شدت حیله‌گری فرد است که شیطان وقتی او را می‌بیند لبخند می‌زند و چه بسا خودش راه حل‌های جدیدی از این شخص یاد بگیرد! 
۲- به کسی می‌گویند که همه مشکلات و موانعی که بر سر راهش قرار دارد با نیرنگ کنار می‌زند. چنین فردی خودش نیز عامل ایجاد مشکلات فراوان و تازه در زندگی بقیه است. وقتی دیگران از شرارت‌های او به ستوه می‌آیند می‌گویند: او شیطان را هم درس می‌دهد!

۳- هر عمل زشتی از کسی سر بزند که ظاهرا تازه است و زشتی اش دیگران را حیرت زده می‌کند، این مَثل را به کار می‌برند. چنین کسانی که همچون شیطان، عامل گمراهی افراد در جامعه هستند، در روز قیامت هم گناهان خود را به دوش می‌کشند هم گناهان دیگران را. (البته هر کسی که فریب این‌ها را خورده و گناه کرده نیز بار گناهش را به دوش می‌کشد.)

عاقبت چنین افرادی در سوره نحل آیه ۲۵ آمده است: لِیَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ کَامِلَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۙ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِینَ یُضِلُّونَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا یَزِرُونَ:
آن‌ها باید روز قیامت، (هم) بار گناهان خود را بطور کامل بر دوش کشند؛ و هم سهمی از گناهان کسانی که بخاطر جهل، گمراهشان می‌سازند! بدانید آن‌ها بار سنگین بدی بر دوش می‌کشند!

الإمامُ الباقرُ علیه السلام: أیُّما عَبدٍ مِن عِبادِ اللّه ِ سَنَّ سُنَّةَ هُدىً کانَ لَهُ أجرٌ مِثلُ أجرِ مَن عَمِلَ بذلکَ مِن غَیرِ أن یُنقَصَ مِن اُجُورِهم شَیءٌ، و أیُّما عَبدٍ مِن عِبادِ اللّه ِ سَنَّ سُنَّةَ ضَلالَةٍ کانَ علَیهِ مِثلُ وِزرِ مَن فَعَلَ ذلکَ مِن غَیرِ أن یُنقَصَ مِن أوزارِهِم شَیءٌ [بحار الأنوار:۷۱/۲۵۸/۵.]امام باقر علیه السلام: هر بنده اى از بندگان خدا سنّت و روشى هدایتگر بگذارد، اجرش به اندازه اجر کسانى باشد که بدان عمل مى کنند؛ بى آن که از اجر آنان چیزى کاسته شود؛ و هر بنده اى از بندگانِ خدا، سنّت و روشى گمراه کننده بگذارد، گناهش به اندازه گناه کسانى است که به آن رفتار مى کنند؛ بى آن که از گناهان ایشان چیزى کاسته گردد.