دارو‌های ضدالتهاب غیر استروئیدی چه تاثیری بر درد دارند؟

به گزارش مجله خبری نگار/بهداشت نیوز، شایع‌ترین گروه‌های دارو‌های ضد درد شامل استامینوفن، NSAID ها، اپیوئید‌ها و دارو‌های کمکی برای درد‌های نوروپاتیک هستند؛ هر یک از این گروه‌ها دارای مزایا و محدودیت‌هایی هستند که آگاهی از آنها برای مصرف صحیح و ایمن ضروری است.

دارو‌های ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) چه نقشی در کنترل درد دارند و چرا باید با احتیاط مصرف شوند؟

NSAID‌ها دسته‌ای از دارو‌های مسکن هستند که می‌توانند درد، التهاب و تب را کاهش دهند؛ این دارو‌ها شامل نمونه‌های رایجی مانند دیکلوفناک، ایبوپروفن و ناپروکسن هستند و برای تسکین علائمی مانند سر درد، کمر درد و درد‌های عضلانی و مفصلی تجویز می‌شوند.

نکات ایمنی مهم درباره NSAID ها:

مصرف این دارو‌ها معمولاً برای کوتاه مدت توصیه می‌شود؛ زیرا مصرف بلند مدت یا دوز بالای این دارو‌ها می‌تواند باعث زخم یا خونریزی گوارشی شود.

NSAID‌ها ممکن است فشار خون را افزایش دهند و خطر مشکلات قلبی عروقی را در افراد پُر خطر بالا ببرند.

افراد دارای سابقهٔ زخم معده، خونریزی گوارشی، بیماری کلیوی یا کبدی، بیماری قلبی یا فشار خون کنترل نشده باید با احتیاط و تحت نظر پزشک از NSAID‌ها استفاده کنند.

NSAID‌ها می‌توانند با دارو‌هایی مانند وارفارین، برخی دارو‌های ضد فشار خون و دیورتیک‌ها تداخل داشته باشند؛ این ترکیب‌ها می‌تواند خطر خونریزی یا آسیب کلیوی را افزایش دهد.

از مصرف همزمان بیش از یک NSAID باید خودداری شود.

مسکن‌های مخدر (اپیوئیدها) در چه شرایطی تجویز می‌شوند و چه محدودیت‌هایی دارند؟

مسکن‌های مخدر گروهی از مسکن‌های قوی شامل مورفین، کدئین، اکسی کدون، ترامادول و فنتانیل هستند؛ این دارو‌ها معمولاً برای کنترل درد‌های شدید در مواردی مانند بعد از جراحی‌های بزرگ، درد‌های سرطانی یا درد‌هایی که به سایر مسکن‌ها پاسخ نداده‌اند، تجویز می‌شوند.

نکات ایمنی درباره اپیوئیدها:

مصرف کوتاه مدت و طبق دستور پزشک می‌تواند ایمن باشد، اما مصرف بلند مدت خطر وابستگی روانی و فیزیکی و بروز عوارض تنفسی را به همراه دارد.

قطع ناگهانی پس از مصرف طولانی مدت می‌تواند خطرناک باشد؛ هرگونه تغییر در درمان باید تحت نظر پزشک انجام شود.

دارو‌های اپیوئیدی باید در مکان امن و دور از دسترس کودکان نگهداری شوند.

انتخاب داروی ضد درد بر چه اساسی صورت می‌گیرد؟

انتخاب دارو بر اساس نوع و شدت درد، سن بیمار، وجود بیماری‌های زمینه‌ای و دارو‌های مصرفی صورت می‌گیرد؛ برای درد‌های خفیف تا متوسط معمولاً استامینوفن (پاراستامول) یا یک NSAID با دوز مناسب اولین گزینه است؛ در صورت عدم پاسخ یا درد بسیار شدید، ممکن است پزشک به طور موقت از اپیوئید‌ها استفاده کند.

توصیه‌های کلی برای بیماران:

دارو‌ها را دقیقاً طبق دستور پزشک، مصرف کنید.

هرگونه علامت غیر معمول مانند خون در مدفوع یا استفراغ سیاه، درد شدید شکم، تنگی نفس، خواب آلودگی شدید یا سایر علائم جدید را فوراً به پزشک یا داروساز اطلاع دهید.

در صورت مصرف طولانی مدت اپیوئیدها، تغییر دوز یا قطع دارو را تنها تحت نظر پزشک انجام دهید.

همهٔ داروها، به ویژه اپیوئیدها، را در محلی امن و دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

اگر باردار، شیرده، سالمند یا مبتلا به بیماری‌های کلیوی، کبدی یا قلبی هستید، پیش از مصرف هر مسکنی با پزشک مشورت کنید.

اگر داروی ضد انعقاد یا داروی قلبی مصرف می‌کنید، پیش از استفاده از NSAID‌ها با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

جمع بندی:

مصرف ایمن دارو‌های ضد درد نیازمند آگاهی و دقت است؛ این دارو‌ها می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی کمک کنند، اما استفادهٔ نادرست یا ترکیب نامناسب ممکن است پیامد‌های جدی داشته باشد.

انتخاب صحیح دارو، توجه به شرایط فردی، اطلاع از عوارض و تداخلات و مشورت با پزشک یا داروساز از اصول کلیدی در مصرف ایمن دارو‌های ضد درد است.