به گزارش مجله خبری نگار، مجله «قانون و رفتار انسان» خاطرنشان میکند که پروفسور لیان برینک پدیده فریب را مطالعه کرده و دریافته است که دقت افراد آموزش ندیده در تشخیص دروغ از ۵۴ درصد تجاوز نمیکند. نتایج آزمایشها و تحقیقات اغلب به این مهارت بستگی دارد.
شایان ذکر است که تیمی که توسط این استاد رهبری میشد، در سال ۲۰۱۲ چهار نشانه را شناسایی کرده بود که در کنار هم، به تشخیص بین اظهارات درست و نادرست با دقت بالا کمک میکنند.
این نشانهها شامل ابروهای بالا رفته، لبخند زدن، کلمات طفرهآمیز (شاید، فکر میکنم و غیره) و عبارات کوتاه شده است. این یافتهها بر اساس تجزیه و تحلیل اظهارات عمومی افرادی بود که بعداً در مورد سرنوشت عزیزانشان دروغ گفته بودند.
با این حال، مطالعه جدید نشان داد که این معیارها را نمیتوان در موارد دیگر اعمال کرد، زیرا برخی از نشانهها اصلاً ظاهر نشدند و توانایی پیشبینی به سطح حدس و گمان تصادفی کاهش یافت.
این استاد دانشگاه میگوید: «مردم اغلب فکر میکنند میتوانند دروغها را از طریق کلمات یا حالات چهره خاص تشخیص دهند. اما نشانههایی که برای یک دسته خاص کار میکنند، برای همه، به خصوص تحت استرس، کارساز نیستند.»
به گفته او، شناسایی فریب نیاز به رویکردی شخصیتر و تحقیقات عمیقتر دارد و افسانه «لبخند دروغگو» یا «حرکات گفتاری» فقط یک افسانه است.