به گزارش مجله خبری نگار، چربی احشایی - لایههای عمیق اطراف اندامهای داخلی مانند کبد و قلب - در پشت دیواره شکم پنهان است. این چربی فقط یک منبع انرژی نیست، بلکه به عنوان یک غده درونریز فعال عمل میکند و مواد شیمیایی و هورمونهای مضر ترشح میکند.
این ترشحات زنجیرهای از التهاب مزمن را آغاز میکنند که راه را برای بیماریهای جدی مانند دیابت نوع ۲ و بیماریهای قلبی عروقی هموار میکند.
در یک مطالعه تکاندهنده که بیش از ۷۰۰۰ نفر را مورد بررسی قرار داد، محققان چینی دریافتند افرادی که کمر بزرگتری دارند - که با شاخص گردی بدن اندازهگیری میشود - ۴۰ درصد بیشتر احتمال دارد از افسردگی رنج ببرند.
این نتایج را میتوان با توانایی سلولهای چربی در تولید رادیکالهای آزاد که به سروتونین، انتقالدهنده عصبی مسئول شادی، حمله میکنند و آن را به ترکیبات بیاثر مشابه فرآیند اکسیداسیون آهن تبدیل میکنند، توضیح داد.
این آسیب فقط به خلق و خو محدود نمیشود. در مطالعهای که روی ۱۰۰۰۰ بزرگسال انجام شد، اسکنهای MRI نشان داد که افزایش دور کمر با کوچک شدن نواحی مغز که مسئول حافظه و تصمیمگیری هستند، مرتبط است. دانشمندان این را به نفوذ مواد التهابی مانند سیتوکینها از طریق سد خونی مغزی نسبت میدهند که میتواند باعث آسیب عصبی شود که به صورت اختلال شناختی یا حتی افزایش خطر زوال عقل بروز میکند.
تحقیقات، ارتباط نگرانکنندهای بین چربی احشایی و بینایی و شنوایی نشان میدهد:
- چشمها: چربی احشایی با افزایش سطح مواد التهابی که آسیب به سلولهای شبکیه را تسریع میکنند، خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD)، که علت اصلی نابینایی در بزرگسالان مسن است را افزایش میدهد.
گوش: رگهای خونی کوچک در گوش داخلی به دلیل التهاب باریک میشوند و اکسیژن به آنها نمیرسد و منجر به کاهش شنوایی میشود.
در یک آزمایش عجیب، محققان اسپانیایی دریافتند زنانی که دور کمر بزرگتری دارند، در تشخیص طعمها و بوهای رایج مشکل دارند. این به دلیل آدیپوکینهای ترشح شده توسط چربی احشایی بود که سیگنالهای شیمیایی مسئول این حواس را مختل میکنند.
در یک پارادوکس علمی، محققان در ادینبورگ کشف کردهاند که امنتوم (لایه محافظ چربی در شکم) حاوی سلولهای ایمنی منحصر به فردی است که قادر به مبارزه با عفونتهای جدی مانند پریتونیت هستند و این آن را به یک شمشیر دولبه تبدیل میکند.
سادهترین راه این است که دور کمر خود را با قدتان مقایسه کنید: دور کمر خود را (در ناف) اندازه بگیرید، و اگر کمر کمتر از نصف قد شما باشد، در منطقه امن هستید.
برای مثال، اگر قد شما ۱۷۰ سانتیمتر است، دور کمر شما نباید از ۸۵ سانتیمتر بیشتر باشد.
خبر خوب این است که این چربی به سرعت به یک رژیم غذایی متعادل و ورزش، به ویژه تمرینات قدرتی و کاردیو، پاسخ میدهد و همین امر، از بین بردن آن را به اولین قدم برای محافظت از سلامت شما در برابر تهدیداتی تبدیل میکند که با چشم دیده نمیشوند، اما اثرات خود را در هر گوشه از بدن شما میگذارند.
منبع: دیلی میل