به گزارش مجله خبری نگار/متخصصان ژنتیک چینی توضیحی احتمالی برای این موضوع یافتهاند که چرا لنزهای شبانه، یکی از محبوبترین روشهای مبارزه با نزدیکبینی دوران کودکی، برای همه مؤثر نیست. مشخص شده است که اثربخشی این درمان ممکن است به ژنهای مسئول عملکرد شبکیه بستگی داشته باشد. این کار در مجله Eye and Vision (EV) منتشر شده است.
لنزهای شبانه، لنزهای سخت مخصوصی هستند که در طول شب استفاده میشوند و به طور موقت شکل قرنیه را تغییر میدهند. این امر به کاهش سرعت رشد کره چشم و در نتیجه پیشرفت نزدیکبینی کمک میکند. این روش به طور فعال در کودکان، به ویژه در کشورهای آسیایی، که سطح نزدیکبینی به حد اپیدمی رسیده است، استفاده میشود.
با این حال، متخصصان مدتهاست متوجه شدهاند که لنزها به همه کودکان به یک اندازه کمک نمیکنند. عوامل رایجی مانند سن یا درجه نزدیکبینی، تنها ایدهای تقریبی از اینکه آیا این روش مؤثر خواهد بود یا خیر، ارائه میدهند.
محققان تصمیم گرفتند از زاویه دیگری - از نظر ژنتیکی - به این موضوع نزدیک شوند. آنها DNA ۵۴۵ کودک را که به مدت یک سال از ارتولنز استفاده کرده بودند، مطالعه کردند و الگوی جالبی یافتند: کسانی که بینایی آنها بهتر تثبیت شده بود، احتمال بیشتری داشت که جهشهای خاصی در ژنهای مرتبط با شبکیه داشته باشند.
مشخص شد که دو ژن به طور ویژه مهم هستند: LCA۵ که با حفظ گیرندههای نوری (سلولهای حساس به نور) مرتبط است و RIMS۲ که بر درک تضادها تأثیر میگذارد. تغییرات ژنتیکی فردی که بر رشد چشم تأثیر میگذارند نیز شناسایی شدند. این یافتهها برای اولین بار اثربخشی ارتوکراتولوژی را به ویژگیهای ژنتیکی کودکان مرتبط میدانند.
دکتر شینگجی مائو، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «مطالعه ما دریچهای به سوی یک رویکرد شخصیسازیشده برای مبارزه با نزدیکبینی میگشاید. در آینده، ممکن است بتوانیم صرفاً با تجزیه و تحلیل DNA، از قبل پیشبینی کنیم که چه کسی از درمان بهرهمند خواهد شد.»
دانشمندان تأکید میکنند که این نتایج اولیه هستند و برای تأیید آنها به مطالعات بزرگتری نیاز است. با این حال، این میتواند گامی مهم در جهت متناسبسازی درمان برای هر کودک به صورت جداگانه باشد و از روشهای ناکارآمد و اتلاف وقت جلوگیری کند.