به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان آمریکایی از دانشگاه دوک کشف کردهاند که استرس اکسیداتیو، فرآیندی که مدتهاست عامل کلیدی پیری در نخستیسانان محسوب میشود، در بدن لمورها با افزایش سن افزایش نمییابد. این یافته، ایدههای رایج در مورد علل فرسودگی مرتبط با سن در انسان را به چالش میکشد. نتایج این مطالعه در مجله فیزیولوژی مقایسهای B (JCPB) منتشر شده است.
تیمی از زیستشناسان دو گونه از حیوانات، لمورهای دمحلقهای و سیفاکاها را که از نظر بیولوژیکی شبیه به گونه اول هستند، مورد مطالعه قرار دادند. این گونهها از نظر طول عمر و ریتم فرآیندهای بیولوژیکی متفاوت هستند. با وجود این تفاوتها، هیچکدام از گونهها تغییرات مرتبط با سن در استرس اکسیداتیو یا التهاب را نشان ندادند. علاوه بر این، برخی از افراد با افزایش سن، کاهش نشانگرهای التهابی را نشان دادند.
محققان میگویند این یافتهها تأیید میکنند که پدیدهای که به اصطلاح "پیری التهابی" نامیده میشود و مشخصه انسانها است، در میان نخستیسانان عمومیت ندارد. در انسانها، استرس اکسیداتیو با افزایش خطر بیماریهای قلبی عروقی، سکته مغزی، دیابت، سرطان و آرتروز مرتبط است.
این مطالعه در مرکز دوک لمور انجام شد، جایی که نمونهبرداری بدون آسیب رساندن به حیوانات انجام میشود. زیستشناسان ادرار را به عنوان آموزندهترین و ملایمترین ماده زیستی برای ارزیابی استرس اکسیداتیو انتخاب کردند.
همانطور که دانشمندان خاطرنشان میکنند، گام بعدی مطالعهی لمورها در طبیعت خواهد بود. محققان قصد دارند دریابند که چگونه محیط طبیعی و اسارت میتواند به طور قابل توجهی بر سرعت پیری تأثیر بگذارد. این امر به درک نقش عوامل داخلی و خارجی در تغییرات التهابی کمک خواهد کرد.