بازی‌های ویدیویی ممکن است شعله‌ور شدن اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را کاهش دهند

به گزارش مجله خبری نگار، بر اساس یک مطالعه جدید روی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که در طول همه‌گیری کووید-۱۹ کار می‌کنند، یک جلسه درمانی شامل بازی ویدیویی تتریس می‌تواند علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را کاهش دهد. این مطالعه توسط محققان دانشگاه اوپسالا انجام شده و در مجله BMC Medicine منتشر شده است.

پروفسور امیلی هولمز، سرپرست این مطالعه از دانشگاه اوپسالا، توضیح می‌دهد: «کاهش فراوانی خاطرات ناخوشایند و مزاحم از آسیب روانی و در نتیجه تسکین سایر علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) امکان‌پذیر است. تنها در یک جلسه درمان هدفمند، شاهد اثرات مثبتی بودیم که پنج هفته و حتی شش ماه پس از درمان ادامه داشت. آسیب روانی می‌تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد. اگر این اثر با یک ابزار روزمره مانند بازی‌های ویدیویی حاصل شود، می‌تواند راهی مقرون‌به‌صرفه برای کمک به بسیاری از افراد باشد.»

علامت بارز اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، خاطرات ناخوشایند و مزاحم از رویداد آسیب‌زا به شکل تصاویر ذهنی است که معمولاً به عنوان فلش‌بک شناخته می‌شوند. سایر علائم می‌تواند شامل اجتناب، استرس بیش از حد و مشکلاتی مانند مشکل در خواب و تمرکز باشد. هولمز و همکارانش مدت‌هاست که در مورد چگونگی پیشگیری از PTSD مطالعه کرده‌اند. در مطالعه حاضر، محققان بر حذف فلش‌بک‌ها تمرکز کردند. جایگزینی خاطرات مزاحم با یک کار بصری نیز ممکن است سایر علائم PTSD را کاهش دهد.

این روش درمانی مبتنی بر چیزی است که چرخش ذهنی نامیده می‌شود، که اساس بازی تتریس است. وقتی از یک زاویه به یک شیء نگاه می‌کنید، می‌توانید تصور کنید که اگر آن شیء به موقعیت دیگری چرخانده شود و از زاویه دیگری دیده شود، چگونه به نظر می‌رسد.

این مطالعه شامل ۱۶۴ شرکت‌کننده بود. همه شرکت‌کنندگان یک هفته را صرف ردیابی خاطرات مزاحم خود از تروما کردند. سپس آنها به طور تصادفی به یکی از دو گروه تقسیم شدند. از نیمی از گروه خواسته شد که یک بازی چرخشی ذهنی تتریس انجام دهند. به نیمی دیگر، گروه کنترل، یک کار غیر بصری داده شد: گوش دادن به رادیو. همه شرکت‌کنندگان خاطرات خود را در دفتر خاطرات ثبت می‌کردند. در شروع مطالعه، شرکت‌کنندگان به طور متوسط ۱۵ بار در هفته فلش‌بک را تجربه می‌کردند. در پیگیری پنج هفته‌ای، شرکت‌کنندگان در گروه کنترل به طور متوسط پنج بار در هفته فلش‌بک داشتند، اما شرکت‌کنندگان در گروه بازی به طور متوسط فقط یک بار فلش‌بک داشتند.

در پیگیری شش ماهه پس از درمان، شرکت‌کنندگان در گروه بازی علائم PTSD کمتری داشتند. هنگامی که با استفاده از یک پرسشنامه معتبر (PCL-۵) که اغلب برای ارزیابی تمام علائم PTSD استفاده می‌شود، ارزیابی شدند، گروه بازی تقریباً نیمی از مشکلات گروه کنترل را داشت.

هولمز گفت: «ما از اینکه این درمان بسیار مؤثر بود و بهبود علائم به مدت شش ماه پایدار ماند، شگفت‌زده شدیم. من درک می‌کنم که بعید به نظر می‌رسد چنین مداخله کوتاهی، که شامل بازی‌های ویدیویی می‌شود، اما شامل بحث عمیق در مورد تروما با یک درمانگر نمی‌شود، بتواند کمک کند. اما این مطالعه شواهد مبتنی بر شواهد ارائه می‌دهد که یک جلسه درمان دیجیتال هدفمند می‌تواند خاطرات مزاحم را کاهش دهد و استفاده از آن برای شرکت‌کنندگان بی‌خطر است.»

او در پایان گفت: «من معتقدم که روزی خواهیم توانست ابزاری را در اختیار افرادی مانند کارکنان مراقبت‌های بهداشتی قرار دهیم که پس از وقایع آسیب‌زا به پیشگیری و درمان علائم اولیه اختلال استرس پس از سانحه کمک می‌کنند، یعنی یک «واکسن شناختی»، مشابه روشی که اکنون در برابر برخی از بیماری‌های جسمی عفونی واکسینه می‌کنیم.»

* اطلاعات ارائه شده صرفاً جهت اطلاع رسانی است و به عنوان توصیه‌ای برای درمان بیماری‌ها عمل نمی‌کند.