مطالعه: شب زنده داران بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند

به گزارش مجله خبری نگار، محققان دریافتند که «کرونوتایپ» عصرگاهی - تمایل به دیر خوابیدن و دیر بیدار شدن - پس از در نظر گرفتن عوامل سبک زندگی، با ۱۹ درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت مرتبط است.

یک مطالعه جدید پیام مهمی برای افرادی دارد که خود را "جغد شب" می‌دانند. محققان بیمارستان زنان و بریگام، یکی از اعضای بنیانگذار سیستم سلامت ماساچوست، دریافتند افرادی که زمان خواب و بیداری دیرتری دارند، سبک زندگی ناسالم‌تری دارند و در مقایسه با افرادی که عادات خواب زودتری دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت هستند. یافته‌های آنها در مجله Annals of Internal Medicine منتشر شده است.

دکتر تیانی هوانگ، پزشک، گفت: «کرونوتایپ یا ترجیح شبانه‌روزی، به زمان خواب و بیداری ترجیحی فرد اشاره دارد و تا حدودی توسط ژنتیک تعیین می‌شود، بنابراین تغییر آن می‌تواند دشوار باشد.» «افرادی که خود را «جغد شب» می‌دانند، ممکن است نیاز داشته باشند توجه بیشتری به سبک زندگی خود داشته باشند، زیرا کرونوتایپ شبانه آنها ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش دهد.»

پیش از این، محققان دریافته بودند افرادی که برنامه خواب نامنظم‌تری دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی هستند و افرادی که کرونوتایپ شبانه دارند، بیشتر احتمال دارد الگوی خواب ناپایداری داشته باشند. برای این مطالعه، آنها می‌خواستند رابطه بین کرونوتایپ و خطر دیابت را درک کنند و همچنین نقش عوامل سبک زندگی را بررسی کنند.

این تیم داده‌های ۶۳،۶۷۶ پرستار زن از مطالعه سلامت پرستاران II را که بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ جمع‌آوری شده بود، تجزیه و تحلیل کرد. این داده‌ها شامل کرونوتایپ گزارش‌شده توسط خود شرکت‌کنندگان (میزانی که شرکت‌کنندگان خود را به عنوان شب زنده‌دار یا سحرخیز می‌دانستند)، کیفیت رژیم غذایی، وزن، شاخص توده بدنی، زمان خواب، سیگار کشیدن، مصرف الکل، فعالیت بدنی و سابقه خانوادگی دیابت بود. این تیم وضعیت دیابت را بر اساس گزارش‌های خود افراد و سوابق پزشکی تعیین کرد.

این مطالعه یکی از جامع‌ترین تحقیقات در مورد عوامل خطر بیماری‌های مزمن عمده در زنان است. یکی از نقاط قوت این مطالعه، پیگیری منظم شرکت‌کنندگان در مطالعه و ارزیابی مکرر عوامل سلامت و سبک زندگی است.

تقریباً ۱۱ درصد از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که کرونوتایپ «قطعاً عصرگاهی» دارند، در حالی که حدود ۳۵ درصد گزارش دادند که کرونوتایپ «قطعاً صبحگاهی» دارند. جمعیت باقی‌مانده، حدود نیمی از آنها، به عنوان «بین این دو» طبقه‌بندی شدند، به این معنی که یا خود را نه در گروه صبح و نه در گروه عصرگاهی می‌دانستند، یا کمی بیشتر از دیگری.

کرونوتایپ عصرگاهی با ۷۲ درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت، بدون در نظر گرفتن عوامل سبک زندگی، مرتبط بود. پس از در نظر گرفتن عوامل سبک زندگی، کرونوتایپ عصرگاهی با ۱۹ درصد افزایش خطر ابتلا به دیابت مرتبط بود. در میان شرکت‌کنندگان در مطالعه با سالم‌ترین سبک زندگی، تنها ۶ درصد کرونوتایپ عصرگاهی داشتند. در میان افراد با ناسالم‌ترین سبک زندگی، ۲۵ درصد کرونوتایپ عصرگاهی داشتند.

مشخص شد افرادی که کرونوتایپ شبانه دارند، بیشتر احتمال دارد که به مقدار زیاد الکل بنوشند، رژیم غذایی نامناسبی داشته باشند، ساعات کمتری در شب بخوابند، در حال حاضر سیگار بکشند و وزن، شاخص توده بدنی (BMI) و سطح فعالیت بدنی ناسالمی داشته باشند.

سینا کیان ارثی، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «هنگامی که ما سبک زندگی ناسالم را کنترل کردیم، ارتباط قوی بین کرونوتایپ و خطر دیابت کاهش یافت، اما همچنان باقی ماند، که نشان می‌دهد عوامل سبک زندگی بخش قابل توجهی از این ارتباط را توضیح می‌دهند.»

آنها همچنین ارتباط بین کرونوتایپ عصرگاهی و خطر دیابت را فقط در پرستارانی که شیفت روز کار می‌کردند، یافتند، نه در پرستارانی که شیفت شب کار می‌کردند.

هوانگ گفت: «وقتی کرونوتایپ با ساعات کاری مطابقت نداشت، ما افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را مشاهده کردیم. این یافته بسیار جالب دیگری است که نشان می‌دهد برنامه‌ریزی کاری شخصی‌تر ممکن است مفید باشد.»

مطالعه سلامت پرستاران در درجه اول شامل پرستاران سفیدپوست است. تحقیقات آینده برای تعیین اینکه آیا الگو‌های شناسایی شده در اینجا در بین جمعیت‌ها سازگار هستند یا خیر، مورد نیاز است. نتایج این مطالعه نشان‌دهنده ارتباط است، اما نمی‌تواند علت و معلول را اثبات کند. عوامل دیگری ممکن است بر نوع زمان خواب فرد، تمایل به رفتار‌های ناسالم و خطر ابتلا به دیابت تأثیر بگذارند.

محققان در مرحله‌ی بعدی قصد دارند عوامل ژنتیکی تعیین‌کننده‌ی کرونوتایپ و ارتباط آن با بیماری‌های قلبی عروقی غیر از دیابت را در جمعیت‌های بزرگتر و متنوع‌تر مطالعه کنند.

کیان ارثی می‌گوید: «اگر بتوانیم ارتباط علت و معلولی بین کرونوتایپ و دیابت یا سایر بیماری‌ها را شناسایی کنیم، پزشکان می‌توانند استراتژی‌های پیشگیری را برای بیماران خود بهتر تنظیم کنند.»