به گزارش مجله خبری نگار، ستارهشناسان یک ابر مولکولی غولپیکر ناشناخته را در کهکشان ما کشف کردهاند - به طول ۲۰۰ سال نوری. این خوشه متراکم از گاز و غبار، به نام نقطه میانی، در یک مسیر غبارآلود منتهی به مناطق مرکزی کهکشان راه شیری قرار دارد. این تحقیق در مجله اخترفیزیک (AstroJournal) منتشر شده است.
این کشف با استفاده از تلسکوپ رادیویی گرین بنک (NSF GBT، ایالات متحده آمریکا)، یکی از بزرگترین تلسکوپهای جهان، انجام شد. دانشمندان مولکولهای آمونیاک و سیانوبوتادین را مطالعه کردند - آنها نشاندهنده وجود گاز متراکم لازم برای تولد ستارگان هستند. همانطور که مشخص شد، میدپوینت فقط یک ابر نیست، بلکه یک ابر مولکولی غولپیکر (GMC) یا یک ابر مولکولی غولپیکر با چگالی بالای ماده است.
ناتالی باترفیلد، نویسندهی اصلی این مقاله، گفت: «ما اصلاً نمیدانستیم که این ساختار وجود دارد. به محض اینکه آنتن خود را به سمت این بخش از آسمان نشانه گرفتیم، مشخص شد که به یک منطقهی متراکم و فعال نگاه میکنیم. ما اندازه، جرم و چگالی آن را تعیین کردیم و همه چیز نشان میداد که یک GMC واقعی است.»
در میان یافتهها، یک «میزر» طبیعی غیرمعمول (مشابه لیزر، اما در محدوده مایکروویو) مرتبط با آمونیاک وجود داشت. چنین منابعی اغلب نشاندهنده فرآیندهای تشکیل ستاره هستند. تودههای متراکم گاز و غبار نیز کشف شدند - «مهدکودکهای» بالقوه برای ستارههای آینده.
اما نقطه میانی فقط یک "انبار" ماده نیست. ساختار آن نشان دهنده تأثیر فرآیندهای خارجی قدرتمند است. به عنوان مثال، پوستهای در داخل ابر پیدا شد که احتمالاً در نتیجه فوران یک ستاره تشکیل شده است - گواهی بر "بازخورد" ستارهای؛ و گاز موجود در خود ابر بسیار آشفته بود، همانطور که اغلب در نزدیکی مرکز کهکشان اتفاق میافتد.
مطالعهی این ابر، بینشی در مورد فرآیندهایی که طی آنها ماده از دیسک کهکشان به مرکز آن، یکی از دورترین مناطق کیهان، جریان مییابد، ارائه میدهد. محققان میگویند این «رودخانههای غبار و گاز»، جریان مواد خامی را تشکیل میدهند که از آن هستههای کهکشانی ساخته میشوند و نسلهای جدیدی از ستارگان متولد میشوند.