اختلال خودایمنی پوستی با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط است

به گزارش مجله خبری نگار، محققان مرکز پزشکی UT Southwestern دریافتند که بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز پوستی (CLE)، یک بیماری خودایمنی که باعث التهاب پوست می‌شود، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) یا سخت شدن شریان‌ها هستند. مطالعه آنها که در JAMA Dermatology منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به CLE باید از نظر بیماری قلبی زودهنگام غربالگری شوند.

بنجامین چونگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «در حالی که به خوبی شناخته شده است که بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های قلبی عروقی هستند، بیماران مبتلا به لوپوس پوستی، که معمولاً در طیف خفیف‌تر لوپوس قرار می‌گیرند، اطلاعات کمی در مورد احتمال ابتلا به بیماری قلبی جدی دارند.» «این مطالعه به روشن شدن این شکاف دانش کمک می‌کند و ارائه دهندگان خدمات درمانی را تشویق می‌کند تا در مورد این خطر بالقوه با بیماران مبتلا به لوپوس پوستی خود صحبت کنند.»

CLE حداقل ۸۰٪ از افراد مبتلا به SLE را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند به تنهایی نیز رخ دهد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها تخمین می‌زنند که ۲۰۴۰۰۰ نفر در ایالات متحده مبتلا به SLE هستند. اگرچه SLE و پسوریازیس، یک بیماری التهابی پوست، با افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک مرتبط هستند، اما همین ارتباط با CLE کمتر مشخص است.

محققان UTSW با استفاده از پایگاه داده ادعا‌های تجاری و مواجهه‌های IBM MarketScan، داده‌های ۳۰۶۷۷۰ بزرگسال بالای ۱۸ سال را تجزیه و تحلیل کردند. هر فرد بر اساس کد‌های طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD-۱۰) و ارزیابی توسط متخصص پوست یا روماتولوژیست، به عنوان مبتلا به CLE، SLE یا پسوریازیس شناسایی شد و بیمارانی که بین این بیماری‌ها همپوشانی داشتند، از مطالعه حذف شدند.

برای سه گروه بیماری، محققان شیوع ASCVD و میزان بروز ASCVD تازه تشخیص داده شده را مقایسه کردند. علاوه بر این، ارتباط بین شدت CLE و ASCVD بررسی شد. نتایج نشان داد که هم شیوع و هم میزان بروز بیماری قلبی عروقی در بیماران مبتلا به CLE مشابه بیماران مبتلا به SLE و بیشتر از بیماران مبتلا به پسوریازیس و گروه کنترل بدون بیماری با سن مشابه بود.

پس از تعدیل عوامل خطر قلبی عروقی، این مطالعه هیچ افزایش خطری را در بزرگسالان مبتلا به پسوریازیس نشان نداد. با این حال، بزرگسالانی که موارد شدیدتر CLE را داشتند و تحت درمان سیستمیک قرار گرفتند، شیوع و بروز بیماری قلبی عروقی بالاتری نسبت به افراد مبتلا به CLE خفیف که درمان نشدند یا فقط درمان موضعی دریافت کردند، داشتند.

هنری چن، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد پزشکانی که بیماران مبتلا به CLE را درمان می‌کنند، باید آنها را به عنوان گروهی در معرض خطر بالای ابتلا به پلاک آترواسکلروتیک در نظر بگیرند و بر این اساس آنها را ارزیابی کنند.»