به گزارش مجله خبری نگار-لندن: مطالعهای که توسط مریم علی، متخصص غدد درون ریز در دانشگاه نورث وسترن در شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا انجام شد، آشکار کرد که خوردن صبحانه قبل از ساعت ۸:۳۰ صبح میتواند مقاومت به انسولین را در انسان کاهش دهد و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کم کند.
برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، انسولین که به گلوکز اجازه ورود و سوخترسانی به سلولها را میدهد، به درستی کار نمیکند.
بیماران دیابتی در معرض خطر عوارض جدی سلامتی هستند. این میتواند شامل آسیب به چشمها، قلب و پاها باشد - و بیماران با تغییرات رژیم غذایی، داروها، کاهش وزن و ورزش درمان میشوند.
طبق گزارشی که توسط Russia Today به نقل از روزنامه بریتانیایی Daily Mail منتشر شده است، کارشناسان آمریکایی دادههای سلامت و تغذیهای بیش از ۱۰۵۰۰ بزرگسال را تجزیه و تحلیل کردند تا مشخص کنند که چگونه زمان و مدت مصرف روزانه بر عوامل خطر دیابت تأثیر میگذارد.
این کار از مطالعات قبلی الهام گرفته شده است که نشان میدهد «خوردن با محدودیت زمانی» - خوردن فقط در یک بازه زمانی کوتاهتر در طول روز - سلامت متابولیک را بهبود میبخشد.
مریم علی گفت: «ما دریافتیم افرادی که در اوایل روز شروع به غذا خوردن میکنند، سطح قند خون پایینتری دارند و مقاومت به انسولین در آنها کمتر است.» با افزایش اختلالات متابولیکی مانند دیابت، ما میخواستیم درک خود را از استراتژیهای تغذیهای گسترش دهیم تا به رفع این نگرانی رو به رشد کمک کنیم.
در مطالعهی خود، این تیم دادههای مربوط به سلامت و رژیم غذایی ۱۰۵۷۴ بزرگسال آمریکایی را که در نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه ثبتنام کرده بودند، تجزیه و تحلیل کرد.
آنها شرکتکنندگان را بر اساس کل مدت زمان غذا خوردن به شش گروه تقسیم کردند: کمتر از ۱۰ ساعت در طول روز، ۱۰ تا ۱۳ ساعت و بیش از ۱۳ ساعت، و اینکه آیا آنها برای اولین بار هر روز قبل یا بعد از ساعت ۸:۳۰ صبح غذا میخوردند.
سپس محققان هر گروه را با هم مقایسه کردند تا ببینند چگونه مدت و زمان مصرف روزانه ممکن است بر سطح قند خون ناشتا و میزان تخمینی مقاومت به انسولین تأثیر بگذارد.
تجزیه و تحلیل تیم نشان داد که سطح قند خون ناشتا بین گروهها تفاوت معنیداری نداشت.
با این حال، آنها دریافتند که مقاومت به انسولین در بین افرادی که در طول روز مدت زمان کوتاهتری غذا میخوردند، بالاتر بود - و در تمام گروههایی که قبل از ساعت ۸:۳۰ صبح شروع به خوردن صبحانه میکردند، کمتر بود.
دکتر علی نتیجه گرفت: «این یافتهها نشان میدهد که زمانبندی، ارتباط قویتری با معیارهای متابولیکی نسبت به مدت زمان دارد و از استراتژیهای تغذیه زودهنگام پشتیبانی میکند.»