شناسایی یک هدف درمانی امیدوارکننده برای اختلال طیف اوتیسم در مغز

به گزارش مجله خبری نگار، محققان دانشکده پزشکی استنفورد که اساس عصبی اختلال طیف اوتیسم را مطالعه می‌کنند، نشان داده‌اند که بیش‌فعالی در یک ناحیه خاص مغز ممکن است مسئول رفتار‌های محرکی باشد که معمولاً با این بیماری مرتبط هستند.

تیم تحقیقاتی با استفاده از یک مدل موش مبتلا به اوتیسم، هسته مشبک تالاموس، ساختاری در مغز که اطلاعات حسی را بین تالاموس و قشر مغز فیلتر می‌کند، را به عنوان یک هدف درمانی امیدوارکننده شناسایی کرد.

مهم‌تر از آن، محققان نشان دادند که دادن دارو برای مهار فعالیت در این ناحیه از مغز، علائم شبه اوتیسم از جمله حساسیت به تشنج، حساسیت بیش از حد به محرک‌ها، افزایش فعالیت حرکتی، رفتار‌های تکراری و اختلال در تعامل اجتماعی را در موش‌ها معکوس می‌کند.

همین دارو‌ها اکنون به عنوان درمان‌های بالقوه برای صرع مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، که تأکید می‌کند چگونه مکانیسم‌های اختلال طیف اوتیسم و ​​صرع می‌توانند در مغز با هم تلاقی کنند و به توضیح اینکه چرا این دو بیماری اغلب در افراد یکسان رخ می‌دهند، کمک می‌کند.

ارتباطات بین تالاموس و قشر مغز با اوتیسم در انسان و مدل‌های حیوانی مرتبط دانسته شده است، اما سهم خاص هسته مشبک تالاموس همچنان نامشخص است.

در مطالعه جدید، محققان به سرپرستی پروفسور جان هگنارد و دکتر سونگ-سو جانگ، ضمن نظارت بر رفتار موش‌ها، فعالیت عصبی را در این ناحیه از مغز ثبت کردند. موش‌هایی که از نظر ژنتیکی برای مدل‌سازی اوتیسم مهندسی شده بودند، هنگام مواجهه با محرک‌هایی مانند نور یا پف هوا و همچنین در طول تعاملات اجتماعی، فعالیت بیشتری را در هسته مشبک نشان دادند. این ناحیه از مغز همچنین انفجار‌های خودبه‌خودی از فعالیت را نشان داد که باعث تشنج می‌شد.

صرع در بین افراد مبتلا به اوتیسم شایع‌تر از جمعیت عمومی است (۳۰ ٪ در مقابل ۱ ٪)، با این حال مکانیسم‌های این ارتباط به خوبی درک نشده است. محققان با تشخیص این ارتباط، یک داروی تشنج آزمایشی (Z۹۴۴) را آزمایش کردند و دریافتند که این دارو نقص‌های رفتاری را در مدل موش مبتلا به اوتیسم معکوس می‌کند.

با استفاده از یک درمان آزمایشی متفاوت که نورون‌ها را به صورت ژنتیکی برای پاسخ به دارو‌های سفارشی اصلاح می‌کند (که به عنوان نورومدولاسیون مبتنی بر DREADD شناخته می‌شود)، محققان توانستند بیش‌فعالی در هسته مشبک را مهار کرده و نقص‌های رفتاری را در یک مدل موش مبتلا به اوتیسم معکوس کنند. آنها حتی توانستند با افزایش فعالیت در هسته مشبک، این نقص‌های رفتاری را در موش‌های عادی القا کنند.

این یافته‌های جدید، هسته مشبک تالاموس را به عنوان یک هدف جدید برای درمان اختلالات طیف اوتیسم برجسته می‌کند.

منبع: scitechdaily