به گزارش مجله خبری نگار، یک تیم بینالمللی از دانشمندان، از جمله متخصصانی از موسسه سیتولوژی آکادمی علوم روسیه (INC RAS)، ثابت کردهاند که انزوا، بیش از سایر عوامل، منجر به واگرایی خطوط گونههای مختلف در حیوانات میشود. آنها توانستند این موضوع را با استفاده از مثال وزغهای مامایی که در مناطق وسیعی از اروپای غربی و شمال آفریقا زندگی میکنند، اثبات کنند. این موضوع توسط INC RAS به Gazeta.Ru گزارش شده است.
امروزه دانشمندان در مورد اینکه کدام عوامل ریز تکامل (یعنی تشکیل گونهها و زیرگونههای جدید) اصلی هستند، اتفاق نظر ندارند: انزوای ژنتیکی، ظهور تفاوتها در رفتار جفتگیری موجودات زنده یا مورفولوژی خارجی، یا شاید تفاوت در شرایط محیطی در زیستگاههای آنها.
دانشمندان برای این مطالعه، وزغهای ماما را انتخاب کردند. در طول تولید مثل، نرهای آنها یک کیسه تخم را دور خود میپیچند و آن را تا زمانی که لاروها از تخمها بیرون بیایند، میپوشند، به همین دلیل است که به این وزغها ماما میگویند. آنها توسط تعداد زیادی از گونهها و زیرگونهها با درجات مختلفی از واگرایی ژنتیکی نشان داده میشوند. برای هر یک از این اشکال، دانشمندان اطلاعات زیادی در مورد ناسازگاری هیبرید (با مطالعه ساختار مناطق هیبرید) و ارتباط آن با واگرایی در ژنها، ساختار خارجی (مورفولوژی)، تمایز اکولوژیکی و حتی صداهای جفتگیری (آوازها) جمعآوری و تجزیه و تحلیل کردند.
دانشمندان دریافتهاند که تفاوتهای ظاهری این وزغها تنها زمانی قابل توجه میشوند که به گونههای کاملاً منزوی و جاافتاده تبدیل شوند.
اسپارتاک لیتوینچوک، رئیس آزمایشگاه پایداری کروموزوم و ریزتکامل ژنوم در مرکز علمی ایرکوتسک آکادمی علوم روسیه، خاطرنشان میکند: «تحقیقات انجام شده به ما این امکان را داد که در مطالعه چنین مسئله اساسی مانند ریزتکامل در حیوانات پیشرفت قابل توجهی داشته باشیم. هنگام مطالعه تنوع زیستی سرزمینهای مختلف و وضعیت حفاظت از هر شکلی، طبقهبندی صحیح آنها بسیار مهم است؛ و این کار گامی مهم در این جهت است. توالی رویدادهایی که ما در طول فرآیند گونهزایی شناسایی کردیم برای تمایز گونهها بسیار مهم است.»