به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، فرد مبتلا کنترل اشتهای خود را از دست میدهد، که منجر به پرخوری و سپس تلاش برای از بین بردن کالری اضافی با استفراغ، استفاده از ملینها، ورزش بیش از حد یا ناشتا میشود.
او میگوید: یکی از خطرات اصلی این اختلال، آسیب به اندامهای داخلی و متابولیسم است. پرخوری عصبی همچنین باعث التهاب مزمن معده و مری، عدم تعادل آب و الکترولیت و کمبود ویتامین و مواد معدنی میشود که میتواند منجر به بیماریهای جدی شود.
پزشک خاطرنشان میکند که استفراغ مکرر و استفاده از ملینها منجر به از دست دادن مایعات و عناصر معدنی مهم مانند پتاسیم، منیزیم و سدیم میشود که میتواند منجر به عواقب جدی مانند ضربان قلب نامنظم، اسپاسم عضلانی و در موارد شدید نارسایی قلبی شود.
علاوه بر این، اسیدی که در هنگام استفراغ وارد دهان میشود، مینای دندان را از بین میبرد و منجر به پوسیدگی دندان و مشکلات لثه میشود. استفراغ مزمن میتواند به پوشش مری آسیب برساند و باعث ملتهب شدن آن شود. همچنین استفاده طولانی مدت از ملینها ممکن است منجر به وابستگی به آنها و همچنین اختلال در عملکرد طبیعی روده - سندرم روده تحریک پذیر شود.
این بیماری با عزت نفس پایین، اضطراب و افسردگی همراه است، زیرا توجه مداوم فرد به وزن و ظاهر خود این مشکلات را تشدید میکند و بنابراین ممکن است فرد خود را در یک دور باطل ببیند.
پرخوری عصبی فقط یک مشکل جسمی نیست، بلکه یک اختلال روانی و عاطفی جدی است. مهم است که به یاد داشته باشید که این اختلال نیاز به درمان جامع، از جمله روان درمانی، تنظیم رژیم غذایی و حمایت پزشکی دارد، زیرا بدون مداخله حرفهای بهبودی غیرممکن است.
به گفته وی، درمان پرخوری عصبی نیاز به یک رویکرد جامع با هدف بازگرداندن رابطه طبیعی با غذا، رسیدگی به مشکلات روانی و کمک به یک متخصص تغذیه دارد؛ بنابراین مهم است که به موقع با پزشک مشورت کنید تا از عواقب طولانی مدت سلامتی، اعم از جسمی و روانی جلوگیری کنید.
منبع: gazeta