به گزارش مجله خبری نگار، داستان از آنجا شروع شد که یک مرد ۶۱ ساله در بیمارستان عمومی ماساچوست (MassGen) تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفت. ده هفته پس از جراحی، او با علائم شدیدی از جمله حالت تهوع، استفراغ، تشنگی شدید، درد شکم و کمر و تب بالا به بیمارستان بازگشت.
در طول ارزیابی وضعیت او، پزشکان تجمع مایع در ریههایش، تنفس سریع و مشکل در دریافت اکسیژن را مشاهده کردند. وضعیت او به نارسایی تنفسی و شوک پیشرفت کرد و به بخش مراقبتهای ویژه منتقل شد. در آنجا، تیم پزشکی متوجه بثورات بنفش رنگی روی شکم او شدند که شبیه کبودی بود.
پزشکان به سرپرستی کامیل کاتن، متخصص بیماریهای عفونی و پیوند، مجموعهای از آزمایشها را برای رد علل احتمالی انجام دادند. آنها با توجه به عدم بهبود بیمار و نتایج منفی آزمایشها، عفونتهای باکتریایی و ویروسی، از جمله ویروس کرونای جدید، را رد کردند.
تیم تحقیقاتی به خصوص پس از افزایش تعداد گلبولهای سفید ائوزینوفیلیک خون که معمولاً در عفونتهای انگلی افزایش مییابند، مشکوک به ابتلای بیمار به یک کرم انگلی شدند. پس از بررسی، آنها کشف کردند که خود اهداکننده، آنتیبادیهایی علیه یک کرم گرد کوچک به نام استرونژیلوئیدس استرکورالیس را حمل میکرد که نشان دهنده مواجهه قبلی با این کرم بود.
آزمایشها تأیید کردند که بیمار قبل از پیوند، آنتیبادی کرم را نداشته است، اما پس از عمل، آنتیبادیها ظاهر شدند و کرمها در سراسر معده، ریهها و پوست شکم او پخش شدند.
این موارد بسیار نادر هستند، و مطالعات نشان میدهد که عفونتهای منتقل شده از طریق اندامهای پیوندی تنها در ۱۴ مورد از هر ۱۰۰۰۰ پیوند در ایالات متحده رخ میدهد. با وجود غربالگری دقیق اندامها قبل از پیوند، همیشه نمیتوان همه بیماریهای عفونی را تشخیص داد.
اولین بیمار با داروی ضد انگلی ایورمکتین که به صورت زیر جلدی برای از بین بردن عفونت تجویز شد، با موفقیت درمان شد.
در همین حال، مرکز پزشکی دیگری که همان کلیه اهدایی را دریافت کرده بود، مورد یک مرد ۶۶ ساله را گزارش کرد که پس از پیوند، دچار خستگی، کاهش گلبولهای سفید خون و اختلال در عملکرد کلیه شده بود. با هماهنگی تیم MassGen، پزشکان توانستند بیمار دوم را با موفقیت درمان کنند.
این گزارش در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.
منبع: لایو ساینس