به گزارش مجله خبری نگار، به گفته محققان موسسه پوست سنت جان، چربی اضافی شکم نسبت به چربی کلی بدن، ارتباط نزدیکتری با خطر ابتلا به پسوریازیس دارد. نتایج این مطالعه در مجله Investigative Dermatology (JID) منتشر شده است.
پسوریازیس یک بیماری مزمن و غیر واگیر است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلولهای سالم حمله میکند. پسوریازیس معمولاً باعث بثورات پوستی میشود، اما در برخی موارد، این بیماری میتواند مفاصل و ناخنها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. در حالی که ارتباط بین چاقی و پسوریازیس مدتهاست که مشخص شده است، تأثیر الگوهای خاص توزیع چربی هنوز به خوبی درک نشده است.
در یک مطالعه جدید، دانشمندان دادههای بیش از ۳۳۰،۰۰۰ نفر از بانک زیستی بریتانیا، از جمله بیش از ۹۰۰۰ بیمار مبتلا به پسوریازیس را تجزیه و تحلیل کردند. رسوبات چربی افراد با استفاده از تکنیکهای تصویربرداری مدرن در ۲۵ پارامتر مختلف تجزیه و تحلیل شد. مشخص شد که چربی شکمی بیشترین ارتباط را با خطر ابتلا به این بیماری، به ویژه در زنان، دارد.
متخصصان همچنین به پتانسیل درمان با اینکرتین در درمان بیماریهای پسوریازیس اشاره کردند. این درمان شامل هدف قرار دادن هورمونهای GLP-۱ و GIP (پپتید شبه گلوکاگون-۱ و پلیپپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) است که سطح گلوکز، اشتها و هضم را تنظیم میکنند. این داروها قبلاً برای درمان دیابت، چاقی و بیماریهای مرتبط تأیید شدهاند و اکنون به عنوان یک درمان بالقوه برای پسوریازیس در نظر گرفته میشوند.