ورزش خطر اختلالات خواب ناشی از قرار گرفتن در معرض کادمیوم را کاهش می‌دهد

به گزارش مجله خبری نگار، در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله BMC Public Health منتشر شده است، محققان ارتباط بین قرار گرفتن در معرض کادمیوم (Cd) خون و اختلالات خواب و همچنین نقش فعالیت بدنی در کاهش این اثرات را بررسی کردند.

فلزات سنگین مانند کادمیوم، جیوه (Hg) و سرب (Pb) به دلیل کاربردشان در صنایع الکترونیک، اپتیک و پزشکی، در محیط زیست به وفور یافت می‌شوند. در نتیجه، بسیاری از فلزات سنگین می‌توانند از طریق مصرف آب و غذای آلوده، استنشاق هوای آلوده و تماس پوستی وارد بدن انسان شوند.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که سمیت فلزات سنگین در ایجاد بیماری‌های عصبی مانند سکته مغزی، بیماری آلزایمر و اختلالات خواب نقش دارد. تأثیر فلزات سمی بر مغز و سلامت خواب به دلیل افزایش شیوع کم‌خوابی و اختلالات خواب در جامعه مدرن، حوزه تحقیقاتی رو به رشدی است. در واقع، حدود یک سوم از جمعیت ایالات متحده مشکلات خواب را گزارش می‌کنند.

تا به امروز، تحقیقات در مورد علت‌شناسی اختلالات خواب محدود است. با این حال، به نظر می‌رسد ورزش بدنی (PE) از طریق مکانیسم‌های مختلف بیولوژیکی و روانی-اجتماعی، کیفیت و کارایی خواب را بهبود می‌بخشد.

داده‌ها از نظرسنجی ملی بررسی سلامت و تغذیه (NHANES) که توسط مرکز ملی آمار سلامت انجام شد، جمع‌آوری شدند. در مجموع ۸۷۵۱ شرکت‌کننده در مطالعه حاضر گنجانده شدند.

نمونه‌های خون کامل از تمام شرکت‌کنندگان در مطالعه گرفته شد و با استفاده از طیف‌سنجی جرمی پلاسمای جفت‌شده القایی (ICP-MS) برای تعیین سطح کادمیوم، سرب و جیوه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شرکت‌کنندگان همچنین اطلاعاتی در مورد شرایط جمعیت‌شناختی، اجتماعی-اقتصادی، فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و سلامتی خود ارائه دادند. وجود اختلالات خواب نیز از طریق گزارش‌های شخصی و پاسخ‌های مصاحبه تعیین شد.

NHANES فعالیت بدنی را به عنوان فعالیت بدنی در اوقات فراغت یا تفریحی به شکل ورزش، تناسب اندام یا سایر فعالیت‌های اوقات فراغت تعریف کرد. سطوح فعالیت بدنی بر اساس تعداد روز‌ها و دقایق ورزشی که فرد در طول یک هفته معمولی انجام می‌دهد، به هیچ، کم و متوسط ​​تا زیاد طبقه‌بندی شدند.

از ۸۷۵۱ بزرگسال بالای ۲۰ سال که در مطالعه‌ی حاضر شرکت داشتند، تقریباً ۴۸٪ مرد با میانگین سنی ۵۰ سال بودند. علاوه بر این، بیش از ۵۰٪ از گروه مورد مطالعه، سفیدپوستان غیر اسپانیایی‌تبار بودند و متأهل، دارای تحصیلات دانشگاهی یا بالاتر، درآمد بالاتر و احتمال ابتلا به دیابت یا بیماری‌های قلبی عروقی در آنها کمتر بود.

حدود ۲۵٪ از گروه مورد مطالعه، اختلالات خواب را گزارش کردند. همبستگی مثبتی بین شرکت‌کنندگان در مطالعه با سطح کادمیوم خون بیش از ۱.۶۸ میکروگرم در لیتر کادمیوم و اختلالات خواب مشاهده شد، در حالی که هیچ ارتباط آماری معنی‌داری بین سطح سرب یا جیوه خون و خطر اختلالات خواب مشاهده نشد.

به طور خاص، تأثیر کادمیوم، جیوه و سرب بر اختلالات خواب به ترتیب ۸۹.۱٪، ۱۰.۸٪ و ۰.۱٪ بود. روی هم رفته، این داده‌ها نشان می‌دهند که قرار گرفتن در معرض کادمیوم در مقایسه با قرار گرفتن در معرض جیوه یا سرب با بالاترین خطر اختلالات خواب همراه است.

مشخص شد که زنان در مقایسه با مردان در معرض خطر بیشتری برای اختلالات خواب هستند. علاوه بر این، سفیدپوستان غیر اسپانیایی، سیاه‌پوستان غیر اسپانیایی و آمریکایی‌های مکزیکی تبار در معرض خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض کادمیوم و اختلالات خواب بودند.

عوامل جمعیت‌شناختی دیگری که خطر اختلالات خواب را با سطح قابل تشخیص کادمیوم در خون افزایش می‌دادند، شامل سن بالای ۶۰ سال، داشتن شاخص توده بدنی (BMI) بیشتر از ۳۰ کیلوگرم بر متر مربع، سیگاری بودن، داشتن تحصیلات کمتر از دبیرستان یا بیشتر از دانشگاه، مجرد بودن، داشتن درآمد خانوادگی پایین، نوشیدن الکل و تشخیص بیماری قلبی عروقی بودند.

تحلیل رگرسیون لجستیک وزنی، ارتباط منفی معناداری را بین ورزش بدنی متوسط ​​تا شدید (MVPE) و اختلالات خواب نشان داد؛ با این حال، هیچ ارتباط معناداری بین سطوح پایین ورزش بدنی و اختلالات خواب مشاهده نشد. هنگامی که سطوح بالاتر مواجهه با کادمیوم و وجود اختلالات خواب در نظر گرفته شد، گروه MVPE نسبت به گروه بدون ورزش، خطر کمتری برای اختلالات خواب داشتند.

سطح بالاتر کادمیوم خون، حتی پس از در نظر گرفتن متغیر‌های کمکی مختلف، به طور قابل توجهی با اختلالات خواب مرتبط بود، در حالی که قرار گرفتن در معرض سرب و جیوه هیچ تاثیری بر خطر اختلالات خواب نداشت. نتایج مطالعه همچنین فواید ورزش را در کاهش خطر قرار گرفتن در معرض کادمیوم و اختلالات خواب نشان می‌دهد.