کد مطلب: ۷۳۰۰۰۰
|
|
۱۲ آذر ۱۴۰۳ - ۲۱:۲۸

خطر ابتلا بزرگسالان به سرخک چقدر است؟

خطر ابتلا بزرگسالان به سرخک چقدر است؟
دکتر ولادیمیر نرونوف، متخصص بیماری‌های عفونی، اشاره می‌کند که کودکان و بزرگسالان می‌توانند به سرخک مبتلا شوند، اما بیمار شدن پس از سی سالگی به ویژه می‌تواند منجر به عوارض جدی شود.

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته وی، از جمله عوارض ناشی از این بیماری - ذات الریه، انسفالیت، هپاتیت و سایر بیماری‌های جدی است که می‌تواند منجر به مرگ شود. سرخک را می‌توان از طریق قطرات بزاق بیمار منقبض کرد؛ و با تماس مستقیم.

پزشک خاطرنشان می‌کند که سرخک به سرعت در حال گسترش است، بنابراین عملا همه افراد واکسینه نشده‌ای که با بیمار در تماس هستند به آن آلوده می‌شوند. کاهش ایمنی گله‌ای ناشی از امتناع از واکسیناسیون، بی نظمی در برنامه واکسیناسیون و پاسخ ایمنی ضعیف در افرادی که قبلا واکسینه شده‌اند منجر به افزایش موارد ابتلا به این بیماری می‌شود که در میان متخصصان نگران کننده است.

به گفته وی، سرخک در بزرگسالان در چهار مرحله ایجاد می‌شود - دوره کمون ۱۴ روز، گاهی اوقات ۲۱ روز و زمانی که ایمونوگلوبولین داده می‌شود. در این دوره علائم ظاهر نمی‌شود، اما فرد می‌تواند دیگران را آلوده کند.

سپس مرحله التهابی آغاز می‌شود که یادآور عفونت حاد تنفسی است - دما افزایش می‌یابد، آبریزش بینی و سرفه و احساس ضعف و ضعف ظاهر می‌شود. علاوه بر این، علائم ورم ملتحمه ممکن است. پنج روز بعد، بثورات پوستی ظاهر می‌شود - لکه‌های قرمز ابتدا روی صورت در ناحیه گوش و بعدا در سراسر بدن ظاهر می‌شود.

او می‌گوید: «بثورات پوستی به تدریج در پایان بیماری از بین می‌روند، دما کاهش می‌یابد و بیمار دیگر مسری نیست. اما حتی پس از بهبودی، سیستم ایمنی بدن ضعیف می‌ماند و خطر عوارض باکتریایی را افزایش می‌دهد.

درمان سرخک با هدف تسکین علائم بیماری انجام می‌شود، بنابراین از دارو‌های تب بر و ضد التهاب، دارو‌های سرکوب کننده سرفه، قطره‌های چشمی مرطوب کننده و اسپری‌های تنگ کننده عروق برای آبریزش بینی استفاده می‌شود. بیمار برای جلوگیری از کم آبی بدن نیاز به استراحت در رختخواب و مایعات فراوان دارد. وی خاطرنشان می‌کند که هیچ داروی ضد ویروسی خاصی وجود ندارد، اما بدن با درمان علائم بیماری به تنهایی با آن کنار می‌آید.

به گفته وی، واکسیناسیون همچنان روش اصلی و موثر پیشگیری از سرخک در دوران کودکی و سپس واکسیناسیون مجدد (واکسیناسیون تقویت کننده) در سنین ۳۰ تا ۳۵ سال است. با این حال، واکسیناسیون زنان باردار، در موارد نقص ایمنی شدید، بیماران سرطانی و سایر شرایطی که توانایی سیستم ایمنی بدن را محدود می‌کند، توصیه نمی‌شود.

او می‌گوید: «سرخک در بزرگسالان فقط تب بالا و بثورات نیست، زیرا می‌تواند عواقب جدی برای سلامتی به همراه داشته باشد، بنابراین لازم است علائم را به موقع تشخیص داده و با پزشک مشورت کنید و از قبل به پیشگیری توجه کنید، به ویژه با میزان بالای عفونت، زیرا واکسیناسیون به موقع امکان جلوگیری از بیماری و حفظ سلامت حتی در تماس با افراد مبتلا را فراهم می‌کند.»

منبع: ایزوستیا

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر