به گزارش مجله خبری نگار، مغز ما برای ذخیره خاطرات شناخته شده است، اما دانشمندان کشف کرده اند که سلولهای سایر قسمتهای بدن، مانند سلولهای بافت عصبی و کلیه ها، نیز عملکرد ذخیره حافظه را انجام میدهند، مسیرهای جدیدی را برای درک نحوه عملکرد حافظه باز میکنند و توانایی ترویج یادگیری و درمان بیماریهای مرتبط با حافظه را ایجاد میکنند.
دکتر نیکولای کوکوشکین، از دانشگاه نیویورک، نویسنده اصلی این مطالعه که در مجله Nature Communications منتشر شده است، توضیح میدهد: "یادگیری و حافظه به طور کلی تنها با مغز و سلولهای مغزی مرتبط هستند، اما مطالعه ما نشان میدهد که سلولهای دیگر در بدن نیز میتوانند یاد بگیرند و خاطرات را تشکیل دهند.
این مطالعه به دنبال درک بهتر این موضوع بود که آیا سلولهای غیر مغزی (مانند نورونها و کلیه ها) با استفاده از یک ویژگی عصبی طولانی مدت، معروف به اثر تکرار واگرا، به حافظه کمک میکنند یا خیر، که نشان میدهد ما تمایل داریم اطلاعات را در فواصل زمانی به جای یک جلسه شدید بهتر حفظ کنیم.
دانشمندان با مطالعه دو نوع سلول انسانی غیر مغزی در آزمایشگاه (یکی از نورونها و دیگری از بافت کلیه) و قرار دادن آنها در معرض الگوهای مختلف سیگنالهای شیمیایی، یادگیری را در طول زمان تکرار کردند، درست همانطور که سلولهای مغزی هنگام یادگیری اطلاعات جدید در معرض الگوهای انتقال دهندههای عصبی قرار میگیرند.
در پاسخ، سلولهای غیر مغزی "ژن حافظه" را تحریک میکنند، همان ژنی که سلولهای مغزی هنگام کشف الگویی در اطلاعات و بازسازی ارتباطات خود به منظور تشکیل خاطرات، تحریک میکنند.
برای نظارت بر حافظه و فرآیند یادگیری، دانشمندان این سلولهای غیر مغزی را مهندسی کردند تا یک پروتئین درخشان تولید کنند که نشان میدهد چه زمانی ژن حافظه فعال است و چه زمانی خاموش است.
نتایج نشان داد که این سلولها میتوانند به تکانههای شیمیایی تکراری پاسخ دهند، همانطور که نورونهای مغز ما میتوانند زمانی را که ما با استراحت یاد میگیریم به جای اینکه همه مواد را در یک جلسه روی هم قرار دهیم، ثبت کنند.
به طور خاص، هنگامی که پالسها در فواصل زمانی به هم متصل میشدند، ژن حافظه را با شدت بیشتری تحریک میکردند و برای مدت طولانی تری نسبت به زمانی که اطلاعات یکسان به یکباره تحویل داده میشد.
کوکوشکین، دانشیار علوم زیستی بالینی در مطالعات لیبرال دانشگاه نیویورک و پژوهشگر مرکز علوم اعصاب دانشگاه نیویورک، میگوید: این نشان دهنده تأثیر فضای جمعی در محل کار است. این نشان میدهد که توانایی یادگیری از تکرار واگرا منحصر به سلولهای مغزی نیست، اما در واقع، ممکن است یک ویژگی اساسی برای همه سلولها باشد.
دانشمندان اضافه میکنند که این یافتهها نه تنها راههای جدیدی برای مطالعه حافظه ارائه میدهند، بلکه به دستاوردهای بالقوه مرتبط با سلامتی نیز اشاره میکنند.
کوکوشکین میافزاید: "این کشف درهای جدیدی را برای درک نحوه عملکرد حافظه باز میکند و ممکن است منجر به راههای بهتری برای افزایش یادگیری و درمان مشکلات حافظه شود. در عین حال، این نشان میدهد که در آینده، ما باید با بدن خود بیشتر مانند یک مغز رفتار کنیم. به عنوان مثال، نگاهی به آنچه لوزالمعده ما در مورد الگوی وعده غذایی گذشته ما برای حفظ سطح گلوکز خون سالم به یاد میآورد یا نگاه کردن به آنچه سلول سرطانی در مورد الگوی شیمی درمانی به یاد میآورد.
منبع: مدیکال اکسپرس