به گزارش مجله خبری نگار/ایرانورزشی: شروع مجدد لیگ برتر فوتبال کشور از امروز پس از وقفهای ۴۰ روزه که به سبب برگزاری جام ملتهای آسیای ۲۰۲۳ در خاک قطر بود، حواسها را از جام ملتها دور و یک بار دیگر بر لیگ داخلی متمرکز خواهد کرد و فوران (ولو صوری) هیجان را به ارمغان خواهد آورد. این در حالی است که ناکامی بزرگ و مجدد تیم ملی در جام ملتها با وجود همه تلاشهای فدراسیون فوتبال و صحبتهای برخی مربیان تیم ملی معضلات بزرگی را ایجاد کرده و اثر عمیقی بر روح و اذهان اهالی فوتبال و مردم ورزشدوست گذاشته و خاطر آنان را آزرده و به تبع آن از میزان شور و شوقی که معمولاً در زمان شروع نیم فصل دوم لیگ احساس میشود، به وضوح کاسته و نگاهی ناامیدانه را به این پیکارها برقرار ساخته است.
نگاه توأم با سردی تماشاگران عادی و اهالی فوتبال به نیم فصل دوم لیگ بیست و سوم در حالی شکل میگیرد که اتفاقاً پیکارهای امسال یکی از رقابتیترین ادوار لیگ برتر را رقم زده و فاصله سه تیم صدر جدول (استقلال، سپاهان و پرسپولیس) با یکدیگر از یک امتیاز فراتر نمیرود و استقلال ۳۲ امتیازی بدون داشتن حاشیه امنیت لازم از سوی سپاهان ۳۱ و پرسپولیس ۳۰ پوئنی تعقیب میشود و فقط یک برد و یا یک باخت برای هر یک از آنها برای دگرگون شدن جدول و جابهجا شدن تیمهای فوق با یکدیگر کفایت میکند. رقابت در صدر جدول برای کسب قهرمانی به قدری حساس و نزدیک است که تراکتور ۲۸ امتیازی هم به دلیل اندوختن فقط ۴ امتیاز کمتر از استقلال خود را از هر جهت برای فتح جام قهرمانی محق میداند و امیدهایی محسوس در این زمینه دارد. در بازگشایی لیگ و در هفته شانزدهم این مسابقات البته خبری از تراکتور و سپاهان نیست و بازی رودرروی این دو تیم با یکدیگر به علت لزوم حضور تیم اصفهانی در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا و بازی این تیم با رقیبی قدرتمند از عربستان تا اطلاع ثانوی به تأخیر افتاده، اما سایرین از جمله سرخابیهای پایتخت که باز هم پاهای جدی قهرمانیاند، در رقابتهای این هفته حاضرند و بازیهای آسانی هم انتظارشان را نمیکشد.
در عصری که پرسپولیس و استقلال به هیچ وجه سلطه سابق را بر ترکیب تیم ملی ندارند و نمایندگانشان در اردوی ملی در جام ملتهای آسیای ۲۰۲۳ به حداقل رسیده بود (قرمزها به سه نفر و آبیها به دو بازیکن) هیچ یک از دو تیم نمیتوانند ادعا کنند که جام ملتها اثر تخریبی فراوانی را بر آنها نهاده و در نتیجه برای توجیه ضعفهای احتمالی خود باید به نکات دیگری متوسط شوند.
درست است که پرسپولیس، بیرانوند و کنعانیزادگان را در آرایش اصلی تیم ملی داشت، ولی ترابی، ضلع سوم مثلت پرسپولیسیهای تیم ملی در کمترین حد مورد استفاده امیر قلعهنویی و دستیارانش قرار گرفت. استقلال حتی از این میزان هم کمتر مورد اذیت قرار گرفت، زیرا فقط روزبه چشمی را در اکثر دیدارها در زمین حاضر داشت و سیدحسین حسینی دروازهبان این تیم هرگز به چشم یک دروازهبان مورد وثوق مورد نگرش قرار نگرفت. با این حال این دو تیم نیز در تعطیلات بین دو نیم فصل مشکلات ویژه خود را داشتند. هر کدام از آنها «خرید»های تازهای داشتند، اما این خریدها در سطحی نبودهاند که توان و آمادگی سرخابیها را برای رسیدن به قهرمانی به طرز محسوسی افزایش بخشد.
سپاهان که به نفرات تازه نیازی نداشته و ندارد و با همان خریدهای پرتعداد و «پر و پیمان» خود در ایام «پیشفصل» یک لشکر بازیکن خوب در اختیار دارد، بیش از هر چیزی محتاج نظم و بازیابی روحی و روانی خود بعد از کسب سه- چهار نتیجه بد متوالی در واپسین هفتههای نیم فصل اول است. نتایجی که سبب شد طلاییهای اصفهان عنوان قهرمانی این نیم فصل را که به واقع در مشتشان بود، از دست بدهند و به استقلال بسپرند که ضایعات بسیار کمتری در آن هفتهها داشت و با تمرکز و آرامش بیشتری در دیدارهای خود ظاهر شد و به تبع آن امتیازات فزونتری را اندوخت.
اینکه برنده نهایی رقابتهای این فصل کیست، مسألهای است که با توجه به شرایط خاص تیمهای فوق قابل پیشبینی نیست، اما شکی وجود ندارد که حوادث پرتعداد و غیرمنتظرهای روی خواهد داد و آن حوادث به آرامی بر عنصر دلسردی به وجود آمده بر اثر ناکامی در جام ملتها تفوق یافته و تنور لیگ را دوباره داغ خواهد کرد. حرارتی که البته به هیچ روی به حل مشکلات فنی و لغزشهای آشکار تاکتیکی این تیم که در جریان جام ملتها محقق و رؤیت شد، منجر نخواهد گشت و برعکس بر حجم غفلتها در این زمینه خواهد افزود.