خاص‌ترین ۶۰ سالگی!

به گزارش مجله خبری نگار/ورزش.آنلاین: ژانویه به جز فوتبال‌های جذابی که همیشه با خود به همراه داشته، دو هدیه بزرگ را نیز به دنیای فوتبال اهدا کرده است. ژوزه مورینیو و پپ گواردیولا، این دو رقیب همیشگی که تقابل‌های جذابی را همیشه با یکدیگر داشته‌اند، از متولدان این ماه هستند. ژوزه ماریو دوس‌سانتوس مورینیو فلیکس، ۲۶ ژانویه ۱۹۶۳ در شهر ستوبال پرتغال به دنیا آمد و شاید در کودکی خود، هرگز به این فکر نمی‌کرد که وقتی خود را آقای خاص می‌نامد، هیچ کس با حرفش مخالفتی نکند!

او فوتبالیست بزرگی نبود، ولی با کوله باری از تجربه و افتخارات، حالا در پی بیدار کردن گرگ خفته شهر رم است. این فصل مورینیو توانسته با تحولاتی که در رم ایجاد کرده، این تیم را در یک قدمی سهمیه لیگ قهرمانان قرار دهد و امید را به شهر رم و جالوروسی باز گرداند.

مورینیو، حضور خود در کسوت مربیگری را مدیون حضور به عنوان مترجم درکنار بابی رابسون در اسپورتینگ و پورتو بود. او سپس در مقطعی هم دستیار لوئیس فن‌خال در بارسلونا بود و بعد از آن، به سمت و سوی مربیگری رفت.

بنفیکا و لیریا نخستین تیم‌هایی بودند که مورینیو هدایت آن‌ها را برعهده گرفت. او در ۳۳ بازی‌ای که سرمربی این دو تیم بود، مجموعا ۱۷ برد کسب کرد، اما مهمترین گام خود در مسیر جاودانگی را پس از این دو تیم برداشت و به سوی پورتو حرکت کرد.

«این بدترین پورتوی تاریخ است»

پورتو با مورینیو آخرین قهرمانی خود در لیگ‌قهرمانان اروپا را کسب کرد. ژوزه مورینیو از ۲۳ ژانویه ۲۰۰۲ تا ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ طی ۸۸۹ روز سرمربی پورتو بود و در ۱۲۶ مسابقه رسمی هدایت این تیم را برعهده داشت. وقتی مسئولان تیم پورتو، مورینیو را به عنوان سرمربی جدید خود انتخاب و وی را جانشین «اوستاویو ماچدا» کردند شاید هرگز فکر نمی‌کردند به زودی در بام فوتبال اروپا قرار بگیرند. مورینیو تیم را در آن سال با کسب ۱۱ برد، ۲ تساوی و ۲ شکست، به عنوان سومی لیگ نائل کرد.

در سال بعد، مورینیو نخستین جام خود را کسب کرد. وی با رکورد ۲۷ برد، ۵ مساوی و ۲ شکست، با کسب ۸۶ امتیاز و با اختلاف ۱۱ امتیاز نسبت به بنفیکا، قهرمان لیگ پرتغال شد. کسب ۸۶ امتیاز از ۱۰۲ امتیاز ممکن، بهترین رکورد امتیازگیری در تاریخ لیگ پرتغال شد. ژوزه در مهٔ سال ۲۰۰۳، دو جام دیگر بدست آورد. وی ابتدا لییرا را در جام حذفی شکست داد و قهرمان شد و سپس در جام یوفا موفق شد با شکست سلتیک قهرمانی را برای پورتو به ارمغان بیاورد.

روند موفقیت‌های پورتو و مورینیو، در فصل بعد کامل‌تر شد. آن‌ها ابتدا در سوپر جام پرتغال، ۱–۰ تیم لییرا را شکست دادند تا اولین جام آن سال خود را کسب کنند. البته پورتو در سوپر کاپ اروپا با تک گل آندری شوچنکو از تیم آ. ث میلان ایتالیا شکست خورد و نتوانست قهرمان شود. ژوزه تیمش را به یک پیروزی قاطعانه در لیگ پرتغال رهنمود کرد. این تیم در کل فصل، در خانه تمام بازیهایش را برد. در کل فصل نیز تنها ۱ باخت به تیم ژیل ویسنته داد و ۵ هفته مانده به پایان رقابت‌ها، قهرمانی تیم مشخص شده بود.

شاید واگذاری جام حذفی به بنفیکا برای هواداران این تیم ناخوشایند بود، اما خب آیا کسی وجود دارد که دلش قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را نخواهد؟ پورتو مقتدرانه و با ۳ گل، موناکو را در کشور آلمان شکست داد و تاج فوتبال اروپا را، به لطف آقای خاصی که شغلش تاج بخشی بود، روی سر نهاد.

پورتو برای رسیدن به فینال، تیم‌هایی، چون منچستر یونایتد، المپیک لیون و دیپورتیوو لاکرونیا را شکست داده بود و تنها در دور گروهی رقابت‌ها باخت را تجربه کرد که آن باخت نیز در مقابل رئال مادرید بود.

جالب اینکه مورینیو در بدو ورود خود به پورتو، مصاحبه‌های تند و آتشین خود را شروع کرد و البته، قول‌های بزرگی را هم داد. او آن تیم پورتو را، «ضعیف‌ترین پورتو چند سال اخیر» نامید و وعده داد در اولین فصلی که به‌طور کامل هدایت پورتو را در دست داشته باشد، این تیم را قهرمان لیگ خواهد کرد. وعده‌ای که عملی نیز شد.

«من آقای خاص هستم»

این قهرمانی و افتخارآفرینی، چلسی را وادار کرد تا زودتر از تیم‌های دیگر دست به کار شده و هیجان خاصی را وارد لیگ برتر انگلستان کند. در اولین روز از ماه جولای ۲۰۰۴ این سرمربی پرتغالی، هدایت شیر‌های لندنی را برعهده گرفت و دوباره مانند زمان آغاز به کارش در پورتو، در باشگاه انگلیسی هم با مصاحبه‌ای عجیب و البته قولی بزرگ پروژه خودش را شروع کرد. او که به قهرمانی خود در لیگ قهرمانان می‌نازید و به همین دلیل خود را آقای خاص نامیده بود، قول داد که در فصل اول حضورش در لیگ برتر، قهرمانی این لیگ سخت و پرفشار را به ارمغان بیاورد. او از همان ابتدای کار مسیری سخت را داشت و در اولین بازی خود باید به مصاف غول آن روز‌های فوتبال انگلستان یعنی منچستریونایتد با هدایت سر الکس فرگوسن کبیر می‌رفت. مورینیو با قدرت هرچه بیشتر کار خود را شروع کرد و با پیروزی یک بر صفر برابر منچستر یونایتد، در یازده بازی بعدی نیز شکست خورد.

این مربی، خوش قولی خود را در چلسی نیز ادامه داد و با قهرمان کردن این تیم در همان فصل اول، نشان داد که کار خود را بلد است. آبی‌های لندنی مقتدرانه و با ۹۵ امتیاز قهرمان لیگ شدند تا با وجود حذف در نیمه‌نهایی لیگ‌قهرمانان فصلی موفقیت‌آمیز برای مورینیو و تیمش رقم خورده باشد.

فصل بعدی نیز فصلی درخشان برای مورینیو و شاگردانش در چلسی بود و او با ۹۱ امتیاز، چلسی را بالاتر از منچستریونایتد، قهرمان لیگ برتر انگلیس کرد. گویی فرگوسن به جز آرسن ونگر، یک رقیب اعصاب خرد کن جدید نیز پیدا کرده بود. مورینیو تنها سرمربی تاریخ چلسی بود که دو بار پیاپی این تیم را قهرمان لیگ کرد.

سلام بر سندرم فصل سوم

فصل سوم حضور مورینیو در چلسی، آغاز یک سندرم خاص برای آقای خاص بود. سندرم عملکرد ضعیف در فصل سوم، باعث شد که مورینیو در این فصل با تیمش کار را با شکست ۲ بریک مقابل لیورپول در سوپرجام انگلیس شروع شد. آن‌ها در لیگ برتر نایب‌قهرمان شدند، در لیگ‌قهرمانان مقابل لیورپول در نیمه‌نهایی حذف شدند و تنها جام باقیمانده را با برتری مقابل شیاطین‌سرخ در فینال جام‌حذفی، بالای سر بردند.

این شروع تزلزل ژوزه بود و تنها ۷ مسابقه از فصل ۰۸-۲۰۰۷ گذشته بود که مورینیو، چلسی را ترک کرد و نقطه پایانی بر دوره اول حضورش در چلسی گذاشت.

ایتالیا ایتالیا!

پس از عملکردی درخشان و موفق در چلسی، مورینیو تصمیم گرفت راهی یک تیم آبی‌پوش دیگر شود و در فصل ۰۹-۲۰۰۸ سرمربی اینترمیلان، دومین تیم پرافتخار ایتالیا لقب گرفت. آمار و عملکرد مورینیو به قدری در اینتر به‌یاد ماندنی و درخشان بود که هنوز هم هواداران نراتزوری برای او احترام خاصی قائل هستند و در برگشت به جوزپه مه‌آتزا به‌عنوان سرمربی رم او را تشویق کردند. عملکردی برای جاودانگی برای اینتر. به طور کلی، گویی کار مورینیو، جاودانه شدن در هر تیمی است که در آن حاضر می‌شود. فصل اول آقای خاص در ایتالیا با قهرمانی در سوپرجام ایتالیا مقابل رم در ضربات پنالتی‌ها آغاز شد و اولین باخت اینتر تحت‌هدایت مورینیو در دربی میلان در هفته پنجم رقم خورد. افعی‌ها آن فصل در لیگ قهرمانان ناکام بودند و مقابل منچستریونایتد در مرحله یک‌هشتم حذف شدند، اما در لیگ خوش درخشیدند و با ۸۹ امتیاز اسکودتو را فتح کردند.

رسوخ وحشتناک مورینیو در قلب بازیکنان اینتر به حدی بود که وسلی اسنایدر نقل قولی جالب در این باره دارد. او می‌گوید: زمانی که مورینیو، اتوئو را وینگر چپ بازی می‌داد و سپس به رئال رفت، رافا بنیتز بود که به اینتر آمد و از اتوئو خواست که وینگر چپ بازی کند، اما اتوئو گفت: نه من فقط این کار را برای مورینیو می‌کنم.

سال دوم حضور ژوزه در اینتر با ناکامی و باخت در سوپرجام ایتالیا آغاز شد. این آن لحظه‌ای بود که شاید مورینیو از این ترسید که دچار سندرم خود شده باشد، اما به بهترین نحو ممکن، شاهد تمام شدن فصل بودیم.

اینتری‌ها آن فصل با کسب ۲۴ برد و ۱۰ مساوی و با به‌دست آوردن ۸۲ امتیاز قهرمان سری‌آ شدند، جام قهرمانی جام‌حذفی را با گذر از تیم‌های یوونتوس، فیورنتینا و رم در فینال، بالای سر بردند و حالا نوبت لیگ قهرمانان و درخشش تیم خاص آقای خاص در رقابت‌های اروپایی شده بود.

در مرحله گروهی تیم ایتالیایی با بارسلونای دوست داشتنی و قدرتمند آن روز‌های پپ، روبین‌کازان روسیه و دیناموکیف اوکراین همگروه بود و اینتری‌ها بعد از آبی‌واناری‌ها به‌عنوان تیم دوم به مراحل حذفی رسیدند. مورینیو در یک‌هشتم مقابل تیم سابقش چلسی به برد ۳ بریک در مجموع رسید و در یک‌چهارم اینتری‌ها به برتری ۲ بر صفر مقابل زسکامسکو رسیدند و حریف بارسلونا در نیمه‌نهایی شدند.

«هیس! بارسلونا فریاد نمی‌زند»

ما حالا رسیدیم به شاهکار بی‌بدیل مورینیو. جایی که یک ورزشگاه عظیم را سکوتی بزرگ فراخواند. شاید این بزرگترین سکوت قرن نیوکمپ بوده باشد. اینتری که در خانه در مسابقه رفت به برد ۳ بریک رسیده بود و در نیوکمپ با دفاع جانانه و هوشمندانه شاگردان آقای خاص یک بر صفر باخته بود، فینالیست شد. پس از پایان آن بازی بود که مورینیو با فریاد‌های خود، دور تا دور زمین بازی را دوید و تمام ورزشگاه را دعوت به سکوت کرد.

حریف اینتر در فینال بایرن‌مونیخ با هدایت فن‌خال بود. مونیخی‌ها در مراحل حذفی از تیم‌های فیورنتینا، منچستریونایتد و لیون گذشته بودند و مسابقه فینال در سانتیاگوبرنابئو و با قضاوت هاوارد وب، داور مشهور انگلیسی برگزار شد. دیگو میلیتو فرشته‌نجات آقای خاص در آن فینال خاص بود و با ۲ گل او، آخرین قهرمانی اینتر و البته ژوزه مورینیو در لیگ قهرمانان اروپا رقم خورد.

شکوه آن فصل به قدری بود که مورینیو توانست به سه گانه دست پیدا کند و اینتر را نیز در فهرست باشگاه‌هایی که به این افتخار نائل آمده‌اند، اضافه کند. گویی این رسم مورینیو است که هروقت در تیمی قهرمان لیگ قهرمانان شده‌ای، فصل بعد به تیمی دیگر برو و افتخار آفرینی کن.

حالا، هالا مادرید!

بعد از حضور در لیگ‌های پرتغال، انگلیس و ایتالیا مورینیو راهی پایتخت اسپانیا شد و هدایت پرافتخارترین تیم اروپا را به دست گرفت. مورینیو جانشین مانوئل پیگرینی شد و تغییرات زیادی را در ترکیب مادریدی‌ها ایفا کرد. مورینیو در راس پروژه کهکشانی‌های جدید فلورنتینو پرز قرار داشت و رئال در آن فصل شاهد این بود که گوتی و رائول، ۲ ستاره رئال را ترک کردند و آنخل دی‌ماریا، سامی خدیرا و مسوت اوزیل جذب شدند.

شروع بی‌نظیر ژوزه در رئال، همگان را به یاد شروع قدرتمند وی در چلسی می‌انداخت. مورینیو بیست بازی را نباخت تا لحظه‌ای که نوبت به برگزاری الکلاسیکو رسید. آن فصل، فصل پیروزی بارسا در الکلاسیکو‌ها بود و رئال چیزی برای ارائه نداشت. اولین ال‌کلاسیکو با برد عجیب و درخشان ۵ بر صفر بارسلونا با گل‌های ژاوی، پدرو، جفرن و ۲ گل داوید ویا همراه شد و آن فصل رئالی‌ها با ۹۲ امتیاز، بعد از بارسلونا ۹۶ امتیازی دوم شدند. رئال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز به مصاف بارسلونا رفت و علی رغم نمایشی قابل قبول، نتوانست باخت ۲ بر صفر بازی رفت را جبران کرده و با تساوی یک بر یک، برابر قهرمان آن فصل لیگ قهرمانان مغلوب شد. قو‌های سپید فقط جام حذفی اسپانیا را با برتری یک بر صفر مقابل کاتالونیایی‌ها فتح کردند و اولین جام مورینیو در اسپانیا، جام حذفی لقب گرفت.

قهرمانی رئال‌مادرید در جام‌حذفی و قهرمانی بارسلونا در لیگ باعث تقابل این ۲ تیم در سوپرجام اسپانیا شد. این رقابت‌ها که آن موقع با حضور ۲ تیم و به صورت رفت و برگشت صورت می‌گرفت با برتری خفیف ۴-۵ بارسلونا در مجموع همراه شد

این فصل، اما فصل رکورد‌های عجیب و غریبی بود که مورینیو شکست. خط حمله محشر و بی‌نظیر رئال‌مادرید که آن سال از ستارگانی مثل اوزیل، دی‌ماریا، کاکا، رونالدو، بنزما و ایگواین تشکیل شده بود، بسیار خوش درخشید نقشی بسیار پررنگ در راه قهرمانی لالیگا داشت. مادریدی‌ها از ۳۸ مسابقه لیگ به ۳۲ برد و ۴ مساوی رسیدند و با صد امتیاز قهرمان لالیگا شدند. آن‌ها آن فصل ۱۰ برد با زدن ۵ گل یا بیش‌تر به‌دست آوردند که آماری فوق‌العاده بود. با این حال لیگ‌قهرمانان ۲۰۱۲ نقطه تاریک مورینیو با سفید‌ها بود؛ برد ۲ بر یک در خانه و شکست با همین نتیجه در زمین بایرن‌مونیخ باعث شد تکلیف تیم صعودکننده به فینال در ضربات پنالتی مشخص شود. رونالدو، کاکا و راموس برای رئال‌مادرید و کروس و لام برای بایرن‌مونیخ پنالتی‌های خود را خراب کردند و تیم مورینیو صعود به فینال را از دست داد.

فصل ۱۳-۲۰۱۲ فصل بدشانسی مورینیو بود. به قولی همان سندرم همیشگی به سراغ ژوزه آمد. در لالیگا این بار بارسلونا امتیازاتش را سه‌رقمی کرد و تیم مورینیو با ۱۵ امتیاز کم‌تر نایب‌قهرمان شد. در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مجموعا ۴ بر ۳ مغلوب دورتموند شدند و در جام‌حذفی با وجود گذر از تیم‌هایی مثل سلتاویگو، والنسیا و بارسلونا در فینالی که رونالدو اخراج شد، ۲ بر یک مغلوب دیگر تیم مادریدی، اتلتیکو شدند و پایان کار آقای خاص در مادرید، برد ۲-۴ مقابل اوساسونا در هفته آخر لالیگا بود.

ژوزه مورینیو ۱۷۸ مسابقه رسمی سرمربی رئال‌مادرید بود. ۱۲۷ برد و ۲۸ مساوی به دست آورد. رئال تحت‌هدایت او ۲۳ نبرد را واگذار کرد، ۴۷۶ بار دروازه رقبا را باز کردند و ۱۷۱ بار هم گل خوردند. حضور مورینیو در رئال‌مادرید چندان هم بی‌حاشیه نبود و اصلی‌ترین مورد آن به اختلاف با ایکر کاسیاس، یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ فوتبال بود. اختلافی که منجر به کنار رفتن کاسیاس از رئال شد تا اشک‌های سن ایکر، آخرین قاب موجود از این اسطوره در رئال باشد.

رابطه بد کاپیتان با مربی دروازه‌بان‌ها باعث تبعید این ستاره به نیمکت شد و مصدومیت شدید دست و جذب دیگو لوپس باعث شد دیگر هیچ‌گاه کاسیاس به جایگاه درخشان سابق برنگردد.

جالب اینکه ژوزه مورینیو و ایکر کاسیاس سال‌ها بعد با یکدیگر آشتی کردند و حالا دوستان خوبی برای هم هستند.

دیگر خبری از خاص بودن نبود!

دوباره چلسی و دوباره آقایی که شاید دیگر خاص نبود. پس‌از جدایی از اینتر و رئال‌مادرید، آقای خاص جانشین رافا بنیتس شد و برخلاف دوره اول حضورش در لندن شروعی متفاوت داشت. او در ۶ مسابقه رسمی نخست خود ۳ بار متحمل باخت شد و فقط به ۲ برد رسید و سوپرجام اروپا فصل ۲۰۱۳ را هم به بایرن‌مونیخ تحت هدایت گواردیولا واگذار کرد.

در یکی از فصل‌های نزدیک لیگ‌برتر که اختلاف امتیازی تیم اول و چهارم فقط ۷ امتیاز بود، چلسی با مورینیو پس از منچسترسیتی و لیورپول در رده سوم قرار گرفت و در لیگ قهرمانان هم حذف شد.

شاید مورینیو سندرم فصل سوم داشته باشد، اما سندرم موفقیت در فصل دوم نیز از قابلیت‌های منحصر به فرد اوست.

فصل دوم در دوره دوم موفقیت‌آمیز بود و اولین شکست آبی‌های لندنی در هفته پانزدهم مقابل نیوکاسل رقم خورد و چلسی در پایان با ۸۷ امتیاز بالاتر از سیتی، آرسنال و منچستریونایتد با تنها ۳ باخت به مقام قهرمانی رسید.

دیگر رقابت‌های فصل ۱۵-۲۰۱۴ برای آبی‌ها موفقیت‌آمیز نبود. فصل ۱۶-۲۰۱۵ سال کابوس‌واری بود و در یکی‌از عجیب‌ترین فصل‌های تاریخ لیگ انگلیس که لسترسیتی، معجزه‌ای بزرگ خلق کرد و مقتدرانه قهرمان لیگ شد، چلسی فصل را در رده دهم و فاصله‌ای ۳۱ امتیازی با صدر به‌اتمام رساند.

مورینیو در ۱۶-۲۰۱۵ در ۲۵ مسابقه روی نیمکت چلسی نشست و به ۹ برد و ۴ تساوی رسید و در ۱۲ نبرد شکست‌خورد و آخرین‌بار در تقابل با لسترسیتی و شکست ۲ بریک در هفته شانزدهم هدایت چلسی را برعهده داشت. تا اینکه بالاخره طاقت آبراموویچ به سر رسید و او را اخراج کرد.

بهترین مربی بعد از فرگوسن!

بعد از حضور در چلسی مرد پرتغالی تصمیم‌گرفت راهی تیم قرمز شهر منچستر شود و سکان هدایت یونایتد‌ها را به‌دست گرفت. او در یونایتد از ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در ۱۴۴ مسابقه به ۸۴ برد و ۳۱ تساوی رسید که این بهترین آمار بعد از خداحافظی فرگوسن از یونایتد بود.

در فصل ۱۷-۲۰۱۶ یونایتد‌ها با ۵ باخت، دومین تیم برتر از لحاظ شکست‌ناپذیری بودند، اما تساوی‌های مکرر و پیاپی باعث شد آن‌ها با ۶۹ امتیاز در لیگ رتبه‌ای بهتر از جایگاه ششم کسب نکنند.

البته این رتبه هم به مراتب خیلی بهتر از عملکردی بود که مویس و فن خال داشتند. شیاطین‌سرخ با برتری مقابل ساوتهمپتون قهرمان جام اتحادیه لقب گرفتند و در مسابقات لیگ‌اروپا هم تنها قهرمانی خود در تاریخ را جشن گرفتند تا مورینیو در نخستین فصل حضورش در منچستر عملکردی مناسب و قابل‌قبول داشته باشد. این دو جام، اولین و آخرین جام‌هایی بودند که یونایتد پس از فرگوسن کسب کرده بود. فصلی که ستاره درخشان آن، زلاتان دائم المصدوم بود. ستاره‌ای که مورینیو به واسطه آن، بلای جان مارسیال شده بود. مارسیال درباره حواشی آن فصل می‌گوید: ماجرا با شماره پیراهن شروع شد. در تعطیلات برای من پیام فرستاد که آیا می‌توانم شماره‌ام را به ۱۱ تغییر دهم؟ به من توضیح داد این پیراهن تن گیگز بوده. پاسخ دادم احترام زیادی برای گیگز قائلم، اما ترجیح می‌دهم شماره ۹ را حفظ کنم. زمانی که به باشگاه رفتم دیدم شماره من به ۱۱ تغییر پیدا کرده. ماجرا خوب پیش نرفت. او به من مستقیما توهین کرد!

قهرمانی رئال‌مادرید در لیگ قهرمانان باعث شد کهکشانی‌ها رقیب منچستریونایتد در سوپرجام اروپا باشند؛ نبردی که با شکست ۲ بریک مورینیو و تیمش مقابل شاگردان سابق همراه بود و ژوزه نتوانست دومین جام اروپایی ممکن با قرمز‌ها را به‌دست بیاورد. فصلی که با حضور لوکاکو و تغییر دوباره شماره زلاتان از ۹ به ۱۰ و البته، خداحافظی یونایتد و وین رونی، اسطوره و بهترین گلزن تاریخ این باشگاه آغاز شده بود، پایان بدی نداشت. فصل ۱۸-۲۰۱۷ سال سخت و تلخی بود و منچستری‌ها ۲ جام را در یک‌قدمی از دست دادند. در لیگ با ۸۱ امتیاز پایین‌تر از منچسترسیتی نایب‌قهرمان شدند و در جام‌حذفی هم در فینال مغلوب چلسی شدند. حذف در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان دیگر ناکامی آن فصل شیاطین‌سرخ بود و این موارد کار آقای خاص را برای فصل جدید سخت و سخت‌تر کرد.

دوباره سندرم!

و حالا، این شما و این سندرم همیشگی. ۱۹-۲۰۱۸ آخرین فصلی بود که مورینیو روی نیمکت منچستریونایتد نشست. صعود سخت از گروهی لیگ‌قهرمانان و عملکرد سینوسی در لیگ باعث شد او فقط تا هفته هفدهم هدایت تیمش را برعهده داشته باشد و بعد از شکست ۱-۳ مقابل لیورپول، راه یونایتد و مورینیو از یکدیگر جدا شد.

عذاب، مثل حضور در تاتنهام!

بعد از آن، چند ماهی بود که مورینیو بیکار شده بود و، اما پس از اخراج پوچ، او به لندن رفت. او این بار نتوانست شروعی قدرتمندانه با تاتنهام داشته‌باشد. اولین باخت مقابل منچستریونایتد رقم خورد، در مرحله نخست لیگ‌قهرمانان مقابل لایپزیش آلمان حذف شدند و در لیگ ششم شدند و مورینیو با تیمی که میانه راه تحویل گرفته بود، نتوانست در اولین فصل اتفاق مثبتی رقم بزند.

ژوزه مورینیو در تاتنهام، عذابی عجیب را متحمل شده بود. آقای خاص در فصل دوم حضورش در تاتنهام نیز موفق به خلق اتفاقی مثبت نشد. در لیگ‌اروپا در همان مرحله اول حذفی حذف شدند و در جام‌حذفی هم راه به جایی نبردند و سران تاتنهام درنهایت مورینیو را اخراج کردند. حضور آقای خاص در تاتنهام بسیار کوتاه و ناموفق بود و او پس از این تجربه تلخ تصمیم گرفت از انگلیس خارج شود.

دوباره ایتالیا و دوباره لبخند؟

و حالا نوبت به بازگشت به ایتالیا رسیده بود. جایی که شیرین‌ترین خاطرات را برای مورینیو رقم زده و او دلش هوای افتخار آفرینی دوباره را کرده است. او سرمربی رم شد و دوباره پس از کسب افتخارات متعدد با اینتر، به ایتالیا برگشت. عملکرد جالوروسی در فصل جاری قابل قبول بوده‌است و مورینیو با این تیم امیدوار است بتواند مجوز حضور در لیگ‌قهرمانان اروپا را کسب کند. آقای خاص در فصل اول حضور در رم (۲۲-۲۰۲۱) توانست فاتح تورنمنت تازه‌تاسیس یوفا، لیگ‌کنفرانس شود و در سری‌آ نیز با آمار ۱۸ برد، ۹ مساوی، ۱۱ باخت و کسب ۶۳ امتیاز در جایگاه ششم قرار گرفت. این باعث جاودانگی دیگری برای آقای خاص شد و او تبدیل به اولین مربی تاریخ اروپا شد که به هر سه جام معتبر باشگاهی آن دست یافته است.

فصل جاری که دومین سال حضور مورینیو در رم است نیز، بسیار رضایت‌بخش و درخشان بوده؛ رمی‌ها تا پایان نیم‌فصل و از ۱۹ مسابقه لیگ، به ۱۱ برد و ۴ تساوی رسیده‌اند.

آن‌ها در جدول سری آ در رده چهارم قرار دارند، مقابل بزرگانی مثل یوونتوس، اینتر و میلان شکست نخورده‌اند و به یک‌چهارم جام حذفی ایتالیا رسیده‌اند و باید به‌مصاف کرمونزه بروند.

نارنجی پوش‌ها در گروهی لیگ‌اروپا دوم شدند و باید برای رسیدن به یک‌هشتم از سد سالزبورگ اتریش بگذرند.

حال باید دید ژوزه مورینیو، یکی از بهترین سرمربیان تاریخ فوتبال، تکرار موفقیت‌های خود را در رم جشن می‌گیرد، یا اینکه شاید او هم عازم کشور‌های عربی و متمول شود؟