به گزارش مجله خبری نگار، این ریزساختارها بسیار کوچک هستند و قطر آنها از ۲۰۰ تا ۴۰۰ نانومتر متغیر است که آنها را حدود ۵۰۰ برابر نازکتر از موی انسان میکند.
تیم تحقیقاتی دانشگاه ویرجینیا از تکنیک پیشرفتهای به نام توموگرافی کرایو-الکترون استفاده کردند که امکان مشاهده این ساختارهای زنده درون سلولها را بدون آسیب رساندن به آنها فراهم میکند. این تیم این کار را با انجماد نمونهها تا دماهای بسیار پایین و سپس تصویربرداری از آنها با یک میکروسکوپ الکترونی قدرتمند به جای استفاده از نور مرئی انجام داد.
با استفاده از این تکنیک، دانشمندان ساختارهایی شبیه به دو حباب نازک که در لبهها به هم متصل هستند را مشاهده کردند. اینها همیفوزومها هستند که وزیکولهای کوچکی تولید میکنند که شبیه کامیونهای تحویل در داخل سلول هستند و به عنوان نقاط جمعآوری و حرکت مواد درون سلول عمل میکنند.
دکتر سیهام ابراهیم، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «همیفوزومها مانند یک اسکله بارگیری هستند که در آن بستهبندی، مرتبسازی و بازیافت اجزای سلولی مدیریت میشود. این اندامک جدید، راههای جدیدی را برای درک نحوه عملکرد سلولهای ما باز میکند.»
دانشمندان نشان دادهاند که لایهای که همیفوزومها را به وزیکولها متصل میکند، بسیار نازکتر از آن چیزی است که قبلاً تصور میشد و به عنوان سدی عمل میکند که از مخلوط شدن محتویات آنها جلوگیری میکند و پایداری این ساختارها و عملکردهای حیاتی آنها را افزایش میدهد.
این تیم امیدوار است که این کشف با درک بهتر مکانیسمهای بازیافت سلولی، منجر به توسعه درمانهایی برای بیماریهای ژنتیکی نادر مانند سندرم هرمانسکی-پودلاک شود که بر پوست، بینایی و ریهها تأثیر میگذارد.
ابراهیم نتیجه میگیرد: «با کشف همیفوزومها، ما شروع به درک بخش جدیدی از نحوه عملکرد سلولها کردهایم و به زودی قادر خواهیم بود بررسی کنیم که چگونه این اندامکها بر سلامت و بیماری سلول تأثیر میگذارند، که میتواند دری به سوی استراتژیهای درمانی جدید بگشاید.»
منبع: دیلی میل