به گزارش مجله خبری نگار، نقشهبردارانی که موقعیت زمین را با دقت مشخص میکنند، با وظیفهای دشوار روبهرو هستند. دادههای آنها توسط ماهوارههایی که ناوبری، ارتباطات، کنترل آب و هوا و حتی بانکداری آنلاین را فراهم میکنند، مورد نیاز است. اما به گزارش The Conversation، این اندازهگیریها به ردیابی سیگنالهای سیاهچالهها در کهکشانهای دوردست بستگی دارد که به فرکانسهای خاصی از امواج رادیویی نیاز دارد.
در طول دهههای گذشته، طیف رادیویی به دلیل رشد سریع وایفای، ارتباطات سلولی و اینترنت ماهوارهای به یک «بزرگراه» شلوغ تبدیل شده است. دانشمندان به سختی میتوانند سیگنالهای ضعیف سیاهچالهها را از طریق تداخل رادیویی قدرتمند ایجاد شده توسط گجتها و سیستمهای مداری ما «ببینند».
برای تعیین دقیق مختصات ماهوارهها، دانشمندان به یک نقطه مرجع خارجی پایدار نیاز دارند تا بتوانند سیستم را نسبت به آن "کالیبره" کنند. سیاهچالههای ابرپرجرم در مراکز کهکشانهای دوردست، چراغهای ایدهآلی هستند: آنها عملاً هیچ نسبتی با ما حرکت نمیکنند و سیگنالهای رادیویی پایداری منتشر میکنند. تلسکوپهای رادیویی در سراسر جهان این سیگنالها را ثبت میکنند و از تداخلسنجی برای تعیین موقعیت زمین با دقت میکروسکوپی استفاده میکنند.
طیف رادیویی قبلاً آزادتر بود و دانشمندان میتوانستند آزادانه فراتر از فرکانسهای تعیینشده برای نجوم رادیویی بروند. اما اکنون تقریباً هر «باند» اشغال شده است: شش نسل ارتباطات سلولی، وایفای، اینترنت از ماهوارهها - همه اینها امواج هوایی را مسدود میکند. در نتیجه، در بسیاری از فرکانسها، تلسکوپهای رادیویی دیگر نمیتوانند سیگنالهای ضعیف را از سیاهچالهها تشخیص دهند، که سیستمهایی را که به موقعیتیابی دقیق وابسته هستند، در معرض خطر قرار میدهد.
دانشمندان در کنفرانسهای بینالمللی خواستار اختصاص «باندهای» جدید فرکانس رادیویی برای ژئودزی شدهاند. گزینه دیگر ایجاد «سکوت رادیویی» در اطراف تلسکوپهای کلیدی و همکاری با اپراتورهای ماهوارهای برای محدود کردن تداخل است. اما از آنجایی که اندازهگیریهای تداخلسنجی نیاز به اتصال تلسکوپهای رادیویی در سراسر جهان دارند، راهحل باید جهانی باشد.
محققان تأکید میکنند که اگر میخواهیم ناوبری GPS، پرداختهای اینترنتی و زنجیرههای تأمین ما به کار خود ادامه دهند، باید دید واضحی از سیاهچالهها داشته باشیم - که به معنای پاک کردن طیف رادیویی از نویزهای غیرضروری است.