یک مطالعه قطری از یک شگفتی علمی پرده برداشت: ژنی که ویتامین آفتاب را به یک قاتل سرطان تبدیل می‌کند!

یک مطالعه اخیر، ارتباط غیرمنتظره‌ای بین ویتامین D و ژنی به نام SDR۴۲E۱ را نشان داده است. این ژن نه تنها واسطه‌ای در جذب ویتامین D است، بلکه نقش مهمی در توسعه تومور‌های سرطانی نیز ایفا می‌کند.

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه دریچه علمی بی‌سابقه‌ای را به روی مکانیسم‌های عملکرد ویتامین D، که به عنوان "ویتامین آفتاب" نیز شناخته می‌شود، در درون سلول‌ها و چگونگی بهره‌برداری از این دانش برای توسعه درمان‌های انقلابی می‌گشاید.

تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر جورج نمر از دانشگاه حمد بن خلیفه در قطر، از فناوری پیشرفته ژن CRISPR برای غیرفعال کردن ژن SDR۴۲E۱ در سلول‌های سرطانی روده بزرگ استفاده کردند. نتیجه شگفت‌انگیز بود: رشد تومور به طور قابل توجهی متوقف شد، همراه با تغییراتی در فعالیت و بیان ۴۶۶۳ ژن دیگر که بسیاری از آنها با سیگنالینگ سلول‌های سرطانی و متابولیسم مولکول‌های شبیه کلسترول مرتبط هستند.

وقتی این ژن در سلول‌های سرطانی روده بزرگ غیرفعال شد، رشد تومور ۵۳ درصد کاهش یافت و راه‌های جدیدی را برای درمان دقیق سرطان گشود.

این مطالعه بر نقش محوری ویتامین D، نه تنها به عنوان یک ماده مغذی ضروری برای سلامت استخوان، بلکه به عنوان پیش‌ساز هورمون کلسیتریول، که نقش‌های حیاتی متعددی در بدن ایفا می‌کند، تأکید دارد. اثرات منحصر‌به‌فرد این هورمون نه تنها به تسهیل جذب مواد معدنی محدود نمی‌شود، بلکه به تنظیم چرخه‌های زندگی سلولی، تقویت عملکرد سیستم ایمنی و حفظ تعادل عصبی-عضلانی نیز گسترش می‌یابد.

این کشف جدید، لایه دیگری از پیچیدگی را به درک ما از این رابطه اضافه می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ژن SDR۴۲E۱ ارتباط بین ویتامین D و این عملکرد‌های بیولوژیکی متنوع را شکل می‌دهد.

این یافته‌ها، امکانات درمانی گسترده‌ای را ایجاد می‌کنند، از سرکوب ژن گرفته تا مبارزه انتخابی با سلول‌های سرطانی، یا افزایش فعالیت آن برای بهبود پاسخ ایمنی در بیماری‌های خودایمنی.

با این حال، محققان هشدار می‌دهند که مسیر رسیدن به کاربرد‌های بالینی هنوز طولانی است، زیرا ابتدا باید اثرات طولانی‌مدت دستکاری این ژن حساس درک شود و مداخلات ژنتیکی باید با دقت تنظیم شوند تا از هرگونه عوارض جانبی ناخواسته جلوگیری شود.

این کشف گامی مهم به سوی دوران جدیدی از پزشکی دقیق است که در آن می‌توان درمان‌های شخصی‌سازی‌شده را بر اساس تعامل منحصر‌به‌فرد بین ژن‌ها و تغذیه در هر فرد طراحی کرد. همچنین، این کشف بر لزوم ارزیابی مجدد درک ما از ویتامین D، نه فقط به عنوان یک مکمل غذایی، بلکه به عنوان یک بازیگر کلیدی در شبکه پیچیده تعاملات مولکولی که بر سلامت و بیماری ما حاکم است، تأکید می‌کند.

منبع: scitechdaily

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری