کفتار‌ها چگونه دوست و دشمن را تشخیص می‌دهند؟

به گزارش مجله خبری نگار/سیناپرس: به گفته محققان برای کفتار‌ها قبل از تصمیم گیری برای پاسخ دادن، دانستن اینکه چه کسی تماس می‌گیرد، مهم است. آن‌ها با همه اعضای گروه خود یکسان رفتار نمی‌کنند و تماس گیرنده حتی می‌تواند یک مزاحم در قلمرو آن‌ها باشد.

در جوامع حیوانی، نشان دادن علائم هویت رایج است. کفتار‌ها تعاملات درون گروهی را میانجی گری کرده و به افراد اجازه می‌دهند تا هم گروهی‌ها را از رقبای خارج از گروه متمایز کنند.

با این حال با افزایش اندازه گروه و از آنجایی که سیگنال‌ها باید در فواصل بیشتر منتقل شوند، تشخیص فردی به طور فزاینده‌ای چالش برانگیز می‌شود.

کنا لمان (Kenna Lehmann) پژوهشگر فوق دکتری از دانشگاه نبراسکا و محقق ارشد این مطالعات گفت: تحقیقات ما به دنبال این بود که مشخص کند چه اطلاعاتی در تماس‌های کفتار‌ها وجود دارد و چگونه آن‌ها می‌توانند تشخیص دهند که صدای هم گروهی یا مزاحم را می‌شنوند.

او افزود: ما متوجه شدیم که این تماس‌ها به صورت جداگانه متفاوت بودند. کفتار‌های یک قبیله آنقدر شبیه به نظر نمی‌آمدند که عضویت گروه تماس گیرنده را تنها از طریق صدا تشخیص دهند. این بدان معناست که کفتار‌ها باید بتوانند صدای هم گروهی خود را به خاطر بسپارند که یک شاهکار قابل توجه از حفظ کردن است. همچنین پیامد‌هایی برای چگونگی ارتباط کفتار‌ها با یکدیگر و هماهنگی حرکات خود در فواصل طولانی دارد.

لمان گفت: نتایج مطالعات ما نشان می‌دهد که هویت فردی تماس گیرنده به اندازه کافی مهم است. علاوه بر این، صدا‌های متمایز ممکن است به راحتی تکامل یابند و شناسایی فرد برای کفتار‌ها کافی است تا به یاد بیاورند که تماس گیرنده متعلق به چه گروهی است.

به گفته محققان، کفتار‌ها در گروه‌های اجتماعی به نام قبیله‌ها زندگی می‌کنند که اندازه آن‌ها بین ۶ تا ۱۲۵ متغیر است. در این گروه‌های اجتماعی، کفتار‌های خالدار دارای سلسله مراتب شدیدی هستند که تعیین می‌کند چه کسی اول از لاشه‌ها تغذیه می‌کند. هنگامی که یک کفتار ماده توله‌های جدیدی دارد، توله‌ها دقیقاً پایین‌تر از مادرشان در رتبه‌بندی برتری قرار می‌گیرند.

به گفته لمان، کفتار‌های خالدار یک قلمرو را به صورت گروهی به اشتراک گذارده و از آن دفاع می‌کنند، اما این گروه‌ها می‌توانند بزرگ باشند. این امر هماهنگی حرکات و درخواست کمک برای بیرون راندن شیر‌ها و کفتار‌های مزاحم را دشوار می‌کند. برای برقراری ارتباط در این فواصل طولانی، کفتار‌های خالدار از صدایی بلند و تکراری که تا پنج کیلومتری آن‌ها شنیده می‌شود، استفاده می‌کنند.

هنگامی که کفتار‌ها صدای ناله‌های سریعی را از جفت خود می‌شنوند، اغلب با طی مسافت‌های طولانی به تماس گیرنده پاسخ می‌دهند، جایی که ممکن است به مبارزه با شیر‌ها یا سایر متجاوزان در قلمرو کمک کنند.

مادران نیز صدای توله‌های جوان خود را تشخیص می‌دهند. اگر کفتار‌ها صدا‌هایی را بشنوند که نمی‌شناسند، به مهاجمان نزدیک شده و به آن‌ها حمله می‌کنند و حتی می‌توانند تعداد صدای جدیدی را که می‌شنوند ارزیابی کنند.

لمان در ادامه گفت:ما انواع مختلفی از اقدامات صوتی را برای مشخص کردن هر یک از صدا‌های ضبط شده انجام دادیم که شامل فرکانس، زیر و بم، طول، و میزان صدا بود. سپس از یک تکنیک یادگیری ماشینی استفاده کردیم تا آزمایش کنیم که آیا کفتار‌ها صدا‌ها یا گروه را شناسایی می‌کنند.

این یافته نشان می‌دهد:در تماس‌هایی که می‌توان برای شناسایی تماس گیرنده استفاده کرد، تنوع وجود دارد. اما هوش مصنوعی قادر به شناسایی عضویت گروه تولید کننده صدا نبود.

او در خاتمه می‌افزاید: ایجاد صدای بلند توسط کفتار‌ها ممکن است فرصتی را برای هم گروهی‌ها فراهم کند تا صدای یکدیگر را بیاموزند و در عین حال مکان بقیه اعضا را در قلمرو بزرگ ردیابی کنند.