به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: روی کاغذ، فولاد همه چیز برای شگفتیسازی دارد. مدیرش گرشاسبی است که تجربه خوبی در نگه داشتن تیم پرستاره و دور ماندن از حواشی دارد. مربیاش نکونام است که در چند فصل اخیر در این تیم کار کرده و برای تیمش قهرمانی حذفی هم آورده. بدنه تیمش هم جذاب و دوستداشتنی هستند. امکانات تمرینی عالی و وضعیت مالی مطلوب را هم اضافه کنید. امتیاز میزبانی در یک ورزشگاه سرشار از تماشاگر متعصب و همچنین هوای داغ حریفکش را هم دارند.
آنها فقط همین مشخصات نیستند که گفتم. یک تیم منظم هستند که سرمربیاش دو تن از بهترین بازیکنان خارجی تیم را به خاطر غیبت از تمرینات پیش فصل حذف میکند. مماشاتی در کار نیست. اینجا یا باید حرفهای باشی یا ساکت را جمع کنی.
از طرف دیگر امسال فولاد شخصیت تیمی خود را هم بالاتر برده. اشکان دژاگه هرچند دیگر آن بازیکن ممتاز گذشته نیست، اما برای برگشت به میدان مسابقات انگیزههای بالایی دارد. او با خودش کلاس و وقار و تجربه بالایی را به تیم اضافه خواهد کرد. سعید آقایی (پرسپولیس)، علی قربانی (سومقاییت آذربایجان)، مجید علیاری (مس رفسنجان)، احسان پهلوان (پرسپولیس)، محمدرضا غبیشاوی (صنعتنفت آبادان)، فرشید اسماعیلی (العربی قطر) و کریستوفر کنت (سپاهان) نفراتی هستند که نکونام به تیمش اضافه کرد تا این فصل را برای فتح لیگ پیش رود.
الان سؤالات باقیماندهای که فهرست فولاد و پازلهای ذهنی نکونام را تکمیل میکنند یکی وضعیت رضاوند است که بشدت زیر نظر نکونام متحول شد و دومی وضعیت دو بازیکن خارجی تیم که نکونام از آنها بشدت شاکی است. او آنقدر توان و ارتباطات دارد که جانشینان هر دو را خیلی زود به تیمش اضافه کند منتهی جدایی این دو به صلاح فولاد نیست. هر دو بخشی از هویت چند فصل اخیر فولاد بودند و حالا با جداییشان باید وقت و انرژی زیادی برای هماهنگ کردن تیم هزینه شود که به صلاح نیست.