حسگر‌هایی برای تعیین کمترین دوز دارو‌های شیمی درمانی سرطان در روسیه ایجاد شده است

به گزارش مجله خبری نگار، وزارت آموزش و علوم روسیه در گزارشی به Gazeta اعلام کرد: متخصصان دانشگاه فدرال کازان حسگر‌های الکتروشیمیایی DNA را توسعه داده‌اند که به کنترل دقیق‌تر غلظت دارو‌های ضد تومور در بدن کمک می‌کند و در نتیجه نتایج درمان بیماران سرطانی را بهبود می‌بخشد.

پزشکی مدرن به طور فعال به دنبال روش‌های مؤثر برای درمان بیماری‌های انکولوژیک است. با این حال، ترکیب عوامل ضد تومور مختلف می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته جدی ایجاد کند و اثربخشی درمان را کاهش دهد.

حسگر‌های DNA برای تعیین دوز مواد شیمیایی که با DNA تعامل دارند، مورد نیاز هستند. این امر مهم است، زیرا برخی از دارو‌های ضد تومور می‌توانند به DNA متصل شوند و حتی آن را از بین ببرند. نظارت بر محتوای دارو در مایعات بیولوژیکی بیمار بسیار مهم است تا با دوز جدید دارو به سلامتی آسیبی نرسد.

حسگر DNA بستری است که از یک ماده رسانا (الکترود) ساخته شده است و روی سطح آن یک اصلاح‌کننده (فیلم پلیمری) و در واقع خود DNA اعمال می‌شود. DNA از منابع مختلف می‌تواند در ترکیب چنین حسگر DNA استفاده شود. در حسگر روسی، دانشمندان از DNA موجود در مایع ماهی سالمون استفاده کردند، زیرا این گزینه از نظر تجاری در دسترس‌ترین گزینه است. دانشمندان همچنین مشتقات فنوتیازین را در حسگر گنجانده‌اند که به طور قابل توجهی حساسیت آن را در تعیین دارو‌های ضد سرطان افزایش می‌دهد.

برای انجام تجزیه و تحلیل، باید ۲ میکرولیتر از نمونه (ادرار، بزاق، سرم خون) روی حسگر ریخته شود. داروی موجود در نمونه با مواد موجود در محلول اطراف حسگر واکنش می‌دهد که منجر به تغییر در جریان‌های پوشش می‌شود. بر اساس این واکنش، دانشمندان غلظت داروی ضد سرطان را در نمونه حتی در حضور سایر دارو‌های شیمی‌درمانی تعیین می‌کنند. این کشف گامی مهم در درمان پیچیده سرطان است و به پزشکان اجازه می‌دهد دوز دارو را تنظیم کرده و خطر عوارض جانبی را کاهش دهند.

آناستازیا مالانینا، مهندس ارشد بخش شیمی تحلیلی موسسه شیمیایی A. M. Butlerov، گفت: «توسعه رویکرد‌هایی برای ایجاد حسگر‌های DNA الکتروشیمیایی، قابلیت‌های روش‌های موجود برای نظارت بر اثربخشی درمان را گسترش می‌دهد. آنها تشخیص بسیار حساسی از دارو‌های ضد تومور را فراهم می‌کنند که امکان نظارت بر مقادیر باقیمانده دارو‌ها در مایعات بیولوژیکی بیمار را فراهم می‌کند. این دستگاه‌ها می‌توانند به یک کلمه جدید در تشخیص پزشکی و صنعت داروسازی تبدیل شوند. برای معرفی حسگر‌های DNA به عمل بالینی، لازم است تعدادی مطالعات اضافی مربوط به رعایت شرایط ثبت اختراع دستگاه‌ها و مناسب بودن آنها برای استفاده در داخل بدن موجودات زنده انجام شود.»

مرحله بعدی تحقیق، آزمایش حسگر DNA توسعه‌یافته روی نمونه‌های واقعی خواهد بود.