به گزارش مجله خبری نگار، جراحان دو روش جدید برای احیای اعضای اهدایی پس از مرگ ابداع کردهاند. این روشها روی تعداد محدودی از بیماران آزمایش شدهاند، اما چشماندازهای امیدوارکنندهای برای پیوند عضو کودکان ارائه میدهند و به طور بالقوه از معضلات اخلاقی پیش روی شیوههای پزشکی فعلی جلوگیری میکنند.
یکی از این دو روش شامل استخراج قلب نوزاد فوت شده، راهاندازی مجدد آن و پیوند آن به کودک دیگری است که به قلب نیاز دارد. این رویکرد تعداد قلبهای موجود برای اهدا به کودکان را افزایش میدهد و جان بسیاری از نوزادانی را که سالها در انتظار جراحی بودهاند، نجات میدهد.
در روش دوم، دانشمندان از انجماد یک عضو اهدایی از یک فرد بالغ بلافاصله پس از تأیید مرگ استفاده کردند که بعداً با موفقیت به بیمار دیگری پیوند زده شد. نویسندگان این مطالعه ادعا میکنند که این روش برای کودکان نیز قابل استفاده است.
هر دو روش تحت آزمایشهای بالینی قرار گرفتهاند و اثربخشی و ایمنی آنها به اثبات رسیده است.
معمولاً قلبهای اهدایی از افرادی گرفته میشوند که مرگ مغزی آنها اعلام شده است، در حالی که قلب آنها هنوز میتپد، اما این منبع برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد برای اعضا کافی نیست.
در برخی موارد، قلب از اهداکنندگانی گرفته میشود که پس از توقف چند دقیقهای قلبشان، مرگشان اعلام شده است، به خصوص زمانی که خانواده تصمیم میگیرند فرد را از دستگاههای تنفس مصنوعی جدا کنند.
برای اینکه این قلبها برای پیوند مناسب باشند، جراحان به یکی از این دو گزینه متوسل میشوند: یا اندام را برداشته و دوباره آن را روی دستگاه مخصوصی در خارج از بدن عمل میکنند، یا قلب را دوباره در داخل بدن اهداکننده به تپش میاندازند. گزینه اول گران است و برای اهداکنندگان با وزن کمتر از ۴۰ کیلوگرم، مانند نوزادان و کودکان، مناسب نیست، در حالی که گزینه دوم به دلیل معضلات اخلاقی به ندرت استفاده میشود.
مسئله اخلاقی اصلی این است که راهاندازی مجدد قلب در داخل بدن اهداکننده ممکن است نیاز به تغییر علت مرگ ثبتشده از ایست گردش خون به مرگ مغزی داشته باشد. همچنین نگرانیهایی در مورد احتمال جریان خون به مغز وجود دارد، اگرچه میتوان از گیرههایی برای جلوگیری از این امر استفاده کرد.
برای جلوگیری از این مشکلات، جوزف تورک، جراح قلب کودکان از دانشگاه دوک در کارولینای شمالی و همکارانش سیستمی را برای راهاندازی مجدد قلب کودکان در خارج از بدن توسعه دادند. این روش شامل پمپاژ خون اکسیژندار به قلب از طریق لولهای متصل به آئورت است. سپس خون از طریق دهانهای در بطن چپ به یک کیسه مخصوص برای اکسیژنرسانی مجدد هدایت میشود و سپس دوباره به قلب پمپ میشود.
آزمایشهای این فناوری با خوکهای ۱۲ هفتهای آغاز شد و اولین آزمایشهای انسانی بعداً با موفقیت انجام شد. در اولین آزمایش انسانی، قلب یک نوزاد یک ماهه فوت شده برداشته شد، در خارج از بدن دوباره راهاندازی شد و سپس به یک کودک سه ماهه پیوند زده شد. سه ماه بعد، قلب هنوز به طور عادی و بدون هیچ نشانهای از رد پیوند، کار میکند.