انسولین خوراکی، امکان پیشگیری از دیابت را فراهم می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، هدف این مطالعه تعیین این است که آیا این درمان می‌تواند ظهور اتوآنتی‌بادی‌های جزایر پانکراس را که از شاخص‌های اولیه پیشرفت بیماری هستند، به تأخیر بیندازد یا از آن جلوگیری کند.

این مطالعه توسط تیمی از موسسه هلمهولتز مونیخ و دانشگاه فنی مونیخ (TUM) با همکاری پلتفرم جهانی پیشگیری از دیابت خودایمنی (GPPAD) رهبری شد. این کارآزمایی که در سال ۲۰۱۷ در پنج کشور اروپایی آغاز شد، شامل ۱۰۵۰ کودک بود و اوج بیش از ۳۰ سال تحقیقات ژنتیکی و ایمونولوژیکی در مورد پیشگیری اولیه از دیابت را نشان می‌دهد.

نتایج آزمایش: هیچ تأثیر کلی بر آنتی‌بادی‌ها وجود ندارد، اما نشانه‌های امیدوارکننده‌ای وجود دارد.

محققان نشان دادند که انسولین خوراکی روزانه توسط کودکان به خوبی تحمل می‌شود. با این حال، این درمان بر رشد کلی اتوآنتی‌بادی‌ها در جزایر لانگرهانس در طول دوره مطالعه تأثیری نداشت، به این معنی که نتیجه اولیه منفی بود.

با این حال، تجزیه و تحلیل‌های اکتشافی یافته‌های ثانویه‌ی دلگرم‌کننده‌ای را نشان داد: کودکانی که انسولین خوراکی دریافت کردند، در مقایسه با گروه دارونما، تأخیر در شروع بالینی دیابت را نشان دادند. محققان توضیح دادند که اثر درمان بسته به نوع ژن انسولین کودک متفاوت است و دری را به روی استراتژی‌های پیشگیرانه‌ی متناسب با ژنتیک باز می‌کند.

تأثیر درمان بر اساس ژن‌ها

ژن مسئول پروتئین انسولین در انواع مختلفی وجود دارد.

اتزیو بونیفاسیو، عضو گروه مطالعاتی GPPAD و استاد دانشگاه فنی درسدن، توضیح داد: «بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان دارای واریانت‌هایی بودند که خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ را افزایش می‌دهد. در این کودکان، انسولین خوراکی از آنها در برابر بیماری محافظت می‌کرد، در حالی که کودکانی که واریانت‌های بدون خطر داشتند، افزایش تشکیل آنتی‌بادی را تجربه کردند.»

این نتایج نشان می‌دهد که انسولین خوراکی ممکن است برای زیرمجموعه‌ای از کودکان که از نظر ژنتیکی خاص هستند مفید باشد، که به طور بالقوه امکان توسعه مداخلات پیشگیرانه شخصی‌سازی شده متناسب با ژن‌های هر کودک را فراهم می‌کند.

پروفسور آنت-گابریل زیگلر، محقق اصلی این مطالعه، گفت: «اگرچه انسولین خوراکی آنطور که ما امیدوار بودیم از تولید آنتی‌بادی‌ها جلوگیری نکرد، اما نتایج نشان می‌دهد که ممکن است تأثیر مثبتی بر روند بیماری داشته باشد. ما تأخیر در شروع دیابت را در کودکانی که آن را مصرف می‌کردند مشاهده کردیم و تأثیر درمان با توجه به ژن‌ها متفاوت بود، که این امر دریچه‌ای به سوی پیشگیری شخصی‌سازی‌شده می‌گشاید.»

کودکان شرکت‌کننده تا سن دوازده سالگی تحت نظر خواهند بود تا اثرات درازمدت درمان با انسولین خوراکی ارزیابی شود، و نمونه‌ها و داده‌های جمع‌آوری‌شده در پروژه‌های تحقیقاتی اضافی برای درک تأثیر درمان بر سیستم ایمنی و سیر بیماری مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

محققان امیدوارند این مطالعات به درک مراحل اولیه‌ای که منجر به دیابت می‌شوند کمک کند و راه را برای توسعه استراتژی‌های پیشگیرانه شخصی‌سازی‌شده و مبتنی بر ژن هموار سازد.

نتایج این تحقیق در مجله «لانست» منتشر شده است.

منبع: مدیکال اکسپرس