فناوری ساده اسرار پیچیده‌ای را در مورد ابر‌های مشتری فاش می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، استیو هیل، ستاره شناس آماتور با استفاده از تلسکوپ‌ها و فیلتر‌های طیفی موجود در بازار، داده‌هایی را برای تعیین فراوانی آمونیاک در جو مشتری جمع آوری کرد. با این حال، او چیزی را کشف کرد که با مدل‌های قبلی ترکیب جو سیاره در تضاد بود.

جو مشتری عمدتا از هیدروژن و هلیوم با مقادیر کمی آمونیاک، متان، بخار آب و سایر گاز‌ها تشکیل شده است. این اجزا در سطوح مختلف متراکم می‌شوند و ابر‌هایی را تشکیل می‌دهند که نور خورشید را منعکس می‌کنند و ظاهر متمایز خود را به سیاره می‌بخشند. از آنجایی که آمونیاک در جو مشتری وجود دارد و انتظار می‌رود در کمترین فشار در میان تمام گاز‌های شناخته شده متراکم شود (یا ابر تشکیل دهد)، دانشمندان به طور گسترده فرض کرده‌اند که ابر‌های بالایی قابل مشاهده مشتری از یخ آمونیاک تشکیل شده‌اند.

اما، به جای اینکه از یخ آمونیاک تشکیل شده باشد، همانطور که قبلا تصور می‌شد، شواهد جدید نشان می‌دهد که این ابر‌ها به احتمال زیاد از سولفید آمونیوم مخلوط با محصولات فتوشیمیایی تشکیل شده‌اند.

تیمی به سرپرستی پروفسور پاتریک اروین از دانشگاه آکسفورد با استفاده از یک تکنیک ساده توسعه یافته توسط دکتر استفان هیل که به مقایسه روشنایی در فیلتر‌های باریک با رنگ‌های مجاور متکی است، به این نتیجه رسیدند. این فناوری سریعتر و ارزان‌تر از تکنیک‌های پیچیده قبلی است و نتایجی مطابق با تجزیه و تحلیل‌های قبلی انجام شده با استفاده از دستگاه پیشرفته MUSE ارائه داده است.

پروفسور اروین توضیح داد: "من را تحت تأثیر قرار داد که یک تکنیک ساده مانند این می‌تواند به اعماق جو نفوذ کند و ثابت کند که ابر‌های اصلی نمی‌توانند یخ آمونیاک خالص باشند. این نتایج نشان می‌دهد که چگونه آماتور‌های خلاق، با استفاده از دوربین‌های پیشرفته و فیلتر‌های ویژه، می‌توانند کمک‌های ارزشمندی به درک ما از ابر‌های مشتری و گردش جوی داشته باشند.

این تیم پیشنهاد می‌کند که فوتوشیمی فعال در پوسته مشتری آمونیاک را از بین می‌برد یا آن را با سایر محصولات شیمیایی قبل از متراکم شدن به یخ مخلوط می‌کند. در نتیجه، سطح اصلی ابر از سولفید آمونیوم مخلوط با مه‌های شیمیایی ساخته شده است و به ابر‌ها رنگ‌های قرمز و قهوه‌ای متمایز می‌دهد.

با این حال، در برخی از مناطق کوچک که جریان‌های بالا قوی هستند، یخ آمونیاک جدیدی می‌تواند تشکیل شود، همانطور که در برخی از تصاویر گرفته شده توسط فضاپیمای گالیله و جونو ناسا مشاهده شده است.

این تیم همچنین این تکنیک را برای مشاهدات زحل با استفاده از ابزار VLT/MUSE به کار برد و نتایج مشابهی را یافت که نشان می‌دهد فرآیند‌های فتوشیمیایی مشابهی در جو آن رخ می‌دهد.

دکتر هیل، که این فناوری را توسعه داده است، گفت که این کشف در را برای آماتور‌ها باز می‌کند تا به تحقیقات نجومی بیشتر کمک کنند.

جان راجرز، از انجمن نجوم بریتانیا، افزود: مزیت این فناوری این است که به آماتور‌ها اجازه می‌دهد تا تغییرات آمونیاک را ردیابی کنند و آن را با تغییرات قابل مشاهده در آب و هوای مشتری مرتبط کنند و بینش جدیدی در مورد پویایی جو آن ارائه دهند.

منبع: اسپیس