به گزارش مجله خبری نگار، به گفته این اداره، همانطور که به خوبی شناخته شده است، آلیاژهای مورد استفاده برای ساخت ایمپلنت تحت تأثیر عوامل اکسید کننده قرار نمیگیرند، اما در برخی موارد آثار خوردگی در حین استفاده از آنها بر روی آنها مشاهده میشود. به عنوان یک قاعده، این شرایط معمولا با یک اثر بیوشیمیایی پیچیده همراه است، هنگامی که عفونت در سطح ایمپلنت ایجاد میشود و این فرسایش ممکن است با مواد زائد میکروارگانیسمها همراه باشد؛ بنابراین، متخصصان، از جمله موارد دیگر، در زمینههای طراحی، نصب مواد، در حال مطالعه خواص بالقوه ضد میکروبی و ضد خوردگی آنها هستند.
آرتیوم شاروف، معاون رئیس جمهور در امور علمی، خاطرنشان کرد که دانشمندان آزمایشگاه جوانان توانستند مادهای مشتق شده از یک داروی شناخته شده را سنتز کنند و سطح ایمپلنت را با یک لایه جذب (همجوشی سطحی) بپوشانند که فرسایش را تا ۹۰ درصد کند میکند.
به گفته وی، محققان از مدل سازی کامپیوتری ابتدایی در مطالعه فعالیت ضد میکروبی و همچنین در آزمایش خواص مواد ضد خوردگی در آزمایشگاه استفاده کردند.
این مطالعه در مرحله نهایی خود است و نتایج آن امکان گسترش امکانات پزشکی شخصی را فراهم میکند. البته بعدا باید آزمایشهای زیادی انجام دهیم، اما امیدواریم که استفاده از این ماده عوارض جانبی ایمپلنتها را کاهش دهد.