به گزارش مجله خبری نگار، فتق دیسک کمری یکی از علل اصلی درد طولانی مدت، یا سیاتیک است، که در نتیجه تحریک عصبی ناشی از فشرده سازی دیسک بین مهرهای لغزشی است، که توسط عوامل التهابی در ناحیه آسیب دیده تشدید میشود.
اگرچه عوامل منجر به ایجاد فتق دیسک نسبتا شناخته شده است، اما زمینه ژنتیکی این بیماری در مطالعات قبلی چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
در این مطالعه از دادههای گستردهای از پروژههای بین المللی مانند FinnGen، Biobank استونی و Biobank بریتانیا استفاده شد که در آن ژنها و دادههای سلامت ۸۲۹۶۹۹ شرکت کننده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
این مطالعه ۴۱ منطقه ژنتیکی جدید را شناسایی کرد که بر خطر فتق دیسک تأثیر میگذارد، همراه با ۲۳ منطقه کشف شده در مطالعات قبلی. محققان همچنین چندین منطقه ژنتیکی را کشف کردند که ممکن است بر ساختار دیسکهای بین مهرهای و عوامل التهابی مرتبط با آن تأثیر بگذارد.
علاوه بر این، ارتباطات جدیدی بین ژنهای خاص، سیستم عصبی و عملکرد عصبی یافت شده است که درک رابطه بین فتق دیسک و درد طولانی تابش (دردی که در امتداد مسیر عصبی از نقطه شروع آن در ستون فقرات به مناطقی که توسط عصب تامین میشود، مانند پاها یا بازوها) گسترش مییابد.
این مطالعه همچنین وضعیت بیمارانی را که به دلیل فتق دیسک نیاز به مداخله جراحی داشتند مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و ۵ منطقه ژنتیکی جدید مرتبط با موارد شدیدتر بیماری را شناسایی کرد که نیاز به درمان جراحی دارند.
فیلی سالو، محقق دانشگاه اولو و تحلیلگر ارشد این مطالعه، گفت: "ما توانستیم ژنهایی را شناسایی کنیم که ممکن است (تا حدی) تداوم درد را توضیح دهند، زیرا از نظر بالینی تفاوتهایی را در شدت درد بین بیماران مشاهده کردیم.
این نوع تجزیه و تحلیل با سوابق بهداشتی دقیق و یکپارچه فنلاند امکان پذیر شده است، که یک پایگاه داده غنی را ارائه میدهد که اجازه میدهد مکانیسمهای بیماری به طور جامع مورد مطالعه قرار گیرد.»
محققان تاکید کردند که این یافتهها چشم انداز گستردهای را برای استفاده در مطالعات آینده باز میکند و میتواند به توسعه راه حلهای پزشکی و پیشگیرانه کمک کند.
پروفسور یوهانی ماتا، متخصص طب طبیعی که در این مطالعه شرکت داشت، گفت: "ما امیدواریم که نتایج ما برای توسعه روشهای جدید مدیریت درد در بیماران مبتلا به درد طولانی مدت ناشی از فتق دیسک استفاده شود و به بهبود کیفیت زندگی آنها کمک کند.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شد.
منبع: Medical Express